Πρόκειται για μια από τις πιο συγκλονιστικές οπτικοακουστικές συμφωνίες. Μια σχεδόν φουτουριστική απαξίωση και διακωμώδηση του τσαρικού σκοταδιστικού παρελθόντος και ένα ελπιδοφόρο τραγούδι για το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας. Αν και τυπικά πρόκειται για ντοκιμαντέρ, ο Βερτόφ, με εκπληκτική μαεστρία, συνθέτει ένα πραγματικό κινηματογραφικό ποίημα, χρησιμοποιεί τους ανθρώπους ως «ηθοποιούς», άθελά τους και το μοντάζ ως «ζωντανό» σενάριο, με έναν τρόπο που από την μια αδυνατείς να πιστέψεις ότι αυτό που βλέπεις είναι καταγραφή της πραγματικότητας, από την άλλη, είναι αδύνατον να θεωρήσεις ότι βλέπεις μυθοπλασία. Η ταινία είναι γυρισμένη στα ανθρακωρυχεία του Ντονμπάς, περιοχή της ανατολικής Ουκρανίας, γνωστή για τη βαριά της βιομηχανία και δείχνει τον ενθουσιασμό των Σοβιετικών που ρίχνονται στη δουλειά για να υλοποιηθεί ο στόχος του πρώτου πεντάχρονου πλάνου!

Για τον συγχρονισμό του ήχου, εντελώς πρωτοποριακή μέθοδος για την εποχή, χρησιμοποιήθηκε εφεύρεση του Σοβιετικού επιστήμονα, Σόριν.

Για το συγκεκριμένο έργο έχουν πει...

Χανς Αϊσλερ:«Μια κινηματογραφική "Συμφωνία" γεμάτη ήχους, νεολαία και ενθουσιασμό, μια ωδή στην εργασία και την πίστη στο ιδεατό. Οχι μόνο οι σκηνοθέτες, αλλά όλοι οι μουσικοί του κόσμου μπορούν να μάθουν από αυτήν, διότι ο "Ενθουσιασμός" είναι το πιο μεγαλειώδες από αυτά που μας έχει δώσει ο ομιλών κινηματογράφος».

Τσάρλι Τσάπλιν:«Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι οι βιομηχανικοί ήχοι μπορούν να οργανωθούν με τέτοιο τρόπο, που να φαίνονται υπέροχοι. Θεωρώ ότι ο "Ενθουσιασμός" είναι μία από τις πιο συναρπαστικές συμφωνίες που έχω ακούσει ποτέ. Ο κύριος Τζίγκα Βερτόφ είναι μουσικός. Οι προφέσορες πρέπει να μάθουν από αυτόν, και να μην διαφωνούν μαζί του».