Συμβιβαστική συμφωνία επί χάρτου για την έναρξη «κατάπαυσης των εχθροπραξιών» σε ορισμένα από τα πεδία των συγκρούσεων στη Συρία και τη διευκόλυνση της ανθρωπιστικής βοήθειας σε περιοχές που πολιορκούνται, ανακοίνωσαν τα ξημερώματα της Παρασκευής οι υπουργοί Εξωτερικών ΗΠΑ, Τζον Κέρι, Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ και ομόλογοί τους από τις άλλες 15 χώρες που απαρτίζουν μαζί με αξιωματούχους του ΟΗΕ, της ΕΕ και του Αραβικού Συνδέσμου τη λεγόμενη «Διεθνή Ομάδα Στήριξης της Συρίας» που συνεδρίασε στο Μόναχο.

Η εξέλιξη, που αποσκοπεί στη δημιουργία κλίματος για την επανέναρξη των έμμεσων ενδο-συριακών συνομιλιών στη Γενεύη στις 25 Φλεβάρη, απέχει μακράν από την επίτευξη συμφωνίας εκεχειρίας. Αφενός, γιατί δεν έχει καθολική εφαρμογή σε όλα τα πεδία των συγκρούσεων, αφού οι Ρώσοι σημείωσαν ότι δεν προτίθενται σε καμία περίπτωση να σταματήσουν τους βομβαρδισμούς κατά των τζιχαντιστών, αφετέρου διότι οι αξιωματούχοι της «Διεθνούς Ομάδας Στήριξης της Συρίας» δεν μπορούν να συνεννοηθούν στην κατάρτιση μιας λίστας με τις τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν στη Συρία, πέραν των τζιχαντιστών του «Μετώπου Νούσρα» και του «Ισλαμικού Κράτους», που αναγνωρίζονται απ' όλους ως τέτοιες.

Ο Σύρος Πρόεδρος, Μπασάρ Ασαντ, πάντως, μιλώντας το βράδυ της Πέμπτης στο Γαλλικό Πρακτορείο από τη Δαμασκό, διαβεβαίωσε ότι θα ανακτήσει όλα τα εδάφη της χώρας του που τελούν υπό κατοχή «χωρίς κανέναν δισταγμό». Επιπροσθέτως, προειδοποίησε ότι η ανάμειξη περιφερειακών δυνάμεων στο συριακό έδαφος «σημαίνει πως η λύση θα πάρει πολύ καιρό και θα συμβεί με βαρύ τίμημα». Απέρριψε τις αιτιάσεις για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου από τις κυβερνητικές δυνάμεις και τόνισε ότι ο συριακός στρατός θα συνεχίσει τη μάχη κατά της τρομοκρατίας και κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών συνομιλιών στη Γενεύη.

Η ρευστή κατάσταση που επικρατεί, φάνηκε και στη συνάντηση που είχαν την Πέμπτη κοντά στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Αστον Κάρτερ, με ομολόγους του από 25 εκ των στενότερων «συμμάχων» των ΗΠΑ στο συνασπισμό κατά, υποτίθεται, του «Ισλαμικού Κράτους» (ΙΚ).

Ο Κάρτερ υποστήριξε ότι υπήρχε γενική αποδοχή σε ένα «νέο αμερικανικό σχέδιο επιτάχυνσης των τρόπων αντιμετώπισης των τζιχαντιστών σε Συρία και Ιράκ», προέβλεψε «απτά κέρδη» στη μάχη κατά των τζιχαντιστών εντός του Μάρτη και ανήγγειλε τη συνδιάσκεψη στρατιωτικών αξιωματούχων της «συμμαχίας» των ΗΠΑ στα μέσα του επόμενου μήνα στη Φλόριντα. Απέφυγε, εντούτοις, μετά το τέλος της συνάντησης, να αναφερθεί ξεκάθαρα στα σχέδια της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και άλλων μοναρχιών του Περσικού Κόλπου να στείλουν 150.000 στρατιώτες (όπως μετέδωσε προ ημερών το αμερικανικό δίκτυο CNN) στο συριακό έδαφος, με πρόσχημα την καταπολέμηση των τζιχαντιστών. Ωστόσο, απώτερος στόχος ενός τέτοιου επικίνδυνου σχεδίου είναι προφανώς η ενίσχυση των αντικαθεστωτικών ομάδων που οι ίδιες στηρίζουν (με όπλα, χρήμα και άλλα μέσα...) και οι οποίες έχουν στριμωχτεί άσχημα από τη νέα επέλαση του συριακού στρατού με τη στήριξη των ρωσικών αεροπορικών επιδρομών σε όλες τις μεγάλες επαρχίες της χώρας, Χαλέπι, Νταράα, Λατάκεια, Ντέιρ Εζόρ... Πέραν, βεβαίως, του επικίνδυνου νέου ρόλου που αναλαμβάνει στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο το ΝΑΤΟ, με πρόσχημα την καταπολέμηση δήθεν των δουλεμπόρων προσφύγων και μεταναστών.

Γεγονός είναι, πάντως, ότι στα σαουδαραβικά σχέδια έχουν αντιδράσει ξεκάθαρα και οι Σύροι, που διεμήνυσαν ότι όσοι αποτολμήσουν χερσαία επέμβαση στο συριακό έδαφος, «θα επιστρέψουν στις χώρες τους μέσα σε φέρετρα» και οι Ρώσοι, με τον πρωθυπουργό, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, να προειδοποιούν ότι χερσαία επέμβαση ξένων δυνάμεων χωρίς την έγκριση της συριακής κυβέρνησης θα οδηγούσε σε ένα «νέο πόλεμο στον κόσμο» (και όχι ένα «νέο παγκόσμιο πόλεμο», όπως αρχικά είχε μεταδοθεί από γερμανικά ΜΜΕ που είχαν παραφράσει την επίμαχη φράση του Ρώσου πρωθυπουργού στη διάρκεια συνέντευξης σε γερμανική εφημερίδα...).

Θετική υποδοχή στο σχέδιο χερσαίας επέμβασης 150.000 στρατιωτών από χώρες της περιοχής στη Συρία υπήρχε, βεβαίως, από εταίρους των ΗΠΑ όπως η Τουρκία, που ακονίζει τα νύχια της για να αρπάξει την ευκαιρία να αναβαθμίσει το ρόλο της αστικής της τάξης στην περιοχή, ενάντια και στα σχέδια δημιουργίας ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν και η Γαλλία, που προωθεί πυρετωδώς τα συμφέροντα των γαλλικών μονοπωλίων στην ευρύτερη περιοχή.