Το βράδυ της προπερασμένης Πέμπτης (18 Μάη) οι τηλεθεατές του 1ου κρατικού γερμανικού καναλιού (ARD) είχαν την ευκαιρία να πειστούν για τα ψεύδη της ΝΑΤΟικής προπαγάνδας - και συγκεκριμένα της γερμανικής - ότι δήθεν η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση είχε καταστρώσει και εφαρμόσει πολύ πριν την έναρξη του πολέμου σχέδια εξόντωσης του αλβανικού πