Από την πλευρά της η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ), του κρατικού φορέα που υποτίθεται πως ελέγχει το τραπεζικό σύστημα, δείχνει να... «αποστασιοποιείται» από το όλο ζήτημα, και κρατά την ίδια «αιδήμονα σιγή». Το βέβαιο είναι πως οι καταναλωτές και τα εργαζόμενα νοικοκυριά της χώρας δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από όλους όσοι έχουν σαν μόνιμη επωδό τους την... ανταγωνιστικότητα των τραπεζών. Ολοι αυτοί κάθε φορά που διαβλέπουν ακόμη και τον παραμικρό κίνδυνο για τα συμφέροντά τους προβάλλουν το επιχείρημα του λειτουργικού κόστους. Ταυτόχρονα ο φίλα προσκείμενος στις τράπεζες αστικός Τύπος και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ξεθάβουν το έωλο επιχείρημα των «μπαταξήδων» δανειοληπτών που επιβαρύνουν δήθεν τους καλούς πελάτες των τραπεζών. Δύσκολα θα βρει κάποιος πιο σαθρό επιχείρημα. Και τούτο γιατί οι τράπεζες ήτανε αυτές που επιδίωξαν με κάθε τρόπο την πιστωτική επέκταση. Οι τράπεζες επίσης διαφήμισαν και διαφημίζουν τα κάθε είδους δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες τους και μόνο οι τράπεζες θησαυρίζουν από την έξαρση των καταναλωτικών δανείων και την υπερχρέωση των νοικοκυριών, που πήρε διαστάσεις πρωτόγνωρες. Επομένως το επιχείρημα των «κακών και μπαταξήδων πελατών», που δε θα ήταν άξιο ούτε για δικολάβο του παλιού καιρού, αρμόζει στην εποχή του... εκσυγχρονισμού και της λεγόμενης «σύγκλισης» με την ΟΝΕ.

Ο ίδιος στρουθοκαμηλισμός διακρίνει τους κυβερνώντες και τις αρμόδιες αρχές. Αυτοί που πρωτοστάτησαν, από την πλευρά του κράτους, στις κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις της ΟΝΕ, τώρα, σφυρίζουν αδιάφορα. Στην πραγματικότητα αυτή η δήθεν ουδέτερη, «άψογη στάση» τους, υποθάλπει και υπηρετεί τα συμφέροντα των τραπεζών.

Ο όποιος προβληματισμός των τραπεζιτών εξαντλείται μόνο στο σημείο της δικαστικής απόφασης, που αφορά τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών. Κατά τα λοιπά θα χρησιμοποιήσουν τις γνωστές μεθοδεύσεις και δεν πρόκειται να χάσουν στο παραμικρό.

Οσες τράπεζες (όπως η Citibank) έβαζαν χρεώσεις στους λογαριασμούς καταθέσεων μικρότερους από τα 5 εκατ. δρχ. θα συμμορφωθούν με την απόφαση, αλλά ταυτόχρονα θα περικόψουν έως και θα εξαφανίσουν τα επιτόκια στα κλιμάκια καταθέσεων που οι ίδιες θεωρούν χαμηλά. Η Citibank για παράδειγμα δεν έχει λόγο να συνεχίσει την επιβολή μηνιαίου «προστίμου» 5.000 δρχ. στις καταθέσεις με υπόλοιπο κάτω από τα 5 εκατ. Εχει όμως όλη την ευχέρεια να αναπληρώσει «την απώλεια» ακολουθώντας την τακτική άλλων τραπεζών που δεν τοκίζουν τις καταθέσεις κάτω από ένα ορισμένο ποσό και να δίνει κλιμακωτό επιτόκιο ανάλογα με το ύψος της κατάθεσης.

Οι τραπεζίτες σε καμία περίπτωση δεν είναι διατεθειμένοι να εξαλείψουν τις χρεώσεις που επιβάλουν στις αναλήψεις μετρητών με πιστωτική κάρτα. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, το σχετικό σημείο της απόφασης του Αρείου Πάγου στηρίζεται σε απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδας που χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, η πρακτική που ακολουθούν οι τράπεζες έχει κάνει τη συγκεκριμένη απόφαση της ΤτΕ ένα απλό κουρελόχαρτο. Η απόφαση της ΤτΕ έτσι κι αλλιώς δε βρίσκεται σε ισχύ και είναι εξαιρετικά δύσκολο να νεκραναστηθεί. Ορισμένοι τραπεζίτες φτάνουν και στο σημείο να τονίσουν... με νόημα πως αν η Τράπεζα της Ελλάδας αλλάξει τη συγκεκριμένη απόφαση τότε θα πάψει να υπάρχει και το οποιοδήποτε ζήτημα...