Η δυναμική και ο ηρωισμός της εργατικής τάξης όταν μάχεται για το δίκιο της, αλλά και η αγριότητα της αστικής βίας, όταν απειλούνται τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, δόθηκαν ανάγλυφα. Το ίδιο και ο πόνος για τον τραγικό απολογισμό των 9 νεκρών της σύγκρουσης. Η σκηνή του θανάτου του Τάσου Τούση, αλλά και η «ώρα της μάνας» ήταν κατά κοινή παραδοχή συγκλονιστική. Μα η παράσταση, όπως και το κείμενο, δεν έμειναν στο πένθος και την απλή διαμαρτυρία.
Οπως δήλωσε ο σκηνοθέτης Αλέξης Γκούμας: «Προσπαθώντας να παρουσιάσουμε αυτήν την παράσταση, θεωρήσαμε σημαντικό να σταθούμε όχι μόνο στα ίδια τα γεγονότα, αλλά και στα συμπεράσματα που αναδεικνύονται μέσα από αυτά. Να πάρουμε δύναμη από την ορμή και την απόφαση του λαού και από την πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Το έργο του Θ. Κορνάρου αξίζει βαθιά μελέτη και μπορεί να μας διδάξει πολλά, αλλά και να μας εμπνεύσει σε σχέση με το σήμερα».