Με αφορμή την πρόσφατη ανακοίνωση από το υπουργείο Παιδείας περί πρόσληψης 1.800 διδακτόρων ως συμβασιούχων διδασκόντων για 1 εξάμηνο σε Τμήματα των ΑΕΙ με μισθό μόλις 500 ευρώ, αλλά και συνολικότερα την πολυδιάσπαση των εργασιακών σχέσεων του ακαδημαϊκού προσωπικού των ιδρυμάτων, η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση» (ΔΗΠΑΚ) σε ψήφισμά της (που έχει ήδη υιοθετηθεί από τον Ενιαίο Σύλλογο ΔΕΠ του ΑΠΘ) κάνει λόγο για «ευτελισμό του ακαδημαϊκού λειτουργήματος» και καλεί: Σε αντίσταση στην κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, απόρριψη των σχεδίων κυβέρνησης - ΕΕ για εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων, διεκδίκηση άμεσων προκηρύξεων και διορισμούς τακτικού προσωπικού ΔΕΠ, τεχνικού και διοικητικού προσωπικού στο ύψος των αναγκών, με γενναία αύξηση των δημόσιων δαπανών για Παιδεία και Ερευνα.

Στο ψήφισμα, μεταξύ άλλων, περιγράφεται η κατάσταση ως εξής:

«Η ετερογενής σύνθεση, προσωπικού πολλών ταχυτήτων (με διαφορετικές δυνατότητες και εμπειρίες), η έλλειψη ακαδημαϊκών κριτηρίων, μαζί με την υποχρηματοδότηση, οδηγούν με βεβαιότητα στην υποβάθμιση της έρευνας και της παραγωγής νέων διδακτορικών, καθώς επίσης και στην ανεπαρκή εκπαίδευση ολοκληρωμένων επιστημόνων με πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα. Ακόμη, δε, σημαντική επίπτωση στο ορατό μέλλον αποτελεί και η βέβαιη αλλοίωση της διοικητικής λειτουργίας με την "de facto" επαναφορά της "έδρας", με τα λιγοστά μέλη ΔΕΠ να προΐστανται ενός "πολύμορφου" προσωπικού πενιχρά αμειβόμενου και "πρόθυμου" για κάθε "εργασία".

Ταυτόχρονα, οι διαφορετικές απολαβές (από 0 έως 2.000 ευρώ κατά μέσο όρο) θα αποτελούν "αντίβαρο" στην πρόσληψη τακτικού προσωπικού ΔΕΠ και δικαιολογία συμπίεσης ακόμη περισσότερο των αποδοχών του ΔΕΠ, αφού στην εκπαίδευση θα μετέχουν διαφορετικές κατηγορίες διδασκόντων, όπως:

• Οι "ακαδημαϊκοί υπότροφοι", διδάκτορες με "δυνατότητα" "μαθητείας" στη "διδακτική εμπειρία", άπαξ με 1 μόνο εξάμηνο, με μηνιαίες απολαβές λιγότερα από 500 ευρώ μεικτά (!), κάτω ακόμα και από τα προβλεπόμενα της ΕΓΣΣΕ, από πόρους ΕΣΠΑ των υπουργείων Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού!
• Οι επονομαζόμενοι "μεταδιδάκτορες", που "εξασφαλίζουν" την παραμονή τους στο πανεπιστήμιο με την υπογραφή ΑΜΙΣΘΗΣ (!) σύμβασης, και με υποχρεώσεις - "σκούπα" (από διδασκαλία μαθημάτων μέχρι και διοικητικό έργο), όπως αυτές προοιωνίζονται, από πρυτάνεις ΑΕΙ και Υπ.Π.Ε.Θ., συντονισμένα με πανομοιότυπο κανονισμό - "έκτρωμα" (με αποφάσεις Συγκλήτων).
• Οι υποψήφιοι διδάκτορες, με μηδενικές έως πενιχρές αποζημιώσεις, αλλά με πλήρεις υποχρεώσεις στη διδακτική διαδικασία (και όχι μόνο), όπως προδιαγράφηκαν σε πλήθος θεσμικών πλαισίων με ΠΔ και ΠΝΠ, από το πρώτο μνημόνιο, καλύπτοντας τις "τρύπες" από την πολλαπλασιαζόμενη έλλειψη τακτικού προσωπικού ΔΕΠ.
• Οι "μετακλητοί" διδάκτορες, που υπηρετούν στη Μέση Εκπαίδευση, και που θα πλαισιώσουν το "διδακτικό μωσαϊκό" της Ανώτατης Εκπαίδευσης, ερχόμενοι με τον πρόσφατο νόμο (για την Ερευνα) και με άρθρο - "φωτογραφία" για συγκεκριμένα πρόσωπα υψηλού κυβερνητικού ενδιαφέροντος, και φυσικά με τον μισθό του καθηγητή σχολείου, δηλαδή των 700 - 900 ευρώ.
• Οι "ομότιμοι" καθηγητές, που επιστρέφουν στα ΑΕΙ με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό, που θα κάνουν μαθήματα από τα 70 και μετά (!), σε ανταπόδοση της ευγνωμοσύνης τους στο "κράτος" για την ακόμα περισσότερο "πετσοκομμένη" σύνταξη και το "κουτσουρεμένο" εφάπαξ.
• Το ήδη υπηρετούν προσωπικό ΕΔΙΠ (στην πλειοψηφία τους με διδακτορικό και αξιόλογο δημοσιευμένο έργο, και μεγάλο χρόνο προϋπηρεσίας), για το οποίο διευρύνονται οι διδακτικές και ποικίλες υποχρεώσεις (βλ. πρόσφατες τροπολογίες), με στάσιμο μισθό 900 - 1.100 ευρώ, χωρίς την απαιτούμενη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξή του.
• Και, τέλος, οι βραχυχρόνιες "επώνυμες έδρες", με "επιδότηση" από τοπικούς επιχειρηματικούς ομίλους (ακόμη και ΠΑΕ, βλ. ΠΑΟΚ στο ΑΠΘ) και ιδιωτικοποιημένους οργανισμούς (πρώην ΔΕΚΟ, βλ. ΔΕΗ στο Παν. Δυτ. Μακεδονίας), που επιθυμούν να "χτίζουν" το "κοινωνικό" προφίλ τους, ενώ η δημόσια Εκπαίδευση κατεδαφίζεται και εξωθείται στην περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση και ιδιωτικοποίησή της».

Η ΔΗΠΑΚ επισημαίνει ακόμα: «Η κυβέρνηση, εξοικειωμένη με την κοροϊδία και το ψέμα, δεν πρόκειται να καλύψει τις ανάγκες των ΑΕΙ σε τακτικό μόνιμο προσωπικό, αλλά τα κενά στο μέλλον θα καλύπτονται με "μαθητευόμενους" διδάσκοντες. Οι συνέπειες για την ποιότητα της εκπαίδευσης και την έρευνα στα πανεπιστήμια, όπως επίσης και για την υπόσταση του ακαδημαϊκού δασκάλου είναι περισσότερο από προφανείς».