Πλήθος κόσμου έδωσε το «παρών» για δυο μέρες, στις εκδηλώσεις του 42ου Φεστιβάλ στη Λάρισα, που έγιναν την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο στην Κοίτη του Πηνειού. Αξιόλογες μουσικοθεατρικές παραστάσεις, ενδιαφέρουσες συζητήσεις, ανάμεσά τους και αυτή για τις διεθνείς εξελίξεις, τον πόλεμο και το Προσφυγικό με τον Ελισαίο Βαγενά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, εκθέσεις, σπουδαίες συναυλίες καλλιτεχνών όπως του Θάνου Μικρούτσικου με τον Μίλτο Πασχαλίδη, γνήσια λαϊκά γλέντια, ένας δημιουργικός παιδότοπος που γέμισε χαρούμενες φατσούλες και πολλά άλλα συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Κεντρικός ομιλητής, την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ, ήταν ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που μεταξύ άλλων στάθηκε ιδιαίτερα στα προβλήματα των αγροτών, σημειώνοντας:

«Κοροϊδεύουν, προσπαθούν να κρύψουν ότι μέσα σ' αυτό το σύστημα η αγροτική παραγωγή είναι αντικειμενικά εξαρτημένη από τη βιομηχανία, ότι καθορίζεται από το τι συμφέρει τον μεγαλέμπορο, τον βιομήχανο, τις τράπεζες, το μεγάλο καπιταλιστικό κέρδος.

Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση ολοένα και περισσότεροι αγρότες και κτηνοτρόφοι συντονίζουν τα βήματά τους μέσα από τους αγροτοκτηνοτροφικούς συλλόγους, Ομοσπονδίες, Επιτροπές Αγώνα και τις επιτροπές των μπλόκων, που συντονίζονται μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, διεκδικώντας αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους.

Το ΚΚΕ στήριξε και στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τους αγώνες επιβίωσης και τα αιτήματα της φτωχομεσαίας αγροτιάς για:

• Να ανακληθεί άμεσα η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και των ορίων συνταξιοδότησης στα 67. Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες.
• Φορολογία για κάθε πραγματικό εισόδημα, κατάργηση των τεκμηρίων.
• Κατάργηση όλων των άμεσων και έμμεσων περιορισμών της παραγωγής, που επιβάλλει η νέα ΚΑΠ της ΕΕ, να μην ισχύσουν οι περικοπές στις επιδοτήσεις.
• Αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως στους εφοπλιστές.
• Κατώτατες εγγυημένες τιμές, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να αφήνουν ένα εισόδημα επιβίωσης.
• Αμεση αποζημίωση για τις καταστροφές.
• Να γίνουν τα απαραίτητα έργα υποδομών για εξασφάλιση επαρκούς άρδευσης, αντιπλημμυρικά έργα κ.ά.

Ο αγώνας αυτός για να έχει αποτέλεσμα θα πρέπει να συγκρουστεί με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής και σε συμμαχία με την εργατική τάξη να στραφεί ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, που είναι τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές και οι κυβερνήσεις τους».

Προς το κλείσιμο της ομιλίας του υπογράμμισε:

«Η ελπίδα για τους εργάτες, τις εργάτριες, τη φτωχομεσαία αγροτιά, τους ΕΒΕ, τη νεολαία και τις γυναίκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών βρίσκεται στην οργάνωση του δικού τους αγώνα, σε γραμμή ρήξης και ανατροπής με το κεφάλαιο και την εξουσία του, τον πραγματικό αντίπαλο. Αναγκαία προϋπόθεση αποτελεί η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η συγκρότηση μιας ισχυρής κοινωνικής συμμαχίας με γραμμή αντεπίθεσης, ρήξης και ανατροπής, με ισχυρό ΚΚΕ. Ας σκεφτούμε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για τον εργάτη, την εργάτρια, τον νέο και τη νέα, τον άνεργο αν το ΚΚΕ πατούσε γερά μέσα στις βιομηχανίες, στις επιχειρήσεις. Αν ο συσχετισμός υπέρ των ταξικών δυνάμεων ήταν πιο ισχυρός.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για την άνοδο της ικανότητας του ΚΚΕ και του ταξικού εργατικού κινήματος να συνδέεται με πλατιές λαϊκές μάζες, να τις βάζει στον αγώνα, να τις οργανώνει. Να γίνει συνείδηση σε όλο και περισσότερους ότι η πάλη για το μεροκάματο, για τη Συλλογική Σύμβαση, για την Κοινωνική Ασφάλιση, ενάντια στις απολύσεις, για να έχει αποτέλεσμα, θα πρέπει να συνδέεται με την επιλογή ενός εντελώς διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, με στόχο τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών. Να κατανοείται ολοένα και πιο βαθιά ότι η εργατική τάξη είναι αυτή που παράγει όλο τον πλούτο και τον καρπώνονται μια χούφτα παράσιτα! Στο ερώτημα "αν μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, εμείς και τα παιδιά μας", το ΚΚΕ απαντάει κατηγορηματικά: ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ!».