Και οφείλει κανείς να το κάνει κυρίως ως προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφενός γιατί τη σκληρή ταξική πολιτική της συγκυβέρνησης τη βιώνει ο λαός κυριολεκτικά στο πετσί του και αφετέρου γιατί όλη η δραστηριότητα του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία δύο-τρία χρόνια έχει παραδιευρύνει και το ίδιο το φάσμα της «διεύρυνσης» (!) των συμμαχιών του...
Στην αρχή, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοχαρακτηριζόταν πολιτικά ως κόμμα της «αριστεράς», που με την «αριστερή» κυβέρνησή του θα καταργούσε το μνημόνιο και επεδίωκε την ενότητα της «αριστεράς».
Στην πορεία, η «αριστερά» έγινε «αντιμνημόνιο» και επομένως στη διεύρυνσή του χωρούσαν όλοι όσοι διαφωνούσαν και δεν ψήφιζαν το μνημόνιο (βλέπε ΑΝΕΛ).
Στην ίδια πορεία, ο «ρεαλισμός» του ΣΥΡΙΖΑ του επέτρεψε να «διευρυνθεί» λίγο ακόμα και να αποκτήσει βουλευτές που «δε βαριέσαι ας έχουν ψηφίσει και κανένα μνημόνιο ή κανένα μακροπρόθεσμο, αρκεί να είχαν διαφοροποιηθεί έγκαιρα» (βλέπε Λούκα Κατσέλη, Βουδούρη, Μιχελογιαννάκη και λοιπούς)!
Τώρα πια, η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ για την επίτευξη των πολιτικών του επιδιώξεων έχει μόλις ένα προαπαιτούμενο: Να μην προτίθεται κάποιος να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Επομένως, όπως ενημερωνόμαστε από τον Τύπο για τη συνάντηση Αλ. Τσίπρα - Θεοδώρας Τζάκρη, ο «διευρυμένος» ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει μεταγραφή και βουλευτές που έχουν ψηφίσει και 3 μνημόνια (ναι, και 3 μνημόνια!), αφού όλοι ξέρουμε πολύ καλά ότι η κ. Τζάκρη, μέχρι πριν από 1 χρόνο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, κατήγγειλε 3 φορές τη «μνημονιακή πολιτική» στις ομιλίες και 3 φορές την ψήφισε στις ψηφοφορίες!..
Η πορεία, λοιπόν, της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε βασικό κορμό του νέου αστικού διπόλου είναι ταχύτερη κι από τις ήδη δικαιωμένες προβλέψεις και εκτιμήσεις του ΚΚΕ. Αυτό που έχει σημασία είναι οι εργαζόμενοι να μη χάσουν άλλο χρόνο, περιμένοντας βελτίωση της ζωής τους από τις συμμαχίες και τις κυβερνήσεις των κομμάτων του συστήματος και της ΕΕ, αλλά να εμπιστευτούν τη δική τους δύναμη, τη δική τους οργάνωση και συμμαχία και φυσικά το Κόμμα τους, το ΚΚΕ.