Η κατάθεση των δεσμευτικών προσφορών για την ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, η «απρόσκοπτη ροή» ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» τραπεζικά δάνεια, καθώς και η διευθέτηση των όποιων εκκρεμοτήτων για την «επένδυση» στο Ελληνικό, αποτελούν τα τελευταία αντιλαϊκά προαπαιτούμενα αναφορικά με το κλείσιμο της 3ης «αξιολόγησης», που θα συζητηθούν στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ τη Δευτέρα.

Σύμφωνα με υψηλόβαθμο παράγοντα του Γιούρογκρουπ, η εκταμίευση της υποδόσης ύψους 5,7 δισ. ευρώ για τη χρηματοπιστωτική στήριξη προς το ελληνικό κράτος θα γίνει «σύντομα», ενώ «ανοιχτό» παραμένει το ενδεχόμενο της τελικής έγκρισης, είτε στο πλαίσιο της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ την ερχόμενη Δευτέρα, είτε τις επόμενες μέρες.

Σε αυτό το φόντο, σήμερα Παρασκευή εκπνέει η ημερομηνία υποβολής δεσμευτικών προσφορών για τον ΔΕΣΦΑ, τον οποίο διεκδικούν δύο επιχειρηματικά σχήματα. Πρόκειται για την ευρωπαϊκή κοινοπραξία τεσσάρων εταιρειών με επικεφαλής την ιταλική «Snam» και συμμετοχή από την ισπανική «Enagas Internacional», τη βελγική «Fluxys» και την ολλανδική «Nederlandse Gasunie». Το έτερο επιχειρηματικό σχήμα αποτελείται από την ισπανική «Regasificadora del Noroeste» και τη ρουμανική «Transgaz».

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, από την ερχόμενη Τετάρτη, 21 Φλεβάρη, οι πλειστηριασμοί θα διενεργούνται αποκλειστικά με ηλεκτρονικά μέσα και μάλιστα ανεξάρτητα από το χρόνο επίδοσης της κατάσχεσης, δηλαδή και για τις υποθέσεις που εκκρεμούν στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Την ίδια ώρα, όπως είπε ο αξιωματούχος της Ευρωζώνης, το «εποπτικό πλαίσιο μετά το πρόγραμμα» είναι διασυνδεδεμένο με την τρέχουσα συζήτηση για την «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους, για το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο, «εργαζόμαστε σε τεχνική βάση».

Παράλληλα, σύμφωνα με πληροφορίες, τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του κουαρτέτου επανέρχονται στην Αθήνα στις 26 Φλεβάρη, με άξονα τον κύκλο της 4ης «αξιολόγησης», που περιλαμβάνει επιπλέον 88 προαπαιτούμενα.

Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Τζ. Ράις, δήλωσε ότι «συνεργαζόμαστε με τους εταίρους μας για μία θετική έκβαση το συντομότερο δυνατό», ωστόσο όπως είπε δεν υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα για το πότε θα επιτευχθεί συμφωνία, ούτε έχει οριστεί ημερομηνία για την επόμενη αποστολή του κλιμακίου του ΔΝΤ στην Αθήνα.

Πέρα από το ζήτημα της αντιλαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα, η ατζέντα των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, στο πλαίσιο της προσεχούς συνεδρίασης, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:

-- Συζήτηση αναφορικά με την αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), στο πλαίσιο των προωθούμενων αναδιαρθρώσεων για την «εμβάθυνση» της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Η σχετική πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προβλέπει τη σύσταση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου (ΕΝΤ), που «θα βασίζεται στην καθιερωμένη δομή του ESM». Ουσιαστικά, πρόκειται για την αναβάθμιση του ΕSM όχι μόνο ως μηχανισμού κρατικών «διασώσεων» (όπως σήμερα στην περίπτωση της Ελλάδας), αλλά και ως «δανειστή έσχατης ανάγκης» για τη διάσωση προβληματικών τραπεζών.

