«Εξω τα κόμματα από το κίνημα», «έξω τα συνδικάτα», «άμεση δημοκρατία», «να τα βρουν όλοι», ήταν ορισμένα από τα βασικά συνθήματα του λεγόμενου «κινήματος των πλατειών», που τόσο πολύ προβλήθηκε και αποθεώθηκε το καλοκαίρι του 2011, τόσο από αστικά ΜΜΕ όσο και από κόμματα όπως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μάλιστα το είχε χαρακτηρίσει «τομή στα μεταπολιτευτικά χρονικά». Το πόσο αυτή η διαδικασία συνέβαλε στην πραγματικότητα στον αποπροσανατολισμό και την εκτόνωση κάθε μαζικής αντίδρασης στην αντιλαϊκή επίθεση του κεφαλαίου, πόσο συγκαλύφτηκε ο πραγματικός εχθρός των εργαζομένων, δηλαδή το κεφάλαιο, το πόσο ενισχύθηκαν αντιδραστικές θέσεις και αυταπάτες - ψευδαισθήσεις είναι πια σε όλους γνωστό.

Τα θυμίζουμε όλα αυτά γιατί τον τελευταίο καιρό αυτή η ατζέντα των «πλατειών» έχει περάσει σε κεντρικό πολιτικό πλάνο. Ετσι, π.χ., κυβέρνηση και πρυτάνεις προωθούν την λογική «έξω τα κόμματα από το φοιτητικό κίνημα», από τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, προωθούνται «ανοιχτές ηλεκτρονικές ψηφοφορίες» με στόχο τη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων και των μαζικών διαδικασιών, ετοιμάζονται, κατ' απαίτηση του ΣΕΒ, νόμοι περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης στο όνομα της «άμεσης δημοκρατίας». Ενώ, ταυτόχρονα, δυναμώνουν οι φωνές στο αστικό πολιτικό σύστημα που μιλάνε για συνεννόηση, συναίνεση ανάμεσα στα βασικά κόμματα αστικής διαχείρισης...