Το Ανώτατο Δικαστήριο της Βραζιλίας απέρριψε τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης με οριακή διαφορά - με έξι έναντι πέντε ψήφων - το αίτημα του πρώην Προέδρου της χώρας Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, να παραμείνει ελεύθερος έως ότου εξαντληθούν όλα τα ένδικα μέσα που έχει στη διάθεσή του μετά την καταδίκη του για μια υπόθεση διαφθοράς, και ο 72χρονος πολιτικός αναμενόταν να οδηγηθεί στη φυλακή και να εκτίσει ποινή 12 χρόνων και ενός μήνα.

Ο Λούλα, ηγέτης του σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος των Εργατών (PT), έχει καταδικαστεί με τις κατηγορίες «ξεπλύματος» χρήματος και της παθητικής δωροδοκίας. Η υπόθεση αφορά το σκάνδαλο που πήρε την ονομασία «γρήγορο πλύσιμο» («Lava - Jato»), όπου ο Λούλα φέρεται να έλαβε δωρεές ύψους 3,7 εκατ. ρεάις (1,1 εκατ. δολάρια), από τις διευκολύνσεις που παρείχε στη σύναψη συμβάσεων μεταξύ της πετρελαϊκής εταιρείας «Petrobras» και της κατασκευαστικής ΟΑS, για να αποκτήσει μια παραθαλάσσια κατοικία τριών επιπέδων σε πολυτελές κτίριο κατοικιών στην παραλία Γκουαρούζα της πολιτείας του Σάο Πάολο και να πληρώσει τις εργασίες ανακαίνισής της. Εκκρεμούν και άλλες υποθέσεις που σχετίζονται επίσης με την «Petrobras».

Σε αυτό το σκάνδαλο εμπλέκεται και το μεγαλύτερο τμήμα του αστικού πολιτικού προσωπικού, μαζί και πολλοί πρώην σύμμαχοι του Λούλα και του PT, που στη συνέχεια αποσύρθηκαν από τη συμμαχική κυβέρνηση και συνέβαλαν στην ανατροπή της και στην αποπομπή από την εξουσία της Προέδρου Ντίλμα Ρουσέφ, διαδόχου του Λούλα, το Μάη του 2016. Ανάμεσά τους ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Εντουάρντο Κούνια, ο σημερινός Πρόεδρος Μισέλ Τέμερ, από το φιλελεύθερο Κόμμα Δημοκρατικού Κινήματος Βραζιλίας (PMDB), που πρωτοστάτησε στην αποπομπή της Ρουσέφ.

Η απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου κάνει αδύνατη τη συμμετοχή του Λούλα ως εκ νέου υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές τον Οκτώβρη του 2018, που, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, φέρεται να έχει προβάδισμα έναντι άλλων υποψηφίων. Το βράδυ της Τετάρτης και χτες πάντως έγιναν σε αρκετές πόλεις διαδηλώσεις στήριξης του Λούλα.

Η σφοδρή ενδοαστική σύγκρουση στη Βραζιλία αποδεικνύει ότι τόσο η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση Λούλα (2003 - '11) και Ρουσέφ (2011 - '16) , που εξασφάλιζε τα κέρδη του κεφαλαίου με ταξική συναίνεση και ψίχουλα στο λαό, ειδικά τα πρώτα χρόνια, όσο και η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Τέμερ που τη διαδέχτηκε την περίοδο της κρίσης, έχουν οδηγήσει τα λαϊκά στρώματα σε επιδείνωση της θέσης τους. Σε αυτήν τη σύγκρουση εγκλωβίζονται και λαϊκές δυνάμεις που μένουν μόνο στην αναζήτηση του «μικρότερου κακού».