Παρασκευή 12 Φλεβάρη 2016. Η ώρα είναι 4 το πρωί, ακόμα δεν έχει φέξει και τη σιγαλιά της νύχτας στο μπλόκο της Νίκαιας σπάει μια γνώριμη βουή. Είναι από τα αγροτικά μηχανήματα που έχουν επιλεγεί για να πάνε στο πανελλαδικό παναγροτικό συλλαλητήριο στην Αθήνα κι έβαλαν μπροστά τις μηχανές. 16 τρακτέρ και 4 αγροτικά φορτηγάκια. 12 από την Καρδίτσα και 8 από τη Λάρισα.

Οι οδηγοί τους, ντυμένοι βαριά, πανέτοιμοι να ξεκινήσουν το «μεγάλο αγωνιστικό ταξίδι» προς την πρωτεύουσα. Ξέρουν ότι τους περιμένει μεγάλη κούραση, καθώς πρέπει να διανύσουν πάνω από 750 χιλιόμετρα πήγαινε - έλα και θα βρίσκονται στο δρόμο για πάνω από ένα 24ωρο. Ομως, κανείς τους δεν το σκέφτεται τώρα. Αλλωστε, είναι μαθημένοι στη μεγάλη κούραση. Στο όργωμα χρειάζεται να μείνουν συνεχώς πάνω στο τρακτέρ από το χάραμα, μέχρι το βράδυ και για μέρες.

Η αναχώρηση από το μπλόκο θα γίνει με 1 ώρα καθυστέρηση, στις 5 π.μ., καθώς έπρεπε να ξεπεραστούν οι αντιρρήσεις και τα εμπόδια που έβαζε η Αστυνομία.

Ο Κώστας Τζέλλας, από τον Παλαμά, Γραμματέας της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας, ένας από τους 20 οδηγούς των αγροτικών μηχανημάτων, αφηγείται: «Είχαμε φουλάρει με πετρέλαιο τα μηχανήματα το απόγευμα της προηγούμενης μέρας. Καταλαβαίναμε ότι αυτό στο οποίο συμμετέχουμε θα είναι σημαντικό, αλλά δεν φανταζόμαστε ότι θα ζήσουμε όλα αυτά που ζήσαμε.

Η πρώτη στάση είναι έξω από τον Αλμυρό, ολιγόλεπτη για έναν καφέ. Προχωρώντας, φτάνουμε στο μπλόκο της Ανθήλης, έξω από τη Λαμία, όπου ένα ακόμα τρακτέρ προστίθεται στο κομβόι μας.

Στις Αφίδνες, αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε "τι μας περιμένει". Κόσμος πολύς, που βρίσκεται στο δρόμο, στις γέφυρες, στα μπαλκόνια, μας υποδέχεται με χειροκροτήματα και συνθήματα. Ερχονται κοντά να μας σφίξουν το χέρι, να μας αγκαλιάσουν. Εκείνες τις στιγμές δε νιώθουμε καθόλου κούραση. "Πετάμε".

Συνεχίζοντας, μπαίνουμε στην Αθήνα. Σε όλη τη διαδρομή, ο κόσμος μάς προϋπαντά πολύ θερμά. Κι όταν φτάνουμε στη Ομόνοια, γίνεται χαμός. Χιλιάδες αγρότες που βρίσκονται εκεί από όλη τη χώρα, μας υποδέχονται με χειροκροτήματα και συνθήματα. Με τα τρακτέρ μπροστά και κορνάροντας συνεχώς, ξεκινάμε για το Σύνταγμα. Το τι γίνεται, δεν περιγράφεται.

Από τα στόματα χιλιάδων ανθρώπων βγαίνει ένα σύνθημα που δονεί το κέντρο της πρωτεύουσας: "Εργατιά - αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά". Μυριάδες Αθηναίοι, άνεργοι, εργάτες, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, έμποροι, επιστήμονες, νέοι, γυναίκες χαιρετούν με το βλέμμα, αγκαλιάζουν με την καρδιά τους αγωνιζόμενους αγρότες. Κι εμείς, όρθιοι πάνω στα τρακτέρ, με τις γροθιές σφιγμένες και τα μάτια γεμάτα δάκρυα, τους χαιρετάμε, ζώντας στιγμές που θα μας μείνουν αξέχαστες για όλη τη ζωή μας. Εδώ, τώρα, όλοι καταλαβαίνουμε τη δύναμη που έχει ο λαός όταν είναι ενωμένος στον αγώνα».

Το ταξίδι της επιστροφής ξεκίνησε στις 6.15 το απόγευμα του Σαββάτου, από τις Αφίδνες. Ο Κώστας Τζέλλας συνεχίζει την αφήγηση: «Περνώντας από τα μπλόκα που βρίσκονται καθ' οδόν, οι συνάδελφοι μάς υποδέχονται με χειροκροτήματα, αγκαλιές, φιλιά και συνθήματα. Στη 1 μετά τα μεσάνυχτα, φτάνουμε στο μπλόκο της Ανθήλης, όπου παρκάρουμε τα τρακτέρ για να πάμε να κοιμηθούμε λίγες ώρες.

Στις 7.15 το πρωί ξεκινάμε και στις 12 το μεσημέρι μπαίνουμε στο μπλόκο της Νίκαιας. Εδώ ζούμε στιγμές ανάλογες μ' αυτές που ζήσαμε στην Αθήνα. Οι συναγωνιστές μάς επιφυλάσσουν θερμή υποδοχή, φωνάζοντας τα συνθήματα του αγώνα μας και μας χαιρετούν με υψωμένες γροθιές. Νιώθουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη για το λαό που μας συμπαραστέκεται στον αγώνα μας. Αυτό είναι που μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε».