Associated Press |
Στην Ανατολική Αφρική, επίσης παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια έντονη κινητικότητα. Το διακύβευμα είναι ο έλεγχος μιας σημαντικής στρατηγικής περιοχής που εκτείνεται από την Ερυθραία, το Τζιμπουτί μέχρι τη νότια Σομαλία, βλέποντας απέναντι την Αραβική Χερσόνησο και χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και η Υεμένη. Η σημαντική, για γεωπολιτικούς λόγους, περιοχή συμπεριλαμβάνει ακόμη τα σημαντικά Στενά του Μαντέμπ (γνωστά παλαιόθεν και ως «Πύλη των Δακρύων» λόγω των δυσκολιών και κινδύνων που παρουσίαζαν για τη ναυσιπλοΐα) που βρίσκονται μεταξύ Τζιμπουτί - Υεμένης και συνδέουν την Ερυθρά Θάλασσα με τον Κόλπο του Αντεν και κατά συνέπεια τη Μεσόγειο Θάλασσα με τον Ινδικό Ωκεανό.
Εως τώρα έχουν φτιαχτεί ή γίνονται εργασίες για την κατασκευή ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ερυθραία, στο Τζιμπουτί (που είναι και ο «βασιλιάς» του είδους) και στη Σομαλιλάνδη, μη αναγνωρισμένο διεθνώς τμήμα της βορειοδυτικής Σομαλίας, που αποσχίστηκε από τη χώρα το 1991.
Στην Ερυθραία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έφτιαξαν το 2013 μεγάλη ναυτική στρατιωτική βάση στο λιμάνι Ασάμπ της Ερυθράς Θάλασσας που φιλοξενεί μερικές δεκάδες στρατιωτικά ελικόπτερα, μαχητικά τζετ, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πλοία. Την περασμένη Δευτέρα (13/2/17) τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είδαν στη «βουλή» της Σομαλιλάνδης την έγκριση της συμφωνίας που έκλεισαν τον περασμένο Σεπτέμβρη για τη δημιουργία της δεύτερης στρατιωτικής βάσης στο εξωτερικό, στο λιμάνι Μπερμπέρα. «Πρόχωμα» για τη δημιουργία βάσης στη Σομαλιλάνδη είχαν δημιουργήσει νωρίτερα οι επενδύσεις της κατασκευαστικής εταιρείας από το Ντουμπάι, «DPWorld» ύψους αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, με στόχο τη δημιουργία «νέου λιμανιού και τερματικού σταθμού εξαγωγών».
Ωστόσο, τα πρωτεία του αυξημένου ενδιαφέροντος καπιταλιστικών κρατών στην περιοχή έχει το μικρό Τζμπουτί καθώς είναι αδιαμφισβήτητα σε πολύ νευραλγικό σημείο στην είσοδο της Ερυθράς Θάλασσας. Εκεί σε μια χώρα 37 περίπου χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων (με πληθυσμό 864.000 κατοίκων) έχουν σπεύσει ήδη πολλές ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις. Τα τελευταία 15 χρόνια εδώ βρίσκονται:
Τον Φλεβάρη του 2016, έξι βδομάδες μετά την ανακοίνωση συμφωνίας Κίνας - Τζιμπουτί για τη δημιουργία στρατιωτικής, επιμελητειακής βάσης ανακοίνωσε ανάλογη συμφωνία και η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας. Η Σαουδική Αραβία δεν το έπραξε αυτό μόνο εξαιτίας των ανοικτών λογαριασμών που έχει με το αντίπαλο γεωπολιτικά Ιράν στην Υεμένη (όπου πραγματοποιεί βρώμικη ιμπεριαλιστική επίθεση από το Μάρτη του 2015), αλλά και γιατί προσπαθεί να εξασφαλίσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας τις επόμενες δεκαετίες, όταν θα αναγκαστεί (λόγω τεχνολογικών και άλλων εξελίξεων) να «απεξαρτηθεί» οικονομικά και ενεργειακά από το πετρέλαιο.
Από το παζλ της πλειάδας των στρατιωτικών βάσεων που λειτουργούν ή σχεδιάζονται στην περιοχή δεν λείπει η οκταμελής «Διακυβερνητική Αρχή Ανάπτυξης Ανατολικής Αφρικής» (IGAD) που λειτουργεί συχνά επεμβατικά σε χώρες της περιοχής ως εκτελεστικό όργανο σχεδίων της αστικής τάξης και των εγχώριων και ξένων μονοπωλίων που δρουν στην περιοχή.
Εξυπακούεται πως «χώρο» στο φιλόξενο για τις ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις Τζιμπουτί είχε αναζητήσει και η Ρωσία. Ωστόσο, μετά την εμπλοκή της Ρωσίας στη Συρία και την Ουκρανία τα σχέδια αυτά έχουν παγώσει και οι τοπικές αρχές έχουν αρνηθεί στη Μόσχα τη δημιουργία ναυτικής βάσης.
Την ίδια ώρα που η αστική τάξη του Τζιμπουτί «πουλάει» τη «γεωστρατηγική θέση» της χώρας για να εξασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα, σύμφωνα με στοιχεία του 2013, βουτηγμένο στη φτώχεια ζει το 45% του πληθυσμού. Πάνω από το 50% των πάμφτωχων Τζιμπουτιανών δεν έχει ούτε ένα μέλος στην οικογένειά του που να εργάζεται όταν η ανεργία πλήττει το 60% του εργατικού δυναμικού. Ο αναλφαβητισμός πλήττει το 43% του πληθυσμού. Το μέσο προσδόκιμο ζωής είναι τα 49 χρόνια. Το 26% των παιδιών έως πέντε ετών είναι χρόνια υποσιτισμένο. Το 25% του πληθυσμού λιμοκτονεί.
Είναι, λοιπόν, σαφές πως το Τζιμπουτί είναι «παράδεισος» μόνον για τα μονοπώλια και τους ξένους στρατούς που κτίζουν βάσεις στην περιοχή στο πλαίσιο όξυνσης των ευρύτερων αντιπαραθέσεων.
Είναι, επίσης, βέβαιο πως η ακόμη μεγαλύτερη όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού το επόμενο διάστημα αναμένεται να κάνει την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη για τα λαϊκά στρώματα. Η ταξική αφύπνιση των λαών της περιοχής, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, που προϋποθέτει τη δημιουργία επαναστατικών κομμουνιστικών δυνάμεων που θα δείξουν την προοπτική του αγώνα, η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς είναι μονόδρομος για να ξεριζωθούν οριστικά οι αιτίες που εμποδίζουν τους λαούς να ζήσουν με αξιοπρέπεια ενάντια σε δυνάστες ντόπιους και ξένους.