Μιλώντας τις προάλλες στη Βουλή, ο πρωθυπουργός περιέγραψε τον αποφασιστικό τρόπο με τον οποίο διαπραγματεύτηκε με την τρόικα και ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσίασε το νέο μνημόνιο σαν μια ύστατη διέξοδο από το «ναρκοπέδιο», όπως είπε, που πλέον βρίσκεται μπροστά στο λαό. Αυτό που δεν είπε, βέβαια, είναι ότι στη διαπραγμάτευση που έκανε, ποτέ δεν βγήκε έξω από το πλαίσιο που ορίζει και η συμφωνία που τώρα προτείνει στους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς. Για παράδειγμα, θυμίζουμε ότι στην απόφαση του Γιούρογκρουπ που συνυπέγραψε η κυβέρνηση στις 20 Φλεβάρη, σημειώνεται ότι: «Ο σκοπός της παράτασης αυτής είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της τρέχουσας διευθέτησης (...) Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν έναν πρώτο κατάλογο μεταρρυθμιστικών μέτρων, επί τη βάσει της τρέχουσας συμφωνίας (...) Οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν τη σθεναρή δέσμευσή τους σε μια ευρύτερη και βαθύτερη διαδικασία εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Ακολούθησε στις 6 Μάη η κοινή δήλωση των Τσίπρα - Γιούνκερ, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφερόταν: «Ιδιαίτερη μνεία έγινε στη σημασία των μεταρρυθμίσεων για εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό (...) Επίσης, συζήτησαν την ανάγκη οι μισθολογικές εξελίξεις και οι θεσμοί της αγοράς εργασίας να διαδραματίσουν έναν υποστηρικτικό ρόλο στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή». Επομένως, η πορεία προς το τρίτο μνημόνιο ήταν προδιαγεγραμμένη από την πλευρά της κυβέρνησης και ας αφήσει την κοροϊδία για «ναρκοπέδια» της τελευταίας στιγμής.