Πρόκληση και κοροϊδία για τους κατοίκους της Λέσβου συνιστά το ποσό των μόλις 1,3 εκατ. ευρώ που ενέκρινε ως αποζημιώσεις η ΕΕ, περίπου ένα χρόνο μετά τον θανατηφόρο και καταστροφικό σεισμό στο νησί και ενώ οι συνολικές ζημιές που προκλήθηκαν ξεπερνούν τα 54 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τον απαράδεκτο κανονισμό του λεγόμενου «Ταμείου Αλληλεγγύης» της ΕΕ, οι τεράστιες καταστροφές στην περιουσία των λαϊκών νοικοκυριών δεν κρίθηκαν «μείζονες», με αποτέλεσμα τα καταβαλλόμενα ποσά να μην ξεπερνούν το 2,5% των ζημιών, όπως αναφέρει και η σχετική έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου.

Ακόμα κι αυτά τα ψίχουλα που παρουσιάζει ως βοήθεια η ΕΕ, όμως, δεν κατευθύνονται στην ανακούφιση των λαϊκών νοικοκυριών και των μικροεπαγγελματιών του νησιού που έχασαν τα σπίτια και τα μαγαζιά τους, αφού, όπως επανειλημμένα έχει απαντήσει η Επιτροπή σε αλλεπάλληλες Ερωτήσεις της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, «το Ταμείο δεν αποζημιώνει ζημιές ιδιωτών». Οι αποζημιώσεις, με ευθύνη της ΕΕ και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κατευθύνονται κυρίως στους επιχειρηματικούς ομίλους που αναλαμβάνουν την αποκατάσταση υποδομών και ελάχιστες στην επιδιόρθωση κατοικιών.

Κι αυτά όταν στο χωριό της Βρίσας 300 σπίτια έχουν κριθεί ακατοίκητα, περίπου 250 χρειάζεται να ανακατασκευαστούν, περίπου 25 μικροεπιχειρήσεις έχουν καταστραφεί, ενώ το σχολικό συγκρότημα έχει κριθεί ακατάλληλο, όπως και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Μάλιστα, αρκετοί κάτοικοι που δεν μπορούν να μείνουν στα σπίτια τους αναγκάζονται να μένουν με ενοίκιο, που αδυνατούν να πληρώνουν. Αποκατάσταση των καταστροφών δεν έχει γίνει ούτε στα χωριά Ακράσι και Πλωμάρι, ενώ στην κωμόπολη του Πολιχνίτου τα δύο δημοτικά σχολεία παραμένουν με σοβαρές ζημιές.

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ τονίζει την ανάγκη για άμεσες και πλήρεις - χωρίς τους απαγορευτικούς όρους και προϋποθέσεις που θέτει το «Ταμείο Αλληλεγγύης» της ΕΕ - αποζημιώσεις για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής που επλήγησαν από τον καταστροφικό σεισμό, αλλά και για μέτρα και έργα αντισεισμικής - αντιπυρικής - αντιπλημμυρικής θωράκισης, με ευθύνη του κράτους, με πλήρη χρηματοδότηση και με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη δικαιώματα, για την κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών.