Πολυεπίπεδες πιέσεις, με γνώμονα την προώθηση των ισραηλινών μονοπωλιακών και γεωπολιτικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, άσκησε από την αρχή έως τα μέσα της βδομάδας ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, πραγματοποιώντας διαδοχικά επισκέψεις σε Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία.

Η περιοδεία του στις τρεις ισχυρότερες οικονομικές δυνάμεις της ΕΕ, από τις 4 έως τις 6 Ιούνη, δεν αφορούσε μόνο το Ιράν και τις προσπάθειές του να αποδυναμωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η διεθνής συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Αφορούσε το ρευστό περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου, με επίκεντρο τις εξελίξεις στα διπλωματικά και στρατιωτικά μέτωπα της Συρίας (με το βλέμμα στην «επόμενη μέρα» μετά το τέλος του πολέμου και τη «μεγάλη πίτα» της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης), την αυξανόμενη γεωπολιτική επιρροή του Ιράν στη συγκεκριμένη χώρα, το γειτονικό Ιράκ, την πιο μακρινή Υεμένη, αλλά και τον Λίβανο, η αστική τάξη του οποίου προσπαθεί να προωθήσει τα συμφέροντά της με διάφορες λυκοσυμμαχίες και φόντο την όξυνση της κόντρας για νέες πηγές και οδούς Ενέργειας. Αφορούσε δηλαδή προσπάθειες αφενός για «περιορισμό» (εάν και όσο αυτό καταστεί εφικτό) του αυξημένου γεωπολιτικού ρόλου του Ιράν στην περιοχή και αφετέρου το «ψαλίδισμα» του σημαντικού πυραυλικού οπλοστασίου που διαθέτει η Τεχεράνη, παρά το πολυετές εμπάργκο σε βάρος της. Με άλλα λόγια, ο Νετανιάχου δεν πήγε σε Βερολίνο, Παρίσι και Λονδίνο για να κοινοποιήσει τη γνωστή και δεδομένη σε όλους αντίδραση του Ισραήλ στη διεθνή συμφωνία του 2015. Πήγε για να προωθήσει τα ισραηλινά γεωπολιτικά και μονοπωλιακά συμφέροντα σε βάθος χρόνου, υπολογίζοντας πως οι κυρώσεις των ΗΠΑ, μετά από την πρόσφατη αποχώρησή τους από τη συμφωνία του 2015, θα επιφέρουν, αργά ή γρήγορα, τέτοια αποτελέσματα ώστε να εξουδετερωθεί, ντε φάκτο, η συμφωνία του 2015. Πιθανώς, ο Ισραηλινός ηγέτης να κάνει αυτούς τους υπολογισμούς σε συνεργασία και συντονισμό με τις ΗΠΑ, δεδομένου ότι τις τελευταίες βδομάδες σημαντικός αριθμός ανώτερων στελεχών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει σταλεί σε χώρες της Ευρώπης και της Ασίας, πιέζοντας κυβερνήσεις και κατά τόπους μονοπώλια να περιορίσουν τις σχέσεις με την Τεχεράνη, ώστε να μην μπουν στη «μαύρη λίστα»...

Από την άλλη, ο Νετανιάχου διαπίστωσε τις αντιρρήσεις που προέβαλαν απέναντί του η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι, σε σχέση με την υποστήριξη που εκφράζουν και οι τρεις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη διεθνή συμφωνία του 2015, ώστε να προασπίσουν τις μπίζνες δισεκατομμυρίων που έχουν κλείσει τα δικά τους μονοπώλια στο Ιράν. Παρ' όλα αυτά, προσπάθησε να τους κάνει να αναγνωρίσουν τη γεωπολιτική βαρύτητα του Ισραήλ και το ρόλο «καταλύτη» σε ευρύτερα μέτωπα, όπως στη λεγόμενη «μάχη κατά της τρομοκρατίας» (δηλώνοντας π.χ. στο Παρίσι πως η συνεργασία ευρωπαϊκών χωρών με τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες απέτρεψε δεκάδες τρομοκρατικές επιθέσεις). Οσο και στις προσπάθειες ηγετών της ΕΕ να περιορίσουν νέες προσφυγικές ροές από τη Μέση Ανατολή, καθώς κατηγόρησε το σιιτικό Ιράν πως προσπάθησε στη Συρία να προσηλυτίσει σουνίτες και να ξεκινήσει «θρησκευτικό πόλεμο» προκαλώντας νέες προσφυγικές ροές.

Εν μέρει, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός φαίνεται πως πέτυχε τους στόχους του, καθώς οι ηγέτες Γερμανίας, Γαλλίας και Βρετανίας συμμερίστηκαν την «ανησυχία» του για το ιρανικό πυραυλικό πρόγραμμα και την ιρανική γεωπολιτική επιρροή στην ευρύτερη περιοχή, διαβλέποντας προφανώς «πρόσφορο έδαφος» για την προώθηση και των δικών τους γεωπολιτικών συμφερόντων και με αυτό το πρόσχημα, ενώ παράλληλα θα προωθούν την υλοποίηση σημαντικών οικονομικών και εμπορικών συμφωνιών με το Ιράν.

Πάντως, δεν απέφυγε τις έντονες (αλλά επί της ουσίας υποκριτικές) αντιδράσεις των Ευρωπαίων ηγετών για τις πρόσφατες σφαγές δεκάδων Παλαιστίνιων αμάχων στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς δεν πέρασε το έωλο επιχείρημά του πως τα θύματα ήταν «τρομοκράτες της "Χαμάς"». Σε «τοίχο» έπεσε το έτερο «επιχείρημα» του Νετανιάχου περί «άμυνας του Ισραήλ», την ώρα που το τελευταίο κλιμακώνει βάναυσα το φονικό 11ετές εμπάργκο στη Λωρίδα της Γάζας και πυρπολεί κάθε πιθανότητα για έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας, πολλαπλασιάζοντας διαρκώς τους εβραϊκούς εποικισμούς στη Δυτική Οχθη.