Πλευρές του αντιλαϊκού χαρακτήρα του νομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας με τίτλο «Μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, επείγουσες ρυθμίσεις αρμοδιότητας υπουργείου Υγείας και άλλες διατάξεις», με το οποίο ακρωτηριάζονται ακόμα παραπέρα οι ήδη υποβαθμισμένες παροχές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), αναδείχθηκαν από τις τοποθετήσεις αρκετών συνδικαλιστικών φορέων στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής κατά τη χτεσινή διαδικασία ακρόασης εξωκοινοβουλευτικών φορέων, «χαλώντας τη σούπα» για την κυβέρνηση, η οποία επιχειρεί να εμφανίσει το νομοσχέδιο ως «αναβάθμιση της ΠΦΥ».

Οπως επισήμανε ο Γιάννης Γαλανόπουλος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), «αποστολή» των λεγόμενων «Τοπικών Μονάδων Υγείας» (ΤΟΜΥ) που συστήνονται με το νομοσχέδιο«θα είναι αυτή του "κόφτη" των ασθενών προς τα Κέντρα Υγείας και τα νοσοκομεία, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται ότι η ΠΦΥ δεν θα στοιχίζει στο κράτος και στα ασφαλιστικά παραπάνω χρήματα από τα προβλεπόμενα».

Απαντώντας εξάλλου στην κυβέρνηση, που διατείνεται ότι οι παροχές θα καλύπτουν το σύνολο του πληθυσμού, επισήμανε ότι «ακόμη και στην πλήρη ανάπτυξη των ΤΟΜΥ, όπως προκύπτει από το νομοσχέδιο, η κάλυψη θα αφορά μόλις το 30% του πληθυσμού, ενώ δεν υπάρχει σχεδιασμός για τον υπόλοιπο πληθυσμό».

Αναφερόμενος σε άλλα άρθρα του νομοσχεδίου, σημείωσε ότι «οι Μονάδες Υγείας του ΠΕΔΥ γίνονται Κέντρα Υγείας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προβλέπεται ούτε η επαναλειτουργία των 130 πρώην μονάδων του ΕΟΠΥΥ που έκλεισαν το 2014, ούτε η αναβάθμιση της λειτουργίας αυτών που έχουν απομείνει. Ενώ ταυτόχρονα, ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2017 έχει μείωση δαπανών και για το ΠΕΔΥ και για το προσωπικό», γεγονός που οδηγεί και σε επιδείνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Οσο για τη χρηματοδότηση των μονάδων ΠΦΥ (στο νομοσχέδιο προβλέπεται χρηματοδότηση και από το ΕΣΠΑ), σημείωσε ότι «είναι προβληματική», με δεδομένο ότι δεν προέρχεται πλήρης χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, άρα μετά τη λήξη του προγράμματος στρώνεται το έδαφος για να μετακυλίεται το κόστος στις πλάτες των ασθενών. Δηλαδή «να λειτουργήσουν σε ανταποδοτική βάση και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια».

Σε ό,τι αφορά τις προσλήψεις που προβλέπονται, επισήμανε ότι αυτές θα γίνουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, συνεχίζοντας και διευρύνοντας τις ελαστικές μορφές απασχόλησης.

Μετά τους φορείς ακολούθησε η συνεδρίαση της Επιτροπής επί των άρθρων, όπου ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γ. Λαμπρούλης, δήλωσε την καταψήφιση των άρθρων 1 ως 26, που αφορούν το αντιλαϊκό σχέδιο της κυβέρνησης για την ΠΦΥ. Επισήμανε ότι «η "μεταρρυθμιστική τομή", όπως προπαγανδίζεται από την κυβέρνηση με τη δημιουργία ενός δικτύου ΠΦΥ, δεν έχει καμία σχέση με την ανάπτυξη σύγχρονων κρατικών Μονάδων Υγείας, Κέντρων Υγείας κ.λπ, που θα καλύπτουν καθολικά και δωρεάν όλες τις λαϊκές ανάγκες και κυρίως στον τομέα της πρωτογενούς πρόληψης. Επιδιώκεται η οργάνωση μίας ΠΦΥ που θα συμβάλλει στην παραπέρα μείωση των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών Υγείας, την περαιτέρω μείωση των δαπανών για προληπτικές εξετάσεις. Ελάχιστες δηλαδή παροχές για όλους, που όχι μόνο δεν θα καλύπτουν τις απώλειες που έχει υποστεί ο λαός όλα αυτά τα χρόνια, αλλά βρίσκονται και πολύ μακριά από τις σύγχρονες και συνεχώς διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες».

Οπως ανέδειξε ο βουλευτής του ΚΚΕ, ο αντιδραστικός χαρακτήρας του νομοσχεδίου ενισχύεται και από άλλα άρθρα του, όπως το άρθρο 28, που προβλέπει «κίνητρα για το ιατρικό προσωπικό του ΓΝ Νοσοκομείου Θήρας», με το οποίο προβλέπονται κίνητρα για τους επικουρικούς γιατρούς από το δήμο για τη στελέχωση του νοσοκομείου, ανοίγοντας εκτός όλων των άλλων τη μεταφορά δαπανών στους δημότες.

Ο υπουργός Υγείας Α. Ξανθός, αν και παρουσίασε αρχικά το νομοσχέδιο ως «επίτευγμα», παραδέχτηκε ωστόσο ότι «αναφέρεται στο μνημόνιο η ανάγκη μεταρρύθμισης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και πως στο σύστημα Υγείας έχουμε συγκεκριμένο όριο δαπανών», και πως «αυτό που κάνουμε είναι η εφικτή, ρεαλιστική και οικονομικά υποστηρίξιμη παρέμβαση». Οπου, βέβαια, ο «ρεαλισμός», το «εφικτό» και το «συγκεκριμένο όριο δαπανών» καθορίζονται από την ανάγκη του κεφαλαίου να εξασφαλίζει νέα πεδία κερδοφορίας και περισσότερο «ζεστό» χρήμα από το αστικό κράτος, με παραπέρα πετσόκομμα όσων κρατικών κονδυλίων έχουν απομείνει για την κάλυψη λαϊκών αναγκών.