Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να θεσπίσει ένα «νέο ανεξάρτητο σώμα», που θα γνωμοδοτεί ώστε οι όποιες αυξήσεις στους μισθούς και ιδιαίτερα στον κατώτατο να είναι σε συνάρτηση με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ο μηχανισμός αυτός θα είναι η «ομπρέλα» και θα διαμορφώνει την «οροφή» σε κάθε διαπραγμάτευση για τον κατώτατο μισθό. Θα είναι, δηλαδή, ένας πρόσθετος μηχανισμός για την επιβολή μισθών πείνας στους εργαζόμενους.

Αλλωστε, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρώτη η προηγούμενη συγκυβέρνηση φρόντισε να συγκροτήσει έναν τέτοιο μηχανισμό, με το νόμο 4172/2013 (θα ισχύει από τη 1/1/2017). Συγκεκριμένα, το άρθρο 103 («Διατάξεις για τον κατώτατο μισθό») του νόμου που ψήφισε η προηγούμενη συγκυβέρνηση, προβλέπει τα εξής:

-- «(...) Το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών, και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών». Η νέα συγκυβέρνηση ανακάτεψε κάπως τις λέξεις και όλα τα παραπάνω τα συμπύκνωσε στη φράση «εξελίξεις στην παραγωγή και την ανταγωνιστικότητα».

-- «Για τον ορισμό του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου κατώτατου ημερομισθίου διεξάγεται διαβούλευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και της κυβέρνησης με την τεχνική και επιστημονική υποστήριξη εξειδικευμένων επιστημονικών, ερευνητικών και συναφών φορέων και εμπειρογνωμόνων, σε θέματα οικονομίας και ιδίως οικονομίας της εργασίας, κοινωνικής πολιτικής καθώς και εργασιακών σχέσεων (...)». Η ...τεχνογνωσία από όλους τους παραπάνω φορείς θα παρέχεται στο εξής μέσα από το «νέο ανεξάρτητο σώμα» που υπόσχεται να συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

-- Ο ίδιος νόμος περιγράφει ένα ευρύ φάσμα «κοινωνικών εταίρων» που θα συμμετέχουν στη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού (ΓΣΕΕ, εργοδοτικές ενώσεις) και προβλέπει τη συγκρότηση τριμελούς Επιτροπής για το συντονισμό της διαπραγμάτευσης κάθε χρόνο. Είναι αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει «διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους και τους Ευρωπαϊκούς και Διεθνείς Θεσμούς».