Πολύ ακριβό αποδεικνύεται το τίμημα της απόλυτης συμπαράταξης με την Ουάσιγκτον στο θέμα του Ιράκ για τον Βρετανό πρωθυπουργό. Ο Τόνι Μπλερ, παρά τη γνωστή ρητορική του δεινότητα και τη χαρισματικότητά του, δεν κατάφερε, μετά από πολύωρη συνεδρίαση, να πείσει ένα σημαντικότατο αριθμό από τους βουλευτές του ίδιου του κόμματός του για την αναγκαιότητα του επικείμενου πολέμου.

Ετσι, εξασφάλισε τη συναίνεση του Κοινοβουλίου με τη βοήθεια, κυρίως, των ψήφων των αντιπολιτευόμενων Συντηρητικών, ενώ 199 βουλευτές συνολικά, εκ των οποίων, περίπου οι 120 από το Εργατικό Κόμμα, δεν «υπέκυψαν» στις διαβεβαιώσεις του ότι δεν ψηφίζουν για την έναρξη ενός πολέμου. Το αποτέλεσμα της κρίσιμης ψηφοφορίας μπορεί να δίνει τυπικά το δικαίωμα στον Βρετανό πρωθυπουργό να συντάξει τις στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας του στο πλευρό των αμερικανικών ενόψει μιας επικείμενης επίθεσης στο Ιράκ, αλλά αυτό δε θα γίνει «αναίμακτα» για την πολιτική καριέρα του ιδίου. Προφανώς, διόλου τυχαία, ο βρετανικός Τύπος χαρακτήριζε τη συγκεκριμένη ψηφοφορία «πρωτοφανή ανταρσία για τα δεδομένα της βρετανικής πολιτικής ζωής».

Εκτός από το Εργατικό Κόμμα, ο Μπλερ φαίνεται ότι έχει τεράστιο πρόβλημα, πλέον, και με την κοινή γνώμη. Μετά από τη μεγαλειώδη αντιπολεμική διαδήλωση της 15ης Φλεβάρη στο Λονδίνο, οι αντιπολεμικές εκδηλώσεις σε διάφορες πόλεις διαδέχονται η μία την άλλη. Τη λαϊκή δυσαρέσκεια ήρθε απλώς να επιβεβαιώσει μια τελευταία δημοσκόπηση, που δείχνει τη δημοτικότητα του πάλαι ποτέ «αγαπημένου» των Βρετανών να βρίσκεται στο ναδίρ και να μην ξεπερνά το 35%. Το τίμημα είναι πραγματικά βαρύ και είμαστε μόνο στην αρχή...