Σχεδόν οι μισοί άνεργοι στην ΕΕ (48,7%) αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας, σύμφωνα με τα προχτεσινά στοιχεία της Eurostat, προσαρμοσμένα στα πολύ χαμηλά «όρια» της αστικής στατιστικής. «Πρώτη» έρχεται η Γερμανία, με το 70,8% των ανέργων να κινδυνεύουν με φτώχεια παρά την «αφθονία» της ισχυρότερης ευρωπαϊκής καπιταλιστικής οικονομίας. Πίσω από τη βιτρίνα της ιστορικά χαμηλής ανεργίας (5,7% - 2,5 εκατ. μεσοσταθμικά το 2017), υπάρχει η εξής πραγματικότητα: Αυστηρές προϋποθέσεις για πρόσβαση στις παροχές ανεργίας (μόλις 745.000 πήραν επίδομα ανεργίας πέρυσι) και πολύ χαμηλά επιδόματα, κάτω και από αυτό το όριο της φτώχειας. Στο μεταξύ, το κόστος ζωής στη Γερμανία - ιδιαίτερα τα ενοίκια - είναι μεγάλο, ώστε ακόμη και εργαζόμενοι ή συνταξιούχοι να ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που εντάθηκαν μετά τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σρέντερ («Ατζέντα 2010») απ' όλες τις επόμενες κυβερνήσεις, με στόχο να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα των γερμανικών μονοπωλίων, στην ΕΕ και παγκόσμια. Στόχος που παραμένει ίδιος και σήμερα με «κορυφαίους οικονομολόγους» να επισημαίνουν τη μεταρρυθμιστική «κόπωση» της Γερμανίας, δείχνοντας και προς άλλες (ευρωπαϊκές και μη) χώρες που προχωρούν ακάθεκτες...