«Κανένας συμβιβασμός στις συνειδήσεις μας με την τοξικομανία και το θάνατο», ήταν η μαζική απάντηση στη «βρομερή και ύπουλη προπαγάνδα των ντίλερ - πολιτικών», που έστειλαν προχτές το βράδυ, όσοι συμμετείχαν στη συγκέντρωση - συζήτηση, με θέμα: «Οχι σε όλα τα ναρκωτικά», που έγινε στην πλατεία Κοραή, στον Πειραιά. Και δεν ήταν λίγοι αυτοί, κυρίως νέοι, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Επιτροπής Νέων Εργαζόμενων, των Συνδικάτων Μετάλλου και Οικοδόμων Πειραιά και της ΠΕΜΕΝ.

Για τα αίτια της τοξικομανίας μίλησε ο Κώστας Τραμπαδούρος, θεραπευτής του «18 ΑΝΩ», ο οποίος επισήμανε ότι «είναι προϊόν του καπιταλιστικού συστήματος» και «για να πάψει να υπάρχει χρειάζεται ριζική ανατροπή των αιτιών που το προκαλούν και όχι διλήμματα σαν αυτά που προβάλλουν οι κατέχοντες την εξουσία, αλλά και αυτοί που την εποφθαλμιούν, προκειμένου να κερδίσουν δόξα και πλούτη». Αναφερόμενος δε στις απόψεις για «νομιμοποίηση» και «αποποινικοποίηση της χρήσης», τόνισε ότι «έχει αποδειχθεί σε παγκόσμια κλίμακα ότι τέτοιου είδους πολιτικές, έχουν αρνητικά αποτελέσματα». Και κατέληξε λέγοντας ότι «το πρόβλημα είναι βαθιά ταξικό και αν θέλουμε να το λύσουμε, πρέπει όλοι μαζί να διευρύνουμε τους αγώνες, την αντίσταση, τις καθημερινές ρήξεις»...

«Τα ναρκωτικά αξιοποιούνται από την αστική τάξη ολόπλευρα για τη χειραγώγηση του λαού και της νεολαίας, αποτελούν ένα ισχυρότατο όπλο για την επιβολή της ιδεολογικής και πολιτικής κυριαρχίας», τόνισε ο Ιορδάνης Πουντίδης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου. Χαρακτήρισε «βρομερή και ύπουλη προπαγάνδα από όλους τους απολογητές του συστήματος το ότι τάχα τα ναρκωτικά τα ακολουθούν οι νέοι από περιέργεια, επειδή τάχα είναι απαγορευμένα». Πρόσθεσε ότι «πολιτικοί εκπρόσωποι και κόμματα, καναλάρχες και εκδότες, δήθεν διανοούμενοι μισθοφόροι, έχουν στρατολογηθεί για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι οι ναρκομανείς είναι ασθενείς και οι ουσίες πρέπει να διανέμονται από τα κρατικά νοσοκομεία» και ότι «θέλουν ένα λαό μαστουρωμένο, μια νεολαία της καρπαζιάς που θα δέχεται αδιαμαρτύρητα τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις». Και πρότεινε: «Εχουμε καθήκον να προβάλλουμε μέσα από τους καθημερινούς αγώνες τον άλλο τρόπο ζωής, μια άλλου είδους προσωπικότητα, με αξιοπρέπεια και οράματα. Να προβάλλουμε στη νεολαία, στα παιδιά μας, το δρόμο της διεκδίκησης των δικαιωμάτων στη μόρφωση, στη δουλιά και τη ζωή. Κανένας συμβιβασμός στη συνείδησή μας με την τοξικομανία, τη φυγή και το θάνατο».

Στις αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου για τον εθνικό σχεδιασμό σχετικά με την αντιμετώπιση χρήσης ουσιών αναφέρθηκε ο Γεράσιμος Παπαναστασάτος, εκπρόσωπος του ΚΕΘΕΑ. «Θέτει στο περιθώριο τις παρεμβάσεις αρμόδιων φορέων, πριμοδοτώντας προγράμματα υποκατάστασης. Οπου υπάρχει διαθεσιμότητα ουσιών, υπάρχει και αύξηση της χρήσης». Και κατέληξε: «Τέτοιου είδους συγκεντρώσεις δίνουν τη διάσταση ευθύνης όλων μας. Αν οι αξίες και τα οράματα τέτοιων συγκεντρώσεων κυριαρχήσουν, η ασπίδα προστασίας απέναντι σε κάθε είδος φυγής μεγαλώνει».

Για το δρόμο του αγώνα κόντρα σε προτάσεις εξάρτησης, αλλά και για τα όνειρα, τις αξίες και τα ιδανικά που επιμένουν να κρατούν ζωντανά, μίλησαν στο «Ρ» δεκάδες νέοι που συμμετείχαν στη συγκέντρωση και τραγούδησαν για τη ζωή στη συναυλία που έδωσε, αμέσως μετά τη συζήτηση, το συγκρότημα του Πειραιά «Μακρά Τείχη».

«Δεν είναι δυνατό να προωθείς τη λογική του "μαλακού" και "σκληρού" θανάτου. Να αφήνεις στο πίσω μέρος ιδανικά και αξίες, την τέχνη και τη δημιουργία», είπε χαρακτηριστικά η Μαρία Ταννή, μαθήτρια Λυκείου.

Για το τείχος που πρέπει να υψώσουν οι νέοι «στο παιχνίδι της μαζικής ναρκω-κουλτούρας», μίλησε στο «Ρ» η Γιώτα Κονταξιδάκη. «Ο καθημερινός αγώνας ενάντια στα αίτια που παράγουν την τοξικομανία οδηγεί στο δρόμο για την απεξάρτηση».

«Η νεολαία δεν έχει τα περιθώρια να πέσει στην παγίδα της εξάρτησης. Τέτοιου είδους ναρκω-προτάσεις πρέπει να τσακιστούν. Να τσακιστεί κάθε είδος μαστούρας που υφίσταται για να κάμψει τα κοινωνικά κινήματα», είπε ο Βαγγέλης Στάνιος, άνεργος. Ενώ ο Σπύρος Δημοσθενιάδης, εργάτης επισήμανε ότι «η λύση δεν είναι η διαχείριση του προβλήματος με μεθόδους νομιμοποίησης και διαχωρισμού που ωθούν τους νέους στη μαζική μαστούρα, αλλά να δοθούν πολιτιστικές και οικονομικές διέξοδοι. Τα προβλήματα δε λύνονται με τη λογική του "πίνω για να ξεχάσω". Λύνονται στο δρόμο με αγώνα».