Λίγο μετά τις 7 το βράδυ του Σαββάτου, η ομίχλη σκεπάζει ξαφνικά τα πάντα. Μια ησυχία απόκοσμη απλώνεται στο χώρο της κατασκήνωσης. Στα λίγα μέτρα, δεν διακρίνει κανείς παρά σκιές μέσα στην αχλύ. Από το βήμα της κατασκήνωσης, η Γραμματέας της Οργάνωσης Δυτικής Μακεδονίας, Τίνα Κουζιάκη, υποδέχεται τους κατασκηνωτές. «Παρά την ομίχλη και το ψιλόβροχο, συνεχίζουμε». Χειροκροτήματα και συνθήματα. Στη σκηνή ανεβαίνει το συγκρότημα της ΚΝΕ για να παρουσιάσει ανέκδοτα τραγούδια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Τραγούδι το τραγούδι, λέξη τη λέξη, μπλέκονται η πραγματικότητα με τη διήγηση. Λίγο ακόμα και κάπου εκεί θαρρείς και θα ξαναδείς τις μονάδες του λαϊκού στρατού να ξαναπιάνουν το τραγούδι σε κάποια ανάπαυλα της μάχης. Τα ανταρτολημέρια της Βίγλας διηγούνται την ιστορία που χαράχτηκε πια για πάντα πάνω τους, τότε που «άναψαν οι κορφές στη γη και στον αέρα, της πάλης η παντιέρα που ανέμισε πλατιά». Οι μαχητές μέσα από τα τραγούδια τους διηγούνται ξανά για τη μεγάλη απόφαση, να κάνουν «στάχτη θρύψαλο τ' αφέντη τη φοβέρα, για να χαράξει η μέρα που θα ρθει η λευτεριά». Τραγουδάνε και πάλι, να μάθουν οι επόμενοι για τις νίκες τους, για «τα οχυρά στη Νάουσα που δεν υπάρχουν πια, μπήκαν οι αντάρτες, τους βάλανε φωτιά», το «Καρπενήσι που 'πεσε και ο λαός γιορτάζει». Για τη δόξα τη ζηλευτή, τον τιμημένο θάνατο για το δίκαιο σκοπό. Για την πιο τρανή φωνή, αυτή των τουφεκιών τους. Ομάδες ομάδες, πιάνονται σε κύκλους, να χορέψουν οι σύντροφοι. Δυο μεγάλα φώτα ψάχνουν μες στο πυκνό δάσος απ' όπου αντηχεί ξανά ο όρκος του μαχητή του ΔΣΕ... «Εγώ παιδί του λαού...». Απ' τις κορφές ψηλά, μες στην ομίχλη, πικρολαλεί ξανά τ' αυτόματο του Αυγερινού...

• Η ομίχλη που είχε σκεπάσει την κατασκήνωση, έδινε μια άλλη διάσταση στο άκουσμα των τραγουδιών του ΔΣΕ

  Ολόκληρη την εκδήλωση μπορεί κανείς να την παρακολουθήσει στο πόρταλ του «902.gr».