ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ.-

Στους πυρετώδεις ρυθμούς της μεγαλύτερης απεργίας των τελευταίων οκτώ μηνών έζησε προχτές η Αργεντινή. Κάθε μέσο μαζικής μεταφοράς καθηλώθηκε. Η αποκομιδή των απορριμμάτων στα αστικά κέντρα σταμάτησε. Τα περισσότερα σχολειά δε λειτούργησαν. Γιατί; Επειδή, το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων σήκωσε κεφάλι στις συνθήκες ζωής που βιώνει και που στιγματίζονται ολοένα και περισσότερο από την ανεργία και την ανέχεια...

«Θέλουμε αξιοπρεπή εργασία και καλούς μισθούς» φώναζαν στους δρόμους οι εργαζόμενοι - απεργοί!

Και οι κυβερνώντες; Αυτοί, όπως ο πρόεδρος Φερνάντο Ντε λα Ρούα και η υπουργός Εργασίας Πατρίτσια Μπούλιρχ, προτίμησαν... να καταδικάσουν τις κινητοποιήσεις ως «καταστροφικές και παράλογες» και να λοιδορήσουν τους συνδικαλιστές για τη διοργάνωση μιας «άδικης» απεργίας που θα... στενέψει περισσότερο τους -ούτως ή άλλως... άσχημους- δείκτες της «ανάπτυξης». Δεν αναφέρονταν βεβαίως στην «ανάπτυξη» και τη βελτίωση της ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας των 37.000.000 Αργεντινών, αλλά των φορέων του ντόπιου και πολυεθνικού κεφαλαίου...