Τελικά «άλλαξε εντός μου ο ρυθμός του κόσμου», όπως θα έλεγε και ο δυστυχισμένος ποιητής που βαθιά απογοητευμένος από τον άτυχο έρωτά του, δήλωνε με συντριβή πως τα πάντα έχουν αλλάξει μέσα του μαζί με το ρυθμό του κόσμου; Και έτσι φαίνεται, πως περίμεναν πολλοί τη συνέντευξη του πρωθυπουργού που έδωσε στη διακαναλική (άλλη μια καινούρια λέξη που μπήκε στο νεοελληνικό λεξιλόγιό μας, χωρίς να φταίει, βέβαια, γι' αυτή η κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία μας) ομάδα των δημοσιογράφων. Περίμεναν, δηλαδή, με αυτά που θα απαντούσε ο κ. Σημίτης, πως θα άλλαζαν όλα, ακόμα και ο ρυθμός του κόσμου και μαζί μ' αυτόν οι συνειδήσεις των νεοελλήνων. Κι όμως, ενώ η συνέντευξη δόθηκε, οι διακαναλικοί παράγοντες έπαιξαν σωστά τον προδιαγεγραμμένο ρόλο τους, τα φώτα έσβησαν, οι αλλαγές δεν ήρθαν. Ούτε ο ρυθμός του κόσμου άλλαξε, ούτε οι συνειδήσεις μας. Εκτός βέβαια, από τις «στημένες» συνειδήσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που βιάστηκαν να δηλώσουν πως αυτή η συνέντευξη της Δευτέρας δεν ήταν απλώς ένας τηλεοπτικός λόγος του πρωθυπουργού, ήταν μια μικρή επανάσταση στον κόσμο της πληροφορίας, γιατί, λέει, έτσι ισχυρίστηκαν οι «στημένες» συνειδήσεις, τη «μεγάλη» αυτή Δευτέρα «επέστρεψε η πολιτική στα ΜΜΕ». Ετσι είπαν. Και μαζί μ' αυτήν την επιστροφή ο πρωθυπουργός απέκτησε και πάλι το καλό του πρόσωπο.
Στ' αλήθεια, λοιπόν, έγιναν όλα αυτά και μεις δεν το καταλάβαμε. Αλλαξε ο ρυθμός του κόσμου και η δική μας συνείδηση παρέμεινε έτσι, ανάλλαχτη. Παρέμεινε έτσι, όπως παλιά, γεμάτη τύψεις, ανησυχίες, ρωγμές και στενάγματα. Η τηλεόραση υποδέχτηκε και πάλι την πολιτική και μεις δεν το αντιληφθήκαμε; Ο πρωθυπουργός μας ξανάγινε ο παλιός αγαθός ποιμένας και μεις δεν το αναγνωρίσαμε;
Και πρώτα πρώτα πού την είδανε την επιστροφή της πολιτικής στ' αλήθεια; Μιλάω πολιτικά, σημαίνει πως αναλύω και αξιολογώ. Σημαίνει πως αναφέρομαι στις αιτίες των λαθών και δεν παραμένω απλώς στην ομολογία τους. Μιλάω πολιτικά, σημαίνει πως παρουσιάζω με όλα τα ποσοτικά και ποιοτικά ενδεχόμενα ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, η εφαρμογή του οποίου θα ανατρέψει τα «λάθη» και θα οδηγήσει στη λύση των προβλημάτων, που αντί να λυθούν περιπλέχτηκαν ακόμα πιο πολύ. Μιλάω, τέλος, πολιτικά σημαίνει πως τη στιγμή που ομολογώ τα λάθη είμαι υποχρεωμένος να πω αν αυτά οφείλονται στην πολιτική που άσκησα ή στις προσωπικές μου αδυναμίες. Και τότε ή αλλάζεις πολιτική και αυτό το δηλώνεις δημόσια ή παραδέχεσαι τις αδυναμίες σου και αποχωρείς.
Ο κύριος πρωθυπουργός όμως δεν έκανε τίποτε από αυτά. Απλώς περιέγραψε τα «πράγματα», όπως έχουν και όπως ακριβώς κάνουν και οι προπονητές των ποδοσφαιρικών ομάδων, που αντί να μας εξηγήσουν τη λανθασμένη τακτική που οδήγησε την ομάδα τους στην ήττα, μας περιγράφουν απλώς πώς «έφαγαν» τα γκολ. Στην περίπτωση των ποδοσφαιρικών πραγμάτων όμως, όπως μάθαμε τελευταία, τα παιχνίδια είναι στημένα, και γι' αυτό οι προπονητές δεν έχουν να πουν τίποτε. Στην περίπτωση της πολιτικής; Μήπως κι εδώ κάποιο από τα γνωστά εφιαλτικά «στησίματα», όποιο και αν είναι αυτό, συμβαίνει. Μήπως γι' αυτό το λόγο ο κ. πρωθυπουργός περιορίστηκε σε περιγραφές και δεν προχώρησε στα λάθη της τακτικής του; Μήπως τελικά μια συμβατική και εντελώς αόριστη υπόσχεση διόρθωσης των «λαθών» ούτε το ρυθμό του κόσμου αλλάζει ούτε το ρυθμό της συνείδησής μας.
Οσο για τον ίδιο τον κύριο πρωθυπουργό, τι να σας πω! Και μετά τη Δευτέρα είναι απελπιστικά ο ίδιος και δεν το έχουν αντιληφθεί. Κρίμα!
Του Γ. Χ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