Πρόκειται για μια συλλογή θρυλική πια, αγέραστη από τον χρόνο, που εξακολουθεί να μένει επίκαιρη. «Πρόκειται για ένα από τα "γονιμότερα και δυνατότερα" έργα του Παλαμά (Βάρναλης), το οποίο "έχει κάτι από τη βιβλική ευθυβολία των προφητών του Ισραήλ" (Χουρμούζιος). Ο λόγος εδώ "καίει και καθαρίζει" (Δημαράς) και πόνος και το πάθος για το καλύτερο "φλογίζουν τον στίχο" (Παναγιωτόπουλος)».

Οπως σημειώνει στον πρόλογο ο Μιχάλης Μερακλής, «ο Παλαμάς δημοσίευσε τα 44 ποιήματα των "Σατιρικών Γυμνασμάτων" σε δύο χρόνους. Αφενός τα πρώτα 20 στον ακραία δημοτικιστικό, με κοινωνική προοδευτική κατεύθυνση, στο περιοδικό Ο Νουμάς, τον Ιανουάριο του 1908 (τον κύριο Φώτη Φωτιάδη της Πόλης αφιερωμένα, τον γνωστό μαχητή δημοτικιστή), αφετέρου, τον Σεπτέμβριο του 1909 τα άλλα 24 (με την ένδειξη "Δεύτερη Σειρά"). Δηλαδή σε μια περίοδο που τα γεγονότα και η όλη ατμόσφαιρα τον ωθούσε να πει: Η ψυχή μου με το θυμό να παντρευτή (Α 19)».