Το Ιμαρέτ, το εξαίρετο οθωμανικό μνημείο της Καβάλας, παραχωρείται σε ιδιώτη για να χτίσει ξενοδοχείο!!! Οι πληροφορίες λένε ότι μια επιχειρηματίας της πόλης ήρθε ήδη σε επαφή με το Αιγυπτιακό κράτος, στο οποίο βρίσκεται η κυριότητα του Ιμαρέτ και συμφωνήθηκε να παραχωρηθεί για εκμετάλλευση η έκταση στην οποία ανήκει αυτό για 50 χρόνια. Η επιχειρηματίας, με δηλώσεις της στον τοπικό Τύπο, υποστηρίζει ότι θα αναλάβει τη συντήρηση του μνημείου, το οποίο, ας σημειωθεί, σε κάποια σημεία του κινδυνεύει με κατάρρευση.

Αξίζει να αναφερθεί ότι τόσο το υπουργείο Πολιτισμού όσο και η Νομαρχιακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση αδιαφόρησαν για τη συντήρηση και αναπαλαίωση του μνημείου, καθώς και για τη χρήση του, με αποτέλεσμα να «ανοίξει ο δρόμος» για τους ιδιώτες.

Με παλιότερες Επερωτήσεις του στη Βουλή, το ΚΚΕ επισήμανε το πρόβλημα που δημιουργείται με την αδιαφορία των αρμόδιων κρατικών φορέων αλλά και του Δήμου, σχετικά με την τύχη του μνημείου, ενώ ανάλογες θέσεις διατύπωναν και άλλοι κοινωνικοί και πολιτιστικοί φορείς του τόπου.

Για το θέμα με ανακοίνωσή της η «Προοδευτική Δημοτική Κίνηση Καβάλας», επισημαίνει ότι:

«Οποιαδήποτε σύμβαση με ιδιώτη, με σκοπό την εκμετάλλευση του μνημείου, θα πρέπει να θεωρείται άκυρη, αφού με βάση παλιότερη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου επιτρέπεται η χρήση του χώρου μόνο για μορφωτικούς σκοπούς.

«Αν τα μνημεία που συνδέονται άμεσα με την ιστορία και τον πολιτισμό του λαού μας τυχαίνει να βρίσκονται σε ξένες επικράτειες, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενα επιχειρηματικής εκμετάλλευσης και μάλιστα ιδιωτικής, τότε και το Ιμαρέτ, ένα μνημείο που συνδέει δύο παραδόσεις και τρεις λαούς, ας γίνει ξενοδοχείο πολυτελείας.

Εκείνοι, όμως, που παραγνωρίζουν το δικό μας μοναχικό αγώνα να μην προχωρήσει αυτή η εξευτελιστική λύση, ας θυμούνται τρία πράγματα:

Πρώτο: Ακόμα και η προσχηματική, χαριστική και αμφίβολης εγκυρότητας ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία του 1984, δεν αφήνει σε κανέναν περιθώρια για τέτοιες εκμεταλλεύσεις, αφού το μόνο που επιτρέπει είναι η χρήση του ιδρύματος αποκλειστικά για μορφωτικούς σκοπούς και μάλιστα αποκλειστικά των δύο κρατών (Αιγύπτου και Ελλάδας). Μόνο με νεότερη και ριζικά διαφορετική συμφωνία θα μπορούσε να δρομολογηθεί άλλη λύση.

Δεύτερο: Οσα νομικά επιχειρήματα, διεθνείς συμβάσεις και ξένες κυριαρχίες και να ανακαλυφθούν, ακόμα και η συμφωνία του 1984 να αλλάξει, εμείς ένα νομικό επιχείρημα ξέρουμε: Το μνημείο αυτό δεν μπορεί να ανήκει σε άλλους από εκείνους στους οποίους το έδωσε ο ίδιος ο δημιουργός του, ο Καβαλιώτης ιδρυτής της σύγχρονης Αιγύπτου. Ιδιοκτήτες δεν είναι άλλοι από την κοινότητα των συμπατριωτών του.

Τρίτο: Το μνημείο είναι, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, και αρχαίο και διατηρητέο και έτσι, εφόσον ο ιδιοκτήτης του, όποιος και να 'ναι, δεν το φροντίζει, μπορεί κάλλιστα να το φροντίσει το δημόσιο και ύστερα να στείλει το λογαριασμό. Απλά πράγματα... Το υπουργείο Πολιτισμού, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και ο Δήμος Καβάλας, αν ήθελαν, μπορούσαν να αναμειχθούν».

Και η ανακοίνωση της «Προοδευτικής Δημοτικής Κίνησης Καβάλας» καταλήγει:

«Φυσικά το ζήτημα αυτό δεν είναι στενά τοπικό, είναι πρώτα απ' όλα θέμα πολιτιστικής και ιδιαίτερα αρχαιολογικής, καθώς και εξωτερικής πολιτικής. Η ευθύνη για τη δημιουργία του διεθνούς νομικού προηγούμενου που θα γυρίσει σε βάρος μας, καθώς και για την εξόφθαλμη παραβίαση της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας του 1984, υπέρ κλιμακίων της αιγυπτιακής γραφειοκρατίας και σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων, βαρύνει την κυβέρνηση και όσους τη στηρίζουν».