Οσοι περνούν καθημερινά μπροστά από την είσοδο της Νομικής στην οδό Σόλωνος, επί ένα μήνα περίπου, αντικρίζουν ένα ανθρώπινο δράμα, για την ανακούφιση -αν όχι για τη λήξη- του οποίου θα έπρεπε να έχουν, ήδη, παρέμβει τα υπουργεία Υγείας- Πρόνοιας (κατά κύριο λόγο), αλλά και Δικαιοσύνης, προκειμένου να αποφευχθεί το χειρότερο πριν είναι πολύ αργά. Αναφερόμαστε στην απεργία πείνας ενός φτωχού, μακρόχρονα άνεργου, με πολλά οικογενειακά βάσανα και τώρα άστεγου ανθρώπου. Στον Δημήτρη Κατσιμάνη (ηθοποιό και ποιητή), τον οποίο -μετά από δικαστική απόφαση- έξωσε η αδελφή του από το «πατρικό του σπίτι, όπου διέμενε επί 35 χρόνια με γονική παροχή, με τον άρρωστο και ανάπηρο πολέμου πατέρα του, τον ψυχικά άρρωστο αδελφό του και την κατάκοιτη μητέρα του», όπως λέει σε γράμμα-διαμαρτυρία του. Ο Δ. Κατσιμάνης, ο οποίος κάποια μέρα λόγω εξάντλησης μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όπου του έβαλαν ορούς αλλά αρνήθηκε να νοσηλευτεί, δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει την απεργία πείνας, θεωρώντας «υπεύθυνο για την υγεία και τη ζωή του τον υπουργό Δικαιοσύνης».