Η αποκάλυψη του «Ριζοσπάστη» ότι στα σχέδια ιδιωτικοποίησης ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ προβλέπονται νέα τιμολογιακή πολιτική, ανατιμήσεις και χαράτσια, με γνώμονα την εξασφαλισμένη σε κάθε περίπτωση κερδοφορία των μετόχων, είναι κάτι παραπάνω από αποκαλυπτική για τον πακτωλό προνομίων στο κεφάλαιο, διευκολύνσεων και «ασφαλιστικών δικλίδων», που σηματοδοτεί η επιχείρηση προσέλκυσης επενδύσεων στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία. Τα προνόμια αυτά «συνδράμουν» το τσάκισμα της τιμής της εργατικής δύναμης και συνολικά την ένταση της εκμετάλλευσης, όπως προκύπτει και από το σύνολο των αντεργατικών μέτρων, από τις προηγούμενες και τη σημερινή κυβέρνηση. Εξάλλου, δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία περίπτωση: Αντίστοιχες προκλητικές προβλέψεις υπάρχουν από τους αυτοκινητόδρομους και την εξασφάλιση των κατασκευαστικών ομίλων έως τις λεγόμενες «ενεργοβόρες» βιομηχανίες και τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, ενώ το κεφάλαιο δεν «ξεδιψά» ποτέ, ζητώντας κι άλλα τέτοια μέτρα, στο φόντο και των «αβεβαιοτήτων» που γεννά ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Πέρα από τα υπόλοιπα, όλα αυτά ξεσκεπάζουν και μερικά από τα παραμύθια που διακινούνται από τα αστικά επιτελεία, όπως ότι τάχα οι καπιταλιστές «διακινδυνεύουν» και «παίρνουν ρίσκα» και γι' αυτό «ανταμείβονται», ή ότι έχουν απέναντί τους ένα δήθεν «εχθρικό» αστικό κράτος. Το ακριβώς αντίθετο: Εχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Αυτά πρέπει να τους πάρουν από τα χέρια οι εργαζόμενοι, για να δουν τις δικές τους ανάγκες να ικανοποιούνται, και όχι των καπιταλιστών.