Ουσιαστικά οι προτάσεις του ΙΟΚ και με πρόσχημα κάποιες αρνητικές εξελίξεις, που ήδη κάνουν την εμφάνισή τους στην απασχόληση του κλάδου, συνίστανται στο εξής τρίπτυχο:

• Στροφή στην κτηματαγορά (το γνωστό real estate) και μάλιστα με έμφαση στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας από τους μεγαλοκατασκευαστές!
• Ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στις ληστρικές για τα λαϊκά συμφέροντα «συμβάσεις παραχώρησης», τύπου «Αττικής Οδού» και ζεύξης «Ρίου - Αντιρρίου», με βάση τις οποίες ο λαός πληρώνει αδιάκοπα «χαράτσια», ενώ οι μεγαλοκατασκευαστές και οι τράπεζες κερδίζουν διπλά - και από την κατασκευή και από την εκμετάλλευση - όπως απέδειξε και πρόσφατη μελέτη του ΚΕΠΕ. (Και μάλιστα, σύμφωνα με τις προτάσεις του ΙΟΚ, για τις συμβάσεις αυτές δε θα πρέπει να υπάρξει ούτε καν νομοθετικό πλαίσιο, προκειμένου να μη... διαταραχτεί η λειτουργία της αγοράς, παρά μόνον η θέσπιση ορισμένων κανόνων που θα αφορούν φορολογικά, χρηματοδοτήσεις, εξουσιοδοτήσεις, απαλλοτριώσεις, άδειες και διάφορες απαλλαγές, οι οποίες ουσιαστικά θα εκμηδενίζουν και το ελάχιστο επιχειρηματικό ρίσκο των μεγαλοεργολάβων)!
• Η υποβοήθηση της πολιτείας - ουσιαστικά η μετατροπή των ελληνικών κυβερνήσεων σε... πρότζεκτ μάνατζερ των μεγαλοεργολάβων - ώστε οι τελευταίοι να αναλαμβάνουν δουλιές στο εξωτερικό, γεγονός που δε θα έχει κανέναν ευεργετικό αντίκτυπο στο εγχώριο εργατοτεχνικό και επιστημονικό δυναμικό του κλάδου.

Οπως είναι φανερό και ομολογήθηκε και από τους ίδιους τους εκπροσώπους του ΙΟΚ, από όλα αυτά τα μέτρα δε θα ωφεληθούν παρά μόνο ελάχιστες κατασκευαστικές εταιρίες - και προ πάντων οι ιδιοκτήτες τους - που διαθέτουν πιστοληπτική ικανότητα, δηλαδή που κέρδισαν τεράστια ποσά το προηγούμενο διάστημα.

Παρ' όλα αυτά οι εκπρόσωποι του ΙΟΚ ισχυρίστηκαν ότι το 98% των κατασκευαστικών εταιριών είναι έτοιμες να «χτυπήσουν κόκκινο» και να βρεθούν σε κατάσταση πτώχευσης, επειδή - παρά τις υπερβάσεις και τα «πανωπροίκια» που βλέπουμε όλοι στις εργολαβίες - εκτέλεσαν δήθεν τα έργα με... φθηνό κόστος!

Αξίζει να αναφέρουμε ότι κατά τη διάρκεια της ημερίδας ο Μάκης Παπαδόπουλος, μιλώντας ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ, είχε τονίσει ότι «το μέλλον του κατασκευαστικού κλάδου δεν μπορεί να ταυτίζεται στην πράξη με τη στήριξη της κερδοφορίας ελάχιστων μονοπωλιακών ομίλων. Η ελπιδοφόρα διέξοδος που εμείς προτείνουμε, απαιτεί ριζική αλλαγή του συστήματος παραγωγής των έργων, που θα περιλαμβάνει το σύνολο των συντελεστών και των φάσεων της συγκεκριμένης διαδικασίας, με γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Μοχλοί της προσπάθειας θα πρέπει να είναι ο κρατικός φορέας και μια συμπληρωματική συνεταιριστική μορφή κατασκευαστών στο πλαίσιο μιας οικονομίας με κοινωνικοποιημένα τα βασικά μέσα παραγωγής. Ετσι, ο κεντρικός σχεδιασμός της λαϊκής οικονομίας θα αγκαλιάσει το σύνολο των δραστηριοτήτων της έρευνας, της κατασκευής, της λειτουργίας και της συντήρησης των έργων».