Οσο κι αν «τσακώνονται» για το ποιος θα κρατάει την «μπαγκέτα» της αντιλαϊκής επίθεσης, κυβέρνηση και ΝΔ δεν μπορούν να κρύψουν τη στρατηγική ταύτισή τους, όταν η συζήτηση πάει στα «μεγάλα» και «κρίσιμα» για το κεφάλαιο. Για παράδειγμα, αν έβλεπε κανείς τις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και του προέδρου της ΝΔ μέσα στη βδομάδα για τη συζήτηση σχετικά με το μέλλον της ΕΕ, θα διέκρινε καθαρά ότι διά της «αντιπαράθεσης», ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει προς την ίδια κατεύθυνση. Ενδεικτικά, ο πρωθυπουργός εστίαζε ανάμεσα σε άλλα στα ζητήματα της «αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης», ώστε η εκάστοτε αστική κυβέρνηση να έχει στα χέρια της την απαραίτητη «ευελιξία» για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων. Από την άλλη, ο πρόεδρος της ΝΔ έλεγε ότι προαπαιτούμενο για να «ξανακαθίσει η Ελλάδα στο ευρωπαϊκό τραπέζι ως ισότιμος εταίρος, σε αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση» είναι η ακόμα πιο «αποφασιστική» προώθηση των «μεταρρυθμίσεων» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο πρωθυπουργός έβαζε την ανάγκη για «αναβάθμιση του διεθνούς και περιφερειακού ρόλου της ΕΕ και ενίσχυση της αμυντικής της πολιτικής», όταν ο πρώην πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς σε συνέδριο του ΕΛΚ έλεγε ότι η ΕΕ πρέπει να υιοθετήσει «μια αντίστοιχη στρατηγική με το σχέδιο Μάρσαλ για τις χώρες που την περιβάλλουν, ιδιαίτερα στο Νότο». Ετσι είναι... Οι «καβγάδες», «καβγάδες» και οι συμπλεύσεις, συμπλεύσεις...