Στις 19 Νοέμβρη 2002 συζητήθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο η Διεύρυνση. Παραθέτουμε εδώ, ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις των επικεφαλής των πολιτικών ομάδων του Ευρωκοινοβουλίου. Μέσα σ' αυτά είναι χαρακτηριστικές οι επιδιώξεις μέσω της Διεύρυνσης, για ενίσχυση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, ενίσχυση της εξουσίας του στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αντιμετώπιση του λαϊκού κινήματος και ο αντικομμουνισμός.

Από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα του Hanw-Gert POETTERING (ΕΛΚ/ΕΔ) «η Διεύρυνση σημαίνει ότι οι βαρβαρότητες του κομμουνισμού και του εθνικοσοσιαλισμού δε θα ξαναϋπάρξουν σε αυτή την ήπειρο. Η Διεύρυνση αντικατοπτρίζει επίσης τα αιτήματα και τους αγώνες της ουγγρικής επανάστασης του 1956, της άνοιξης της Πράγας του 1968, καθώς και του κινήματος της αλληλεγγύης στην Πολωνία στη δεκαετία του '80».

Από το ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα του Enrique BARON CRESPO (ΕΣΚ) ότι «υπάρχουν ακόμα πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. Στο μέλλον η Ευρώπη θα εκτείνεται από τον Ατλαντικό μέχρι τα Βαλκάνια και από τον Αρκτικό κύκλο μέχρι την Κύπρο. Η Διεύρυνση θα θέσει τέρμα σε ιστορικές αντιθέσεις και διχασμούς, θα πρέπει όμως να καταβληθούν ακόμα έντονες προσπάθειες για να δοθούν πειστικές απαντήσεις στους φόβους και στις αγωνίες των πολιτών των υποψηφίων χωρών». Από τους φιλελεύθερους του Graham WATSON «ότι πρόκειται για μία "πρόβα τζενεράλε" για το μελλοντικό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» και εξέφρασε την αντίθεσή του στα σχόλια του Ζισκάρ Ντ' Εστέν για την Τουρκία, λέγοντας ότι η Ευρώπη σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να θεωρείται ένας «χριστιανικός όμιλος».

Από την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά του Francis WURTZ (ΕΕΑ/ΒΠΑ) ότι «η ΕΕ δε θα πρέπει να δημιουργήσει μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων, όπου οι νέες χώρες μέλη θα τυγχάνουν διαφορετικής μεταχείρισης».

Από την ομάδα των πράσινων του Daniel COHN-BENDIT (ΠΡΣ/ΕΕΣ) εξέφρασε «τις αμφιβολίες του σχετικά με το κατά πόσο οι υφιστάμενες χώρες μέλη, καθώς και οι κοινοτικοί θεσμοί και όργανα έχουν τη βούληση, αλλά και τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στις νέες προκλήσεις που συνεπάγεται η Διεύρυνση».

Από την ομάδα «Ενωση για την Ευρώπη των εθνών» του Charles PASQUA (ΕΕΕ) ότι «οι χώρες της ΚΑ Ευρώπης κατάφεραν με τις δικές τους δυνάμεις να απελευθερωθούν από τα δεσμά του κομμουνισμού, χωρίς να έχουν καμία βοήθεια από μία ιδιαίτερα προσεκτική και διστακτική ΕΕ. Αυτή η νέα ελευθερία δε θα πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό μιας τεχνοκρατικής και γραφειοκρατικής Ενωσης που παραβλέπει ότι στην πραγματικότητα η Ευρώπη αποτελείται από χώρες έθνη και λαούς». Από τους ανεξάρτητους (Ομάδα Ευρώπη της Δημοκρατίας και της Διαφοράς) του Jens-Peter BONDE (ΕΔΔ) επισήμανε «τη διαφορετική μεταχείριση που υπάρχει (εννοεί στις νέες χώρες), ιδίως όσον αφορά τις αγροτικές επιδοτήσεις, διερωτώμενος γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση της ΚΑΠ, επισημαίνοντας ότι το 2013 οι αγρότες των νέων χωρών μελών θα αποτελούν το 53% του κοινοτικού αγροτικού πληθυσμού, θα λαμβάνουν όμως μόλις το 11% των κοινοτικών επιδοτήσεων».