Τη συντηρητικοποίηση ενός σημαντικού τμήματος της ισραηλινής κοινωνίας, που εξακολουθεί να πιάνεται στο «αγκίστρι» της «ασφάλειας» και να προτιμά τη συνέχιση της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών, παρά τη διαπραγμάτευση, και να επιδοκιμάζει τους πιο «σκληρούς» εκφραστές της αστικής τάξης καταγράφει, μεταξύ άλλων, το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Τρίτης, 17 Μάρτη, στο Ισραήλ, όπου η συμμετοχή των ψηφοφόρων ανήλθε στο 72,3%, σπάζοντας ρεκόρ δεκαπενταετίας.

Η πρωτιά - έκπληξη και οι 30 έδρες που πέτυχε ο απερχόμενος και πιθανός νέος πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου για λογαριασμό του δεξιού κόμματός του, Λικούντ, ήταν μάλλον θεαματική. Ιδιαίτερα εάν σκεφθεί κανείς ότι οι περισσότεροι αναλυτές, δημοσκόποι και ισχυρά συγκροτήματα του ισραηλινού και διεθνούς Τύπου τού έκαναν «πολιτικό μνημόσυνο» πριν καν δουν τα αποτελέσματα των καλπών. Κι όμως, ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, και κάνοντας μία εντατική εμφάνιση σε όλα τα ισραηλινά δίκτυα την τελευταία βδομάδα των εκλογών, αυξάνοντας τις εθνικιστικές και ενίοτε ρατσιστικές κορόνες, ο Νετανιάχου όχι μόνον επιβίωσε στην ηγεσία του κόμματός του, αλλά πέτυχε και άνετη πρωτιά στη νέα 120μελή Βουλή (Κνεσέτ) με διαφορά έξι εδρών από τη δεύτερη και ιδρωμένη κεντροαριστερή «Σιωνιστική Ενωση».

Η εικόνα που παρουσιάζει η νέα Κνεσέτ και η επανεκλογή κεντροδεξιών και ακροδεξιών κομμάτων εμφανίζει εφικτή τη συγκρότηση της τέταρτης από το 1999 κυβέρνησης Νετανιάχου με 67 έδρες. Εφόσον βεβαίως εξασφαλίσει τελικά τη συνεργασία των κομμάτων Κουλάνου, «Εβραϊκό Σπίτι», Shas, «Ισραήλ το Σπίτι μας» και του κόμματος «Ενωμένη Τορά - Ιουδαϊσμός».

Η «Σιωνιστική Ενωση», από την άλλη, που συγκρότησαν ο αρχηγός του «Εργατικού» κόμματος Ισαάκ Χέρτζογκ και η πρώην υπουργός (έως και τρεις μήνες πριν στηθούν οι κάλπες και πρώην στέλεχος του Λικούντ) Τζίπι Λίβνι, έμεινε με τον αέρα της «σιγουριάς» μιας νίκης που δεν ήρθε ποτέ, εκλέγοντας 24 βουλευτές. Παρά τη στήριξη σημαντικού μέρους των μεγαλοεκδοτών και των επιχειρηματικών συμφερόντων που ήθελαν μια επίφαση ενδο-αστικής «αλλαγής» σκηνικού, οι Χέρτζογκ και Λίβνι παρέμειναν και στις εκλογές της 17ης Μάρτη 2015 στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κερδίζοντας τελικά μόλις μία έδρα παραπάνω από όσες διέθεταν τα κόμματά τους κατά τις εκλογές του 2013: Δηλαδή τις 15 έδρες του Εργατικού Κόμματος, τις 6 έδρες του «Κινήματος» («Χάτνουα») της Λίβνι και τις 2 έδρες του Κόμματος Καντίμα του Σαούλ Μοφάζ.

Το στόχο της τρίτης δύναμης στη νέα 120μελή Βουλή και την εκλογή 13 βουλευτών πέτυχε η ετερόκλητη πολιτικά «Κοινή Λίστα» που συγκρότησαν τέσσερα κόμματα Ισραηλινών Αράβων: Του μετώπου «Χαντάς» (Hadash ή «Δημοκρατικό Μέτωπο για Ειρήνη και Ισότητα», που είναι το συμμαχικό σχήμα στο οποίο συμμετέχει και το ΚΚ Ισραήλ) του 41χρονου δικηγόρου Αϊμαν Οντέχ, του κόμματος «Μπάλαντ» (Balad, «Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία»), της «Ενωμένης Αραβικής Λίστας» (που χαρακτηρίζεται κυρίως ως ισλαμικό κίνημα) και του κόμματος «Τα'αλ» (γνωστό ως «Αραβικό Κίνημα για την Ανανέωση»). Πολλά στελέχη της πρόβαλλαν ως βασική πολιτική προτεραιότητα την αποτροπή της επανεκλογής του Νετανιάχου. Αναλυτές του αγγλόφωνου ειδησεογραφικού δικτύου «Αλ Μόνιτορ» υποστηρίζουν ότι μία στενότερη ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος της Τρίτης σε σχέση με την Κοινή Λίστα καταγράφει μία γενική αύξηση του ποσοστού προσέλευσης των Ισραηλινών Αράβων στις κάλπες σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, μολονότι, από την άλλη ,οι περισσότεροι ψηφοφόροι του Ισλαμικού Κινήματος φαίνεται να έμειναν στα σπίτια τους, αψηφώντας τα καλέσματα για συμμετοχή στις εκλογές.

Ο αρχηγός της Κοινής Λίστας, 41χρονος δικηγόρος Αϊμαν Οντέχ σχολίασε την εκλογική επίδοση του μπλοκ μιλώντας για «ιστορικό επίτευγμα» και «νέα σελίδα». Είναι εντούτοις βέβαιο ότι οι 13 βουλευτές της Λίστας θα αντιμετωπίσουν την εχθρική στάση των μισαλλόδοξων ακροδεξιών Εβραίων βουλευτών, ενώ λόγω του ετερόκλητου σχήματος με σημαντικές ιδεολογικοπολιτικές διαφορές είναι αμφίβολη και η ενιαία στάση στην κοινοβουλευτική διαδικασία.

Σύμφωνα με τα επίσημα, τελικά αποτελέσματα, οι υπόλοιπες έδρες καταλαμβάνονται από το κεντροδεξιό κόμμα Γες Ατίντ του πρώην μεγαλοδημοσιογράφου Γιαΐρ Λαπίντ που παίρνει μόλις 11 έδρες (από 19 που είχε στις εκλογές του 2013), το πρωτοεμφανιζόμενο επίσης κεντροδεξιό κόμμα Κουλάνου του (πρώην στέλεχος του Λικούντ και πρώην υπουργός Τηλεπικοινωνιών και Κοινωνικών Ασφαλίσεων) Μοσέ Καχλόν που πήρε 10 έδρες (στηρίζοντας την προεκλογική εκστρατεία στην καταπολέμηση της ακρίβειας και των ανισοτήτων), το ακροδεξιό κόμμα «Εβραϊκό Σπίτι» του πρώην υπουργού Ναφτάλι Μπένετ που πήρε 8 έδρες, το επίσης ακροδεξιό εθνικιστικό εβραϊκό κόμμα Shas που πήρε 7 έδρες, το εθνικιστικό κόμμα «Yisrael Beytenu» («Ισραήλ: Το σπίτι μας») του (πρώην υπουργού Εξωτερικών) Αβιγκντορ Λίμπερμαν που πήρε 6 έδρες, το ακροδεξιό εβραϊκό κόμμα «Ενωμένη Τορά - Ιουδαϊσμός» (United Torah Judaism) 6 έδρες και τέλος το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα Μέρετζ (Meretz) που ήρθε στην τελευταία θέση παίρνοντας 5 έδρες.

Σήμερα, πάντως, ο Ισραηλινός πρόεδρος Ρούβεν Ρίβλιν αναμένεται να αρχίσει τις διαβουλεύσεις με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς προτού αποφασίσει σε ποιον θα δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Τα σκληρά μετεκλογικά παζάρια αναμένεται να κρατήσουν τουλάχιστον δύο με τρεις βδομάδες, συνεπώς μέχρι τότε θα περιμένουμε να μάθουμε τη σύνθεση της νέας ισραηλινής κυβέρνησης σε μία ιδιαίτερα ρευστή, γεωπολιτικά, περίοδο για την ευρύτερη περιοχή. Μεταξύ άλλων, εξαιτίας των κλιμακούμενων διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ιράν και έξι διεθνών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, εξαιτίας του ζέοντος Παλαιστινιακού ζητήματος και μιας πιθανής, νέας διαπραγμάτευσης, που παραμένει βεβαίως ανοικτή παρά τη σκλήρυνση της ρητορικής από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, αλλά και εξαιτίας των συνεχιζόμενων σκληρών πολέμων σε Συρία και Ιράκ και της έντονης διαπάλης διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων που μεταφέρεται και στα εκεί θέατρα των συγκρούσεων.

Ασχετα, πάντως, με το ποιος θα ηγηθεί της νέας ισραηλινής κυβέρνησης, είναι βέβαιο πως το παλαιστινιακό ζήτημα και το έντονο ενδιαφέρον των μονοπωλίων για λυκοσυμμαχίες και συνεργασίες στον τομέα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στην ισραηλινή ΑΟΖ και την ευρύτερη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου, αλλά και η συνέχιση της όξυνσης των κοινωνικο-οικονομικών αντιθέσεων στο Ισραήλ αναμένεται να κυριαρχήσουν στην πολιτική σκηνή.

Ιδιαίτερη βαρύτητα στις εξελίξεις που θα δρομολογηθούν μπροστά σε μία πιθανή επανέναρξη της όποιας διαπραγμάτευσης για το παλαιστινιακό, υπό τον παρόντα συσχετισμό δυνάμεων, αναμένεται να παίξει και η εξόφθαλμη επιδείνωση των σχέσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση του Προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και του Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ωστόσο, παρά τα όποια «σύννεφα» στις σχέσεις των δύο ηγετών, δεν θα πρέπει να αναμένονται πολύ θεαματικές αλλαγές, αφού τα συμφέροντα των αστικών τάξεων τουλάχιστον των τμημάτων που κυριαρχούν, είναι αυτά που δίνουν τον τόνο.

Παρά την προεκλογική υπόσχεση του Νετανιάχου πως θα αντιταχθεί σθεναρά στη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, ο ηγέτης του Λικούντ έχει επιδοθεί, αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, σε ένα μαραθώνιο «εξηγήσεων» και «ερμηνειών», που ουσιαστικά δείχνουν να ανακαλούν την πρότερη δήλωσή του. «Δεν θέλω να υπάρχει μόνο ένα κράτος. Οταν μιλάω για δύο κράτη αναφέρομαι σε ένα αποστρατιωτικοποιημένο παλαιστινιακό κράτος το οποίο θα αναγνωρίζει το εβραϊκό κράτος. Δεν έχω αλλάξει στάση», είπε προχτές ο Νετανιάχου σε συνέντευξη που παραχώρησε στο αμερικανικό δημόσιο ραδιοφωνικό δίκτυο, NPR. Οπως υποστήριξε οι δηλώσεις εκείνες αφορούσαν τις «παρούσες συνθήκες» που εμποδίζουν, την ίδρυση ανεξάρτητης Παλαιστίνης...

Ο Νετανιάχου αναγκάζεται να προβεί στις παραπάνω δηλώσεις έπειτα από τις πιέσεις που δέχθηκε σχεδόν από κάθε πλευρά. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι, αφού συνεχάρη τον Ισραηλινό ηγέτη, τον ενημέρωσε ότι ο Ομπάμα «συνεχίζει να πιστεύει ότι η λύση των δύο κρατών είναι ο καλύτερος τρόπος για την άμβλυνση των εντάσεων». Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον έσπευσε να παρατηρήσει πως επιθυμεί να δει «μια λύση δύο κρατών». Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς κάλεσε την υπό συγκρότηση ισραηλινή κυβέρνηση να επιδείξει «υπευθυνότητα», επαναλαμβάνοντας την υποστήριξή του σε ένα παλαιστινιακό κράτος, ενώ και η επικεφαλής της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, Φεντερίκα Μογκερίνι, τηλεφώνησε στον Νετανιάχου, ασκώντας πιέσεις για επανάληψη των ισραηλινο-παλαιστινιακών διαπραγματεύσεων και να επιτευχθεί μια «λύση δύο κρατών».

Σε κάθε περίπτωση, ο παλαιστινιακός και ο ισραηλινός λαός, ανεξάρτητα αν ο Νετανιάχου και ξεκινήσει μία «διαπραγμάτευση» ή πάει στην «πεπατημένη», αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τους εβραϊκούς εποικισμούς και σκληραίνοντας τη στυγνή κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη, για να ζήσουν ειρηνικά πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να παλέψουν ενάντια και στους ντόπιους εκμεταλλευτές τους και ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.