Ο «Ριζοσπάστης» συζητά για τη σημασία των εκλογών, τη μάχη που δίνει το Σωματείο και τις δυνατότητες που αποτυπώνονται να ακουμπήσουν περισσότεροι εργαζόμενοι σ' αυτό, με τον Δημήτρη Εφιεντζή, μέλος της απερχόμενης διοίκησης και αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας Χημικής Βιομηχανίας.

-- Φτάνετε στις αρχαιρεσίες μετά από σημαντικούς αγώνες σε εργοστάσια του κλάδου, που η Ενωση έβαλε τη σφραγίδα της. Πώς «κάνουν ταμείο» οι εργαζόμενοι τέτοιες κινητοποιήσεις καθώς προσέρχονται στις κάλπες;

-- Πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι από τις προηγούμενες αρχαιρεσίες, το 2021, καταλαβαίνουν την ανάγκη να μεγαλώσει, να ισχυροποιηθεί το συνδικάτο στα εργοστάσια.

Επιδρά η πείρα από την πάλη που αναπτύχθηκε σε αρκετούς χώρους δουλειάς, όλο το προηγούμενο διάστημα, για ΣΣΕ, για αυξήσεις, για μέτρα υγείας και ασφάλειας, η πάλη ενάντια στην εντατικοποίηση, στις αυταρχικές συμπεριφορές στελεχών, ιδιαίτερα σε μια τέτοια φάση όπως αυτή που διανύουμε, που ο κλάδος της χημικής βιομηχανίας καταγράφει τεράστια κερδοφορία, η οποία όμως στηρίζεται στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Τέτοια παραδείγματα είναι η πάλη για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης στη «Μινέρβα», την υπογραφή διμερούς συμφωνίας με αυξήσεις στην «Upfield», η πάλη ενάντια σε αυταρχικές συμπεριφορές στην «Colgate», η πάλη για επαναπροσλήψεις εργαζομένων στη «Λάλιζας», οι παρεμβάσεις στις πυρκαγιές για την προστασία των εργαζομένων, όπως στην «Vitex», η παρέμβασή μας στο θανατηφόρο ατύχημα στην «Παΐρης» κ.α.

Αυτή η δράση ενίσχυσε την εκτίμηση στο συνδικάτο, πολύ περισσότεροι εργάτες το είδαν «δίπλα τους» στην πράξη. Ξεχωρίζει μάλιστα το γεγονός πως λόγω και του ότι νέοι ηλικιακά εργαζόμενοι έχουν πιάσει δουλειά στον κλάδο, αρχίζουν και αποκτούν μια πείρα από τη δύναμη και αποτελεσματικότητα που μπορεί να έχει ο αγώνας μέσα από τις γραμμές του συνδικάτου, από την αλληλεγγύη, τη συναδελφικότητα, την ενότητα.

Την ίδια στιγμή, δυναμώνει η συζήτηση στους χώρους εργασίας, σε μεγαλύτερη μερίδα εργαζομένων, για το ότι «κάτι πρέπει να γίνει» ενάντια σε αυτήν την κατάσταση. Η αγανάκτηση είναι μεγάλη και αποτυπώνεται σε συζητήσεις, σε περιοδείες, σε συνελεύσεις, εκεί όπου ο εργαζόμενος σου «ανοίγει την καρδιά του» για την πίεση που δέχεται από τα μεγάλα προβλήματα που βιώνει η εργατική οικογένεια, δηλαδή την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, τους πλειστηριασμούς, την τραγική κατάσταση σε Υγεία και Παιδεία.

Σε αυτό το πλαίσιο, κάτω και από τη δική μας παρέμβαση, δυναμώνει σε ένα ευρύτερο κομμάτι εργαζομένων η πεποίθηση ότι είναι ανάγκη να έχουμε γερό και μαζικό συνδικάτο, που θα είναι ριζωμένο σε πολύ περισσότερους χώρους δουλειάς. Αυτό εκφράζεται αυτές τις μέρες στις αρχαιρεσίες του συνδικάτου μας με την εγγραφή πολλών νέων μελών.

-- Οι εκλογές έχουν ήδη ξεκινήσει. Πώς εξελίσσεται η διαδικασία; Τι κλίμα υπάρχει στους εργαζόμενους και πώς στέκεται η εργοδοσία;

-- Οι εκλογές προχωράνε με επιτυχία. Την πρώτη βδομάδα το συνδικάτο καταγράφει μεγάλη προσέλευση εργαζομένων. Ηδη υπάρχει άνοδος πάνω από 50% στη συμμετοχή σε σχέση με τα αντίστοιχα αποτελέσματα του 2021, στους χώρους που έχουν πραγματοποιηθεί οι αρχαιρεσίες. Να πούμε επίσης ότι σημαντική συμβολή στην επιτυχία των εκλογών έως τώρα έχουν οι πάνω από 65 υποψήφιοι σε πάνω από 20 χώρους εργασίας, οι εργοστασιακές επιτροπές καθώς και δεκάδες μέλη που παρακινούν τους εργαζόμενους συναδέλφους τους να συμμετάσχουν στις αρχαιρεσίες.

