Ο θρύλος της πυγμαχίας και ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές όλων των εποχών, ο Μοχάμεντ Αλι, «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών, την περασμένη Παρασκευή, σε νοσοκομείο του Φοίνιξ της Αριζόνας, όπου νοσηλευόταν λόγω σοβαρών αναπνευστικών προβλημάτων. Ο ίδιος εδώ και 30 χρόνια περίπου υπέφερε από τη νόσο του Πάρκινσον, μια ασθένεια η οποία, σε μεγάλο βαθμό, όπως είχε ειπωθεί, προκλήθηκε από τα πολλά χτυπήματα που δέχτηκε στη διάρκεια της καριέρας του στο κεφάλι. Τα τελευταία τρία χρόνια ο Μοχάμεντ Αλι είχε νοσηλευτεί άλλες δύο φορές εξαιτίας των σοβαρών προβλημάτων υγείας, ενώ, σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά, πέθανε από σηπτικό σοκ.

O Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα πριν ασπαστεί το Ισλάμ και το αλλάξει σε Μοχάμεντ Αλι, με το οποίο έγινε γνωστός, ήταν ένας από τους σημαντικότερους πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές του 20ού αιώνα. Χρονιά - ορόσημο γι' αυτόν θεωρείται το 1960, όταν κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης και παράλληλα ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Στους σταθμούς της καριέρας του συμπεριλαμβάνονται οι τρεις κόντρες με τον Τζον Φέιζερ το 1971 στον λεγόμενο «αγώνα του αιώνα», το 1974, στη Ν. Υόρκη και το 1975 στο περίφημο «θρίλερ στη Μανίλα», με τους δύο αντιπάλους να φθάνουν στα όριά τους, ψυχικά και σωματικά. Επίσης, οι δύο κόντρες με τον Σόνι Λίστον (1964, 1965) και ο αγώνας στο Ζαΐρ με τον τότε πρωταθλητή Τζο Φόρμαν (1974). Αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση το 1981, έχοντας φτάσει συνολικά στις 56 νίκες, με μόλις 5 ήττες. Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές.

Εκτός των επιτυχιών εκείνο που έκανε τον Μοχάμεντ Αλι να μείνει στην ιστορία της πυγμαχίας ήταν η ταχύτητά του και κυρίως οι κινήσεις του στα πόδια, που από πολλούς χαρακτηρίστηκαν «χορευτικές» και ήταν το κλειδί για να αποφεύγει τα χτυπήματα των αντιπάλων. Στη διάρκεια των αγώνων κρατούσε τα χέρια του αρκετά χαμηλά και επιχειρούσε να αποφεύγει τα χτυπήματα περισσότερο με την κίνηση του σώματός του, αντί της συνηθισμένης παθητικής άμυνας. Ενα στιλ που τότε προκάλεσε αίσθηση και χαρακτηρίστηκε καινοτόμο. Επιθετικά ως «όπλο» του θεωρείται το αριστερό του χτύπημα με ένα μικρό άλμα, που έκρινε τους περισσότερους αγώνες. Σχολιάζοντας ο ίδιος το στιλ του είχε πει κάποτε ότι «πετάω σαν πεταλούδα, τσιμπάω σαν μέλισσα».

Εκτός της αγωνιστικής δράσης ο Μοχάμεντ Αλι πέρασε στην ιστορία και για τη μαχητική στάση που κράτησε σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όπως οι φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ. Κορυφαία τέτοια στιγμή αποτέλεσε η εναντίωσή του στον πόλεμο του Βιετνάμ και η άρνησή του να στρατευτεί όταν κλήθηκε να υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό το 1966. Η φράση του «δεν έχω καμία διένεξη με τους Βιετκόνγκ, κανένας από αυτούς δεν με αποκάλεσε ποτέ αράπη» έμεινε ιστορική. Για τη στάση του αυτή, αντιμετώπισε έντονη κριτική από μεγάλη μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης, ενώ τον Ιούνη του 1967, του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή, αποκλείστηκε από κάθε αθλητική διοργάνωση των ΗΠΑ για τριάμισι χρόνια, ενώ καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης (χωρίς να φυλακιστεί). Κατά τη διάρκεια της τιμωρίας του ο Μοχάμεντ Αλί ξεχώρισε για τη στάση του σε θέματα σχετικά με την ελευθερία και τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Η ποινή του αναιρέθηκε μετά από 4 χρόνια.