Στη συμπόρευσή της με τους κομμουνιστές στον χώρο δουλειάς της, στο «Θριάσιο» Νοσοκομείο, αναφέρθηκε η Αννα Φεργάδη, τονίζοντας ότι η ενεργητική της συμμετοχή στην πάλη «έπαιξε καθοριστικό ρόλο ώστε να απαντηθούν ερωτήματά μου, προβληματισμοί, ακόμα και διαφωνίες που είχα ή και ακόμα έχω».

Και όπως είπε, «μέσα από τα προβλήματα - προκλήσεις που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε μετά από τα επαναλαμβανόμενα μνημόνια τόσων ετών, εφαρμοζόμενες πολιτικές κόντρα στο λαϊκό συμφέρον, η πανδημία, είναι πια για μένα πιο ξεκάθαρο από ποτέ:

• Πόσο σημαντική είναι η συλλογική αγωνιστική διεκδίκηση και δράση που με επιμονή, ειλικρίνεια και συνέπεια δείχνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
• Πόσο απαραίτητο είναι για κάθε συνάδελφο που προβληματίζεται για τη σημερινή κατάσταση, αλλά και για όλα όσα προετοιμάζουν για εμάς χωρίς εμάς, να στέκεται δίπλα σε ξεκάθαρες απόψεις και επιλογές.
• Να κάνει το βήμα και να ενισχύει τη φωνή εκείνων που μπαίνουν μπροστά».

Ενώ θέτοντας το ερώτημα αν «είναι εφικτό να οδηγηθούμε σε δρόμους για μια ζωή που μας αξίζει κόντρα στη βαρβαρότητα της εποχής μας;», ανέφερε:

«Βρισκόμαστε ήδη στο 4ο - 5ο, ποιος μετράει πια, κύμα της πανδημίας του Covid-19. To δημόσιο σύστημα Υγείας παραμένει υποχρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό (με νέα μείωση φέτος), υποστελεχωμένο, με εξαντλημένο ανθρώπινο δυναμικό, τμήματα που υπολειτουργούν ή κινδυνεύουν να κλείσουν και με απαρχαιωμένο εξοπλισμό.

Και ποια είναι η κυβερνητική πρόταση για το "νέο ΕΣΥ"; Νέες μειώσεις χρηματοδότησης, ελαστικές μορφές εργασίας και ΣΔΙΤ».

«Είναι απαραίτητο να ενισχύσουμε στην πράξη τις συνεπείς μαχητικές φωνές που στέκονται δίπλα μας και υπερασπίζονται τα συμφέροντά μας, με ενεργή συμμετοχή και συμπόρευση μαζί τους», τόνισε και κάλεσε κάθε υγειονομικό να πάρει θέση:

Να αρνείται να υποτάξει την επιστήμη του στη λειτουργία του νοσοκομείου - επιχείρηση.

Να αρνείται να αντιμετωπίζει τον ασθενή ως πελάτη.

Να αρνείται ότι η Υγεία είναι εμπορεύσιμο αγαθό.

«Το οφείλουμε στους γονείς μας που αγωνίστηκαν για όσα κερδήθηκαν, στους εαυτούς μας, αλλά κυρίως στη νέα γενιά, στα παιδιά μας.

Γιατί: Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως (Γ. Ρίτσος)», κατέληξε η Αννα Φεργάδη.