Το γεγονός ότι μέσα από το σχέδιο επαναλειτουργίας ορισμένων εργοστασίων της πρώην «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας» (ΕΝΚΛΩ) μεθοδεύεται η παγίδευση των εργαζομένων σε επενδυτικά σχέδια, που θέλουν να βάλουν στο χέρι την περιουσία του ομίλου, να ξεμπερδεύουν με αποζημιώσεις και δεδουλευμένα των απολυμένων και να εξασφαλίσουν εργαζόμενους που θα δεχθούν να δουλεύουν χωρίς δικαιώματα στο όνομα της βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητας του «εγχειρήματος» στο οποίο θα έχουν συμπράξει, ήρθε να επιβεβαιώσει ακόμα πιο ανοιχτά η «εκδήλωση ενημέρωσης» των εργαζομένων για το σχέδιο επαναλειτουργίας της ΕΝΚΛΩ που έγινε το βράδυ της Τετάρτης στη Νάουσα.

Στην εκδήλωση, όπου κεντρικός εισηγητής ήταν ο Γιάννης Μουσουλίδης, διευθύνων σύμβουλος της ΕΝΚΛΩ το διάστημα 2010 - 2011, επιβεβαιώθηκε ότι ο υποψήφιος επενδυτής ετοιμάζεται να βάλει στο χέρι όλη την περιουσία του ομίλου (17 εργοστάσια, ακίνητα, εγκαταστάσεις, μηχανολογικό εξοπλισμό που ακόμη δεν εκποιήθηκε μέσα από την πτωχευτική διαδικασία), για 20 - 25 εκατ. ευρώ, ίσως και πολύ λιγότερα.

Και αυτό όταν μόνο οι οφειλές της ΕΝΚΛΩ προς τους εργαζόμενους, από αποζημιώσεις και δεδουλευμένα, υπολογίζονται σε 35 εκατ. ευρώ, ενώ η περιουσία της ΕΝΚΛΩ με τιμές του 2010 ανερχόταν στα 160 εκατ. ευρώ.

Ο Γ. Μουσουλίδης είπε ανοιχτά πως «είναι αδύνατον να εγγυηθεί κανείς στους εργαζόμενους ότι θα εισπράξουν ποτέ όλες τις αποζημιώσεις και όλα τα δεδουλευμένα μέσω του Συνεταιρισμού. Οι εργαζόμενοι θα εισπράξουν, εφόσον ολοκληρωθεί η επένδυση, το 50% αυτού του ποσού που θα επιδικάσει το δικαστήριο το οποίο θα εκτιμήσει πόσο κοστίζει η περιουσία του ομίλου». Και πρόσθεσε ότι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, αυτό το 50% αντιστοιχεί σε περίπου 5 εκατ. ευρώ. Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι εργαζόμενοι, ακόμα και αν προχωρήσουν έτσι τα πράγματα, δεν πρόκειται να εισπράξουν τίποτα, αφού αυτά τα 5 εκατ. ευρώ θα θεωρηθούν η συμμετοχή τους στο μετοχικό κεφάλαιο της νέας εταιρείας με ποσοστό 20%. Τα δε μερίσματα από τα όποια κέρδη, θα αποφασίζει ο «Συνεταιρισμός» (δηλαδή ο νέος επενδυτής) αν και πού θα τα επενδύει ή αν θα τα μοιράζει στους μετόχους.

Με βάση τα στοιχεία της πρότασής του, ο υποψήφιος επενδυτής δεν ενδιαφέρεται κυρίως για την επαναλειτουργία των τριών εργοστασίων σε Νάουσα και Ροδόπη, αλλά προσδοκά να στηρίξει άλλα δικά του επενδυτικά σχέδια, στον τομέα του τουρισμού και της Ενέργειας, αξιοποιώντας κρατικές ενισχύσεις - επιδοτήσεις και άλλα επιχειρηματικά εργαλεία και προνόμια.

Σε κάθε περίπτωση, μέσα από την επιχειρηματολογία των εμπνευστών του «εγχειρήματος» και των κυβερνητικών βουλευτών και στελεχών, αναδείχθηκε η αγωνία τους να πείσουν τους εργαζόμενους να κάνουν δική τους υπόθεση την επιτυχία αυτού του ξένου προς τα συμφέροντά τους σχεδίου, ώστε αυτό να λειτουργήσει ως «προηγούμενο» και για άλλες περιπτώσεις που θα χρειαστεί στο κεφάλαιο.

Προσπαθούν να βαφτίσουν τους εργαζόμενους «αφεντικά» που αφού χάσουν αυτά που δικαιούνται (κάνοντας και ένα μέρος τους μετοχές), θα επιβάλουν οι ίδιοι στους εαυτούς τους άθλιες εργασιακές σχέσεις, θα δουλεύουν για ένα πιάτο φαΐ και θα επανεπενδύουν τα όποια τυχόν κέρδη, στο όνομα της βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης.

Τα παραπάνω ανέδειξε μέσα από την παρέμβασή του στην εκδήλωση ο Σάκης Τσίτσης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Νάουσας, τονίζοντας ότι κανένας δεν λέει να μη δουλεύουν τα εργοστάσια, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να φορτώνονται στις πλάτες τους τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.