Βέβαια, πίσω από την «κουρτίνα» κρύβονται οι ανταγωνισμοί και οι εύθραυστοι συμβιβασμοί μεταξύ κρατών και κυβερνήσεων αναφορικά με τον επιμερισμό της χασούρας σε περιπτώσεις «διασώσεων» και κλυδωνισμών. Σε κάθε περίπτωση, τα «σπασμένα» θα φορτώνονται στις πλάτες των λαών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Γιούρογκρουπ καλούνται να εγκρίνουν την εν λόγω πρόταση έως τα μέσα του 2019, ενώ βέβαια ο αναβαθμισμένος ESM θα αναλάβει επιτελικό ρόλο σε ό,τι αφορά και το εποπτικό πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα για την περίοδο μετά το 2018.

-- Την «πρόοδο» που έχει συντελεστεί για την «τραπεζική ένωση», ζήτημα που επίσης εντάσσεται στις διεργασίες για την εμβάθυνση της ΟΝΕ.

-- Την Ιρλανδία, αναφορικά με το πρόγραμμα των ειδικών εποπτικών ελέγχων που διενεργεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μετά τη λήξη των προγραμμάτων χρηματοπιστωτικής στήριξης μέσω των μνημονίων. Η συγκεκριμένη διαδικασία παύει όταν αποπληρωθεί τουλάχιστον το 75% των δανείων που χορηγήθηκαν σε κάθε κράτος.

«Η απαρέγκλιτη προσήλωση στη δημοσιονομική πειθαρχία, σε μόνιμη βάση» συνιστά, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, το πλαίσιο της πολιτικής για την περίοδο «μετά το πρόγραμμα», καθώς «η Ελλάδα παραμένει δέσμια της εξυπηρέτησης ενός υψηλού δημόσιου χρέους».

Την ίδια ώρα, στο εβδομαδιαίο δελτίο του, αναφορικά με τη λεγόμενη «αναπτυξιακή στρατηγική», ο ΣΕΒ εστιάζει στους παρακάτω άξονες:

• Στο «πρόβλημα της υπερφορολόγησης των συνεπών φορολογούμενων και των οργανωμένων επιχειρήσεων». Σε αυτό το πλαίσιο, διεκδικώντας φοροελαφρύνσεις, επισημαίνουν ότι «το αποτέλεσμα, βεβαίως, μιας τόσο υψηλής φορολογίας στην εργασία είναι να επιβαρύνονται οι οργανωμένες επιχειρήσεις, που δεν καταφεύγουν στη φοροδιαφυγή και τις πρακτικές αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας...».
• Στο «πρόβλημα στις τράπεζες», που «θα τείνει να παρατείνεται όσο οι διαδικασίες αναδιάρθρωσης υπερχρεωμένων επιχειρήσεων εμποδίζονται από ανεπαρκείς ρυθμίσεις στο πτωχευτικό και προ-πτωχευτικό δίκαιο». Προσβλέποντας στην κλιμάκωση των πλειστηριασμών, καθώς και στο «ξεσκαρτάρισμα» του επιχειρηματικού πεδίου από «μη βιώσιμες επιχειρήσεις», κάνουν λόγο για την απόκτηση μιας «κρίσιμης μάζα διεκπεραίωσης υποθέσεων, ώστε να μειωθεί το υψηλό απόθεμα δανείων σε καθυστέρηση».
• «Το πρόβλημα της διαρθρωτικής ανεργίας θα διογκώνεται όσο δεν προχωρά ο μετασχηματισμός του παραγωγικού προτύπου προς διεθνώς ανταγωνιστικές δραστηριότητες και δεν γίνονται οι αντίστοιχες επενδύσεις». Στο πλαίσιο αυτό, εστιάζουν «σε μια ανταγωνιστική αγορά εργασίας, ώστε να αποκτήσει η χώρα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην προσέλκυση επενδύσεων σε μια ευρωπαϊκή αγορά εργασίας».

Στο «διά ταύτα», οι εγχώριοι βιομήχανοι τονίζουν: «Αυτά είναι και τα θέματα που θα πρέπει να απασχολούν τους κοινωνικούς εταίρους, και όχι η επαναφορά των εργασιακών σχέσεων που ίσχυαν προ κρίσης, συμπεριλαμβανομένων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό»...