Στον «Ριζοσπάστη» μίλησε ο Γιώργος Ποντικός, συνταξιούχος τραπεζοϋπάλληλος σήμερα και στέλεχος του ΠΑΜΕ, που πήρε μέρος στις απεργίες εκείνης της περιόδου:

«Και σ' αυτή την απεργιακή κινητοποίηση, πρωτοστάτησαν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στις τράπεζες. Καθημερινά διακινούσαμε τον "Ριζοσπάστη" που πρόβαλλε την απεργία μας.

Η διαπάλη μέσα στην ΟΤΟΕ από τις ταξικές δυνάμεις ήταν να συμπεριληφθούν εκτός από το ωράριο και μισθολογικά αιτήματα, η καθιέρωση οργανισμών εργασίας, η κατάργηση των αντεργατικών νόμων. Τελικά, κερδίσαμε το ωράριο εργασίας, το οποίο το διατηρήσαμε για δύο δεκαετίες.

Θυμάμαι όταν προκηρύχθηκε η απεργία διαρκείας, δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ από το άγχος, γιατί είχα προσληφθεί πριν λίγους μήνες και δεν ήξερα αν θα τα κατάφερνα μόνος μου να "περιφρουρήσω" την απεργία στο χώρο δουλειάς μου.

Πήγα τα ξημερώματα και περίμενα να έρθουν οι συνάδελφοι. Σιγά-σιγά μαζεύτηκαν όλοι έξω από την τράπεζα. Κάναμε συνέλευση εκεί στο πεζοδρόμιο και αποφασίσαμε να συμμετέχουμε και οι 40 εργαζόμενοι στην απεργία. Ολοι μαζί πήγαμε στην απεργιακή συγκέντρωση στην οδό Σίνα, όπου ήταν τότε τα γραφεία της ΟΤΟΕ.

Η απεργία στον κλάδο είχε 90% συμμετοχή. Κάθε μέρα είχαμε μαζική απεργιακή συγκέντρωση και στη συνέχεια πορεία στους δρόμους της Αθήνας. Οι συναλλαγές είχαν νεκρώσει, γιατί τότε δεν υπήρχαν ΑΤΜ...

Με τη μαζική μας συμμετοχή στην απεργία, αντιμετωπίσαμε τα φαινόμενα της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Εντούτοις, πολλοί από μας δεν κοιμόμασταν στα σπίτια μας, γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να συλληφθούμε. Παρά την επιστράτευση των τραπεζοϋπαλλήλων από την κυβέρνηση, ο αγώνας μας συνεχίστηκε και μετά από 6 μήνες κάναμε νέα απεργία 39 ημερών.

Για να αντιμετωπίσουμε τη συκοφάντηση του αγώνα μας από την κυβέρνηση, τυπώναμε ανακοινώσεις στον πολύγραφο και είχαμε οργανώσει ομάδες από συναδέλφους, για να τις μοιράζουμε έξω από τις τράπεζες στους περαστικούς. Από τα χαράματα πηγαίναμε και αφισοκολλούσαμε στις τζαμαρίες των υποκαταστημάτων, με αφίσες που φτιάχναμε με μαρκαδόρους.

Συγκινητική ήταν η αλληλεγγύη των ταξικών συνδικάτων, που οργάνωναν συγκεντρώσεις των μελών τους και καλούσαν συνδικαλιστές του κλάδου μας να μιλήσουν»...