Στην Αίγινα κηδεύτηκε ο Συράκος Δανάλης, από τους σημαντικότερους διευθυντές φωτογραφίας του ελληνικού κινηματογράφου, στον οποίο χρωστάμε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, την ποιητική φωτογράφιση των ταινιών του Τάκη Κανελλόπουλου. Ο Σ. Δανάλης ήταν αδερφός του μεγάλου Γρηγόρη Δανάλη, επίσης διευθυντή φωτογραφίας και γνωστού στον κινηματογραφικό χώρο ως «παππούς του ελληνικού κινηματογράφου», που το ΚΚΕ τίμησε το Νοέμβρη του 2014 μαζί με άλλους κομμουνιστές δημιουργούς του κινηματογράφου.

Ο Συράκος Δανάλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η καταγωγή του ήταν από την Κεφαλονιά. Στην Κατοχή οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Σπούδασε σχέδιο υφάσματος στο Μπέργκαμο της Ιταλίας, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ με αυτό. Από πολύ νέος βρέθηκε στον χώρο του κινηματογράφου και γρήγορα καθιερώθηκε σαν ένας από τους σημαντικότερους διευθυντές φωτογραφίας, με πάνω από ογδόντα ταινίες μεγάλου μήκους στο ενεργητικό του, σίριαλ και γύρω στα χίλια ντοκιμαντέρ και ημίωρα αργότερα, σαν μόνιμος συνεργάτης στην ΕΡΤ. Βραβεύτηκε επανειλημμένως στο φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και στο εξωτερικό.

Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με τα εικαστικά, δουλεύοντας στην Αίγινα, όπου διέμενε, φιλοτεχνώντας έργα δουλεμένα πάνω σε ξύλο, με σημείο αναφοράς πάντα έναν καθρέπτη, είτε έργα καλλιτεχνικής μικροναυπηγικής. Πραγματοποίησε την τελευταία του έκθεση στον Τεχνοχώρο, τον Ιούλη του 2015, με τίτλο «πλοίον - πλέω».