Εκεί όμως που η υποκρισία απογειώθηκε, είναι στους ύμνους που γράφτηκαν για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», το οποίο υποτίθεται ότι δεν επιτρέπει τέτοια φαινόμενα (κι ας καταγράφουν οι ίδιοι παρόμοια περιστατικά στις μισές χώρες της ΕΕ...), ενώ «οριοθετεί μια δυτική ευνομούμενη πολιτεία και την ξεχωρίζει από τους νόμους της ζούγκλας». Οσο μελάνι κι αν χύσουν, δεν πρόκειται να πείσουν ότι η βαρβαρότητα είναι «έξω από τη φύση» του καπιταλιστικού συστήματος και ότι η εκμετάλλευση μπορεί να σταματήσει... στις αίθουσες των αστικών δικαστηρίων. Από τα χωράφια της Μανωλάδας έως τα εργοστάσια όπου βασιλεύει η «ευρωπαϊκή» ζούγκλα του κεφαλαίου και τα πεδία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, επιβεβαιώνεται ότι βαρβαρότητα είναι η ίδια η εκμετάλλευση, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και το κέρδος, στο κυνήγι του οποίου οι καπιταλιστές δεν διστάζουν μπροστά σε κανένα έγκλημα, απέναντι σε ντόπιους και μετανάστες εργάτες.