ΑΠΚΑΛΥΠΤΙΚΗ η μελέτη που κυκλοφόρησε πρόσφατα: Συγγραφέας της η οικονομολόγος και δημοσιογράφος Ηρα Εμκε - Πουλοπούλου, τίτλος: «Παράνομη διακίνηση γυναικών και παιδιών - Ελλάδα, μια χώρα προορισμού και τράνζιτ». Αποκαλυπτική όχι μόνο για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι επιχειρηματίες του είδους, όχι μόνο για τα κέντρα επιχειρήσεών τους, αλλά και για τις ευθύνες του κράτους, των αρχών, των ΜΜΕ και της κάθε μορφής εξουσίας (σελίδα 18)

ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ για λίγες ημέρες στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Σε άλλη μια χώρα όπου θριάμβευσε η «ελευθερία της αγοράς», με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κυρίως, πορνεία, δουλικότητα, φτώχεια και ζητιανιά, από τη μια πλευρά και πλούτος από την άλλη (σελίδες 24 - 25)

Η ΕΠΑΝΕΚΛΟΓΗ Χαταμί στην Προεδρία του Ιράν, με συντριπτική πλειοψηφία, αλλά και με μεγάλη αποχή, σηματοδοτεί την έναρξη μιας περιόδου «ιδιαίτερα κρίσιμηΣ» για τις εξελίξεις στο Ιράν, η κατάληξη της οποίας εξαρτάται άμεσα από τη δυναμική και τους στόχους των λαϊκών αγώνων. Αυτό εκτιμά ο Νταβίντ Σομάλι, υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του Ιρανικού Κόμματος «Τουντέχ» με συνέντευξή στο «Ριζοσπάστη» (σελίδες 26-27)

ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ του πολιτικού κόσμου στη Ρωσία και Στο εξωτερικό προσελκύουν οι προεδρικές εκλογές στη Λευκορωσία στις 10 του Σεπτέμβρη. Αποτελούν ένα από τα κύρια θέματα των ΜΜΕ. Για την κατάσταση στη χώρα και την πορεία της προεκλογικής εκστρατείας μίλησε στο «Ρ» το αναπληρωματικό μέλος του Γραφείου της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Λευκορωσίας, συμπρόεδρος της κοινωνικής ένωσης «Για τη Δημοκρατία, την Κοινωνική Πρόοδο και τη Δικαιοσύνη» Λεονίντ Σκόλνικοφ (σελίδες 28-29)

ΟΙ ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΟΙ στη Λαϊκή Πολωνία ήταν ένα κοινωνικό στρώμα με την πιο μεγάλη επιρροή. Τους αποκαλούσαν «εργατική αριστοκρατία». Αυτά στη Λαϊκή Πολωνία. Σήμερα, η κατάσταση έχει αλλάξει. Από 707.000 εργαζόμενοι σήμερα απασχολούνται 235.000. Οι ανθρακωρύχοι ήθελαν έναν ιδιόμορφο υπερσοσιαλισμό, αλλά πήραν σαν «δώρο» έναν αρπαχτικό, ανελέητο, μεσαιωνικό καπιταλισμό (σελίδες 30-31)

Η ΜΕΓΑΛΗ φτώχεια και η πείνα είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι. Ερευνήτρια των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει σε έκθεσή της: «Μερικές φορές ένα παιδί μπορεί να πουληθεί για 200 ινδικές ρουπίες», δηλαδή για 1.500 περίπου δρχ. Η έκθεση αφορά Στην κατάσταση των γυναικών και των παιδιών στο Μπαγκλαντές, το Νεπάλ και την Ινδία (σελίδες 30-31)