Οι μικροί του φίλοι συζήτησαν με καλλιτέχνες που έχουν εμπνευστεί από τον Νίκο Μπελογιάννη: Το συγκρότημα «Κοινοί Θνητοί» και τον σκιτσογράφο Πάνο Ζάχαρη.
Με αυθόρμητες ερωτήσεις, η προσοχή στράφηκε σε «δύσκολα» θέματα: «Τι είναι τελικά ήρωας;». Με απλές απαντήσεις, φωτίστηκαν χρήσιμες αλήθειες: «Εγώ νομίζω ότι οι ήρωες γίνονται, δεν γεννιούνται (...) Η ζωή είναι αρκετά μεγάλη, ώστε να κάνει κανείς πολλά πράγματα σωστά και αυτή να γίνει καλύτερη...».
Οπως ανέφερε ο Π. Ζάχαρης, «οι ήρωες μπορεί να φορούν και ένα απλό σακάκι ή τη φόρμα της δουλειάς ή ένα γαρίφαλο στο πέτο (...) Ο Ν. Μπελογιάννης ήταν ήρωας γιατί έκανε αυτό που έπρεπε τη στιγμή που έπρεπε».
Ενώ ο Αντώνης και ο Τάσος Μεϊμάρης από τους «Κοινούς Θνητούς» θύμισαν στίχους από ένα τραγούδι τους για τον μεγάλο αγωνιστή: Μιλάει γι' «αυτούς που αλήθεια γεννηθήκαν πριν πεθάνουν», γι' αυτούς που αφιέρωσαν όλη τη ζωή τους στα πιο όμορφα ιδανικά εξαντλώντας έτσι την ομορφιά και την αξία της.
Στο τέλος, όλοι μαζί τραγούδησαν στίχους των «Κοινών Θνητών»: «Είμαι απ' τα παιδιά που δεν κάθονται καλά / Την έχω καταλάβει από μικρός τη ζαβολιά / Δεν κάνω τσιμουδιά, όσο πέφτουνε κορμιά».
Η συνέντευξη «άγγιξε» όμως κι άλλα «δύσκολα» θέματα. Οπως την ανάγκη να βρουν βήμα έκφρασης και δημιουργίας όλοι οι καλλιτέχνες που νιώθουν κομμάτι του λαού, θέλουν να γίνουν «όπλο» της νεολαίας των λαϊκών στρωμάτων. Ρώτησε ένας 12χρονος: «Γιατί διαλέξατε αυτό το όνομα για το συγκρότημα;». Και πήρε την εξής απάντηση: «Για να προβάλλουμε ότι όλοι (οι άνθρωποι) είμαστε ίδιοι, έχουμε τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια προβλήματα. Δεν (πρέπει να) υπάρχει διαχωρισμός των καλλιτεχνών επειδή ανεβαίνουν σε μια σκηνή...».