Θετική είναι η ανταπόκριση των εργαζομένων και σε νέα εργοστάσια. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συμμετοχή στις αρχαιρεσίες εργολαβικών εργαζομένων που ξεπερνούν τον φόβο και την ανασφάλεια, που αντικειμενικά δημιουργεί η εργασιακή τους ομηρία, ενώ πολύ αυξημένη είναι η συμμετοχή μεταναστών εργατών που είναι και ένα μεγάλο, ιδιαίτερα σκληρά εκμεταλλευόμενο κομμάτι του κλάδου, και συνολικότερα της εργατικής τάξης. Επίσης, σημαντικό στοιχείο είναι ότι ακόμα και ένα κομμάτι υπαλλήλων γραφείων από τις εταιρείες δείχνουν ενδιαφέρον, εργαζόμενοι που δουλεύουν με ωράρια - λάστιχο και με μισθούς λίγο πάνω από τον κατώτατο.

Η εργοδοσία παρακολουθεί αυτήν την προσπάθεια. Εχει ενεργοποιήσει μηχανισμούς. Υπάρχουν περιπτώσεις που διαρρέουν ότι όποιος ψηφίσει «δεν έχει θέση εδώ», στελέχη της εταιρείας να στέκονται προκλητικά κοντά την κάλπη για να ασκούν ψυχολογική πίεση στους εργαζόμενους, φαινόμενα να γυρνάνε άνθρωποι της εργοδοσίας στις μηχανές και να καλούν τους εργαζόμενους να μην πάρουν μέρος στις αρχαιρεσίες, καλλιεργώντας γενικότερα τον φόβο. Από την άλλη, επιστρατεύουν και το «καρότο», όπως ότι «είμαστε μια οικογένεια», όποιος έχει παράπονο μπορεί να έρθει απευθείας. Σε άλλες περιπτώσεις μοιράζει και κανένα «δωράκι» για να «αχρηστέψει» στα μάτια των εργατοϋπαλλήλων την έννοια της εκπροσώπησης, της οργάνωσης, της συλλογικής διεκδίκησης.

Παρά τα εμπόδια στις περισσότερες περιπτώσεις η εργοδοσία «τρώει τα μούτρα» της, όπως φαίνεται και από την αυξημένη συμμετοχή και μάλιστα μέσα στον χώρο δουλειάς και κάτω από το βλέμμα της εργοδοσίας. Περισσότεροι εργάτες είναι έτοιμοι και βγαίνουν μπροστά, διεκδικούν, βάζουν το σωματείο στο εργοστάσιο.

-- Με ποιο κριτήριο καλείτε τους εργαζόμενους να σταθούν ενόψει των μαχών της «επόμενης μέρας»;

-- Μέσα στη δράση αναδεικνύουμε ότι μαγικές λύσεις και «σωτήρες» δεν υπάρχουν, ότι ποτέ δεν μας χάρισαν τίποτα: Κανένας εργοδότης, καμία κυβέρνηση ή το κράτος. Ο,τι έχουν κερδίσει οι εργαζόμενοι σε έναν χώρο, σε έναν κλάδο και συνολικά είναι αποτέλεσμα αγώνα, πίεσης, διεκδίκησης, σε κατεύθυνση σύγκρουσης με την πολιτική των επιχειρηματικών ομίλων και των κυβερνήσεών τους, της ΕΕ. Ξεκαθαρίζουμε ότι την επόμενη μέρα το συνδικάτο θα είναι το αποκούμπι για κάθε εργάτη, είτε ψήφισε είτε όχι στις αρχαιρεσίες.

Η ενότητα, η αλληλεγγύη, η συναδελφικότητα, η προσπάθεια να δυναμώσει η πάλη μέσα και έξω από τα εργοστάσια αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη αξία σήμερα που το κράτος δείχνει με κάθε αφορμή το πιο αποκρουστικό του πρόσωπο. Από την αποστέωση της δημόσιας Υγείας και της Παιδείας έως τους πλειστηριασμούς. Από τον ολοένα μειωμένο κρατικό προϋπολογισμό για τις λαϊκές ανάγκες έως τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας σε έναν πόλεμο για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων.

Για όλα τα παραπάνω προετοιμάζουμε και τη συμμετοχή μας στην πανελλαδική απεργία στις 20/11. Η συζήτηση έχει ανοίξει ήδη στους χώρους, ενώ αμέσως μετά το πέρας των αρχαιρεσιών το νέο Διοικητικό Συμβούλιο καλείται με ταχύτητα να οργανώσει τη συζήτηση και συμμετοχή των εργαζομένων. Παράλληλα θεωρούμε σημαντική τη συμμετοχή μας στην πανελλαδική σύσκεψη του ΠΑΜΕ στις 9 και 10 Νοέμβρη.

Κλείνουμε με τα συνθήματα που βάζει η διακήρυξη των εκλογών: «Οργανώνομαι στο συνδικάτο μου! Δυναμώνω τη δική μου φωνή! Παλεύω για τη ζωή μου!».