Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα κατά των Ναρκωτικών, στο Φεστιβάλ των ΤΕΙ Αττικής της ΚΝΕ, έγινε την πρώτη μέρα συζήτηση αφιερωμένη στην πάλη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, με τίτλο «Δεν είναι ελευθερία να ψάχνεις τη φυγή, τα ναρκωτικά είναι στο μυαλό καταστολή».

Μιλώντας, ο Παναγιώτης Κατηφές, μέλος του Τμήματος κατά των Ναρκωτικών της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας του ΕΣΥΝ, επισήμανε ότι το ΚΚΕ είναι το μοναδικό πολιτικό Κόμμα, που με σταθερό και αταλάντευτο τρόπο, έχει ιδεολογικό, πολιτικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο μέτωπο απέναντι σε όλα τα ναρκωτικά. «Τα τελευταία χρόνια, έχει ενταθεί η προσπάθεια από αστούς πολιτικούς και κονδυλοφόρους, από κεντροαριστερούς και οπορτουνιστές, από διάφορους "ελευθεριακούς" δημοσιολόγους, μιας εκστρατείας που στοχεύει να δημιουργήσει μια κοινωνική ανοχή στο φαινόμενο των ναρκωτικών (...). Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι σε περίοδο που η ένταση της καπιταλιστικής κρίσης, που οξύνει ακόμα περισσότερο τη μεγάλη αντίθεση του καπιταλισμού, δηλαδή την αντίθεση κοινωνικοποίησης της παραγωγής και ατομικής ιδιοποίησης του παραγόμενου πλούτου, που το αστικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να διαχειριστεί τις συνέπειες της κρίσης, που για να μπορέσει να κερδοφορήσει το κεφάλαιο, απαιτείται μαζική καταστροφή κεφαλαίων και παραγωγικών δυνάμεων, με εξέχον στοιχείο τη μαζική ανεργία, αυτή την περίοδο ανοίγει συντονισμένα από ΜΚΟ, από ολλανδικές και ισπανικές εταιρείες πώλησης ναρκωτικών, "ευαγή ιδρύματα" με χρηματοδότη τον Σόρος και μαέστρο αυτής της συγχορδίας τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, η κουβέντα για νομιμοποίηση των ναρκωτικών».

«Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει ακριβώς ό,τι και η προηγούμενη στον τομέα των ναρκωτικών (...). Η πολιτική αυτή πατάει στη στρατηγική της ΕΕ για την καταπολέμηση των ναρκωτικών, που από τη συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι σήμερα, η ΕΕ εντάσσει το ζήτημα ως σοβαρό θέμα υγείας, έχει αλλάξει 8 στρατηγικά σχέδια και πάντα βάζει το ζήτημα από τη σκοπιά της μείωσης των συνεπειών από το φαινόμενο και όχι στην ουσία του, δηλαδή στην καταπολέμηση των αιτιών που γεννούν και αναπαράγουν το φαινόμενο (...).

Λένε ότι το "δικαίωμα" στη χρήση είναι ζήτημα "αυτοπροσβολής", δηλαδή ζήτημα ατομικής ευθύνης και ατομικής επιλογής. Ακριβώς το ίδιο ισχύει για παράδειγμα και για την αυτοκτονία, άρα αν κάποιος θέλει να αυτοκτονήσει, να μην τον εμποδίσουμε, να μην τον πείσουμε για την ανάγκη να ζει και συλλογικά, ως κοινωνικό ον, να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής. Αφού είναι θέμα ατομικής επιλογής του η αυτοκτονία, πρέπει να το σεβαστούμε. Αυτό είναι και το πιο φαιδρό επιχείρημα, που δείχνει ακριβώς τη στόχευσή τους, δηλαδή τη νεολαία στο περιθώριο, τον άνθρωπο έξω από κάθε κοινωνική έννοια, την προβολή του ατομισμού».