«Δεν εκβιάζουμε και δε θέλουμε να κλέψουμε την ψήφο κανενός... Δικό μας όπλο είναι η αλήθεια, η αξιοπιστία, η φερεγγυότητα». Μπορεί ο Κ. Καραμανλής να μην έχει παρουσιάσει, λίγους μήνες πριν τις εκλογές, το κυβερνητικό πρόγραμμά του, αλλά είναι βέβαιο ότι έχει εξασκηθεί στην τέχνη της δημαγωγίας και της παραπλάνησης.

Είναι αλήθεια ότι η ηγεσία της ΝΔ δεν έκρυψε ποτέ την πολιτική της, αλλά το ίδιο αλήθεια είναι ότι αποφεύγει να την προβάλει και να ζητάει στη βάση αυτή «θετική» ψήφο των πολιτών. Συνειδητά έχει επιλέξει να ρίξει το βάρος στην ανούσια αλλά επίτηδες υψηλών τόνων κριτική κατά της κυβέρνησης, ακριβώς γιατί στόχος της είναι να προσεταιριστεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, χωρίς ταυτόχρονα να αναλάβει την παραμικρή συγκεκριμένη δέσμευση απέναντι στα λαϊκά αιτήματα και ανάγκες. Επιδιώκει, δηλαδή, εν λευκώ εξουσιοδότηση προκειμένου να συνεχίσει την τωρινή πολιτική.

Είναι εύκολα εξηγήσιμη η τακτική της ηγεσίας της ΝΔ. Αν μιλήσει συγκεκριμένα, και όχι μόνο σε επίπεδο «κατευθύνσεων» και «αξόνων», για την πολιτική που θα εφαρμόσει ως κυβέρνηση κατά τομέα, τότε θα γίνει εύκολα αντιληπτό ότι πίσω από την κούφια αντικυβερνητική ρητορεία της κρύβεται η πλήρης σύμπλευση με την πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη. Θα φανούν εύκολα οι ολέθριες συνέπειές της για τα λαϊκά στρώματα.

Προτιμά, λοιπόν, να κινείται σε γενικόλογες κατευθύνσεις, που καμουφλάρουν τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της. Για παράδειγμα, μιλά για την ανάγκη «δημοσιονομικής εξυγίανσης», ακριβώς γιατί δεν μπορεί να πει ανοιχτά ότι τάσσεται υπέρ μιας «νέας» λιτότητας και συνέχισης της συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών. Διακηρύσσει ότι θα φτιάξει «αποτελεσματικό» αναπτυξιακό νόμο και «δίκαιο» φορολογικό σύστημα, αλλά αποκρύπτει ότι αυτά συνεπάγονται απλώς κι άλλα κίνητρα στο μεγάλο κεφάλαιο στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας... Τάσσεται υπέρ της «απελευθέρωσης των αγορών», αλλά ταυτόχρονα αγανακτεί υποκριτικά για την ακρίβεια και την ανεργία ή για το γεγονός πως 2,5 εκατομμύρια Ελληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Δε βγάζει τσιμουδιά για τα μέτρα ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων που προωθεί η κυβέρνηση, αντίθετα ο Κ. Καραμανλής υπερακοντίζει εκφράζοντας το θαυμασμό του για το εργασιακό μοντέλο και τους μισθούς στη Βουλγαρία! Κόπτεται για την προστασία του εισοδήματος των αγροτών και συνάμα θεωρεί «δεδομένη» την αγροτική πολιτική των Βρυξελλών. Κι όμως, ο Κ. Καραμανλής δε διστάζει να ισχυρίζεται ότι δε θέλει να κλέψει την ψήφο κανενός...

Στην πραγματικότητα ο Κ. Καραμανλής έχει παραιτηθεί από την προσπάθεια να πείσει ότι υπάρχουν διαφορές πολιτικής με την κυβέρνηση Σημίτη. Οταν ρωτήθηκε πρόσφατα από γερμανική εφημερίδα «πού θα είναι αισθητή η διαφορά στον τρόπο διακυβέρνησης με αυτή του ΠΑΣΟΚ», περιορίστηκε να απαντήσει: «Σε μια οικονομία η οποία θα παρέχει περισσότερα κίνητρα στους ιδιώτες, περισσότερες επενδύσεις στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό». Ευνόητο είναι ότι το βάρος πέφτει στο πρώτο σκέλος...

Αναπόφευκτα η ηγεσία της ΝΔ επικεντρώνει την τακτική της στο να δημιουργήσει την εικόνα ενός «άξιου» διαχειριστή, που δεν υστερεί σε «κοινωνική ευαισθησία», τουλάχιστον έναντι του ΠΑΣΟΚ. Φτάνει στο σημείο να αποκηρύσσει τη χρήση των όρων «δεξιά» ή «συντηρητικό» κόμμα. «Η ΝΔ είναι υπέρ της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς και εναντίον όλων των άκρων», προτιμά να αυτοπροσδιορίζεται μέσω του προέδρου της... Αρέσκεται επίσης να διαφημίζει τα χαρακτηριστικά του καλού διαχειριστή που διαθέτει, όπως «ήθος, ευπρέπεια, ευθύνη, συνέπεια»... Οι ανά διαστήματα σκόπιμα αόριστες αναφορές του Κ. Καραμανλή κατά των διαπλεκομένων έχουν στόχο μάλλον να εξασφαλίσουν την εύνοιά τους.

Παράλληλα, επιχειρεί να κερδίσει πόντους στη δικομματική αναμέτρηση καλλιεργώντας την εικόνα του «καλού μονομάχου», τασσόμενη, εκ του ασφαλούς, κατά της πόλωσης και του διχασμού ή των «διαχωριστικών γραμμών του παρελθόντος». Φυσικά γνωρίζει πολύ καλά ότι χωρίς την πόλωση και την ενίσχυση των εντυπώσεων ότι είναι ο «αντίπαλος» της κυβέρνησης δεν έχει ελπίδες για την εξουσία. Επιστρατεύει, λοιπόν, πιο κομψούς τρόπους ενίσχυσης της πόλωσης, όπως η χρήση των γκάλοπ και των προβλέψεων ξένων εντύπων, προκειμένου να διαδώσει την αίσθηση περί ύπαρξης «ισχυρού κοινωνικού ρεύματος» υπέρ της, πράγμα που σημαίνει ότι είναι περίπου νομοτέλεια η άνοδός της στην εξουσία... Ενισχύει στο έπακρο, δηλαδή, από την πλευρά της το δίλημμα «ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ».

Παραφράζοντας την πρόσφατη ρήση του προέδρου της ΝΔ πως «το άλφα και το ωμέγα της πολιτικής της κυβέρνησης είναι η αναξιοπιστία και η ωραιοποίηση», θα μπορούσε άνετα να ειπωθεί ότι το άλφα και το ωμέγα της πολιτικής της ΝΔ είναι η δημαγωγία και παραπλάνηση των λαϊκών μαζών, με άμεσο στόχο την υφαρπαγή της ψήφου τους.

Μπορεί να έχει δίκιο ο Κ. Καραμανλής όταν διαμαρτύρεται για την καθεστωτική νοοτροπία του ΠΑΣΟΚ ότι μόνον αυτό μπορεί να κυβερνά, αλλά ασύγκριτα μεγαλύτερο δίκιο έχουν οι εργαζόμενοι που δεν αντέχουν να κυβερνώνται και καταδυναστεύονται από τους «πράσινους» και «γαλάζιους» διαχειριστές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Οσο πιο καθαρά και αποφασιστικά το εκφράσουν στην κάλπη, τόσο πιο ζωντανή θα κρατήσουν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.