«Ο αγέρας σφυρίζει στ' αυτιά πετώντας τούφες - τούφες το χιόνι πάνω στο πρόσωπο, όμως ο γερο-Καραλάδος πενήντα πέντε χρόνων απ' τα Καϊλάρια, με τα πόδια σακατεμένα απ' τις πορείες, τα τραύματα και τα γηρατειά, στέκει κει στη σκοπιά του σφίγγοντας το κοντάκι του Στάγιερ. Κάποτε - κάποτε, όταν η χιονοθύελλα μανιάζει πάνω από τ' αμπριά, κάποιος νεολαίος θα του κάνει την πρόταση να φυλάξει αντί γι' αυτόν στη σκοπιά. Τότε ο γερο-Καϊλαριώτης βγάζει απ' τον κόρφο του μια λεκιασμένη φωτογραφία και τη δείχνει: Αυτός είναι ο γιος μου, που τον εκτέλεσαν πριν ένα χρόνο. Τώρα εσύ κάθεσαι και λες στον Καραλάζο να κάνει πίσω. Γίνεται;».

Από χρονογράφημα του Α. Πάρνη για ένα «λόχο θέσεων», στην καθημερινή εφημερίδα του ΔΣΕ «Προς τη Νίκη».