Πέθανε ο διακεκριμένος αρχαιολόγος Ευάγγελος Κακαβογιάννης. Ο Ε. Κακαβογιάννης γεννήθηκε το 1938 στο Λαύριο και εργάστηκε σε ανασκαφές σε όλη σχεδόν την Ελλάδα (Αν. Μακεδονία, Κυκλάδες, Μεσσηνία, Δωδεκάνησα, Εδεσσα, Θεσσαλία, Αττική). Υπηρέτησε στη Ρόδο, στην Εδεσσα, στον Βόλο και την Αττική. Από το 2000 και έως τη συνταξιοδότησή του διετέλεσε διευθυντής Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στο υπουργείο Πολιτισμού.

Το έργο με το οποίο ταυτίστηκε ιδιαίτερα ήταν η μελέτη των αρχαίων μεταλλείων και μεταλλουργικών εγκαταστάσεων της Λαυρεωτικής, για τα οποία ήταν και η διδακτορική του διατριβή, με θέμα «Μέταλλα εργάσιμα και συγκεχωρημένα», που είναι αφιερωμένο στη λειτουργία και την κρατική οργάνωση των μεταλλείων του Λαυρίου κατά τους κλασικούς χρόνους. Επιπλέον, σε αυτόν οφείλεται η δημιουργία του Ορυκτολογικού Μουσείου του Λαυρίου το 1986, από την Εταιρεία Μελετών Λαυρεωτικής, της οποίας υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος. Ιδιαίτερη, τέλος, ήταν η συμβολή του στη μελέτη και ανάδειξη του Δήμου του Αρχαίου Μυρρινούντος, στη Μερέντα Μαρκοπούλου, όπου η αρχαιολογική σκαπάνη ξετύλιξε μια από τις πτυχές της διαχρονικής ζωής της αττικής αυτής γωνιάς. Σημαντικές είναι επίσης οι μελέτες του για τον Ρήγα Βελεστινλή, τις σχέσεις του Λαυρίου με τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον δημιουργό του νεότερου Λαυρίου Ανδρέα Κορδέλλα.

«Ο Βαγγέλης Κακαβογιάννης», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων - «παράδειγμα σεμνού και αυτοδημιούργητου αρχαιολόγου, αγωνίστηκε μέσα από δύσκολα και πολλές φορές δυσερμήνευτα για άλλους σκάμματα και ιδίως στους δύσκολους εργαστηριακούς αρχαιολογικούς χώρους του Λαυρίου, γέννημα - θρέμμα και ο ίδιος του τόπου της εργατιάς των μεταλλωρύχων, διδάσκοντας εμάς τους νεότερους αλλά και παλαιότερους συναδέλφους του μεθοδολογία ανασκαφής και μελέτης του υλικού, δηλαδή το Α και το Ω της αρχαιολογίας. Αυστηρός με τον εαυτό του αλλά με την υπομονή και την καλοσύνη του πραγματικού δασκάλου για τους άλλους, μας μάθαινε ότι οι ανασκαφές δεν είναι προσωπική μας περιουσία, ότι τα ευρήματα πρέπει να δημοσιεύονται και να μοιράζονται στους ειδικούς για να γίνονται κτήμα όλων και προπάντων της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Αοκνος μελετητής και πιστός εργάτης της αρχαιολογίας, ιδίως εκείνης της δύσκολης των εργαστηρίων, εκεί δηλαδή που παράγεται η τέχνη μέσα από το μόχθο και τη σκληρή δουλειά, δεν κυνήγησε αξιώματα, δάφνες και τίτλους ούτε υπέκυπτε στους ισχυρούς κατά τ' άλλα τοπικούς παράγοντες ή τα μεγάλα συμφέροντα ατόμων ή εταιρειών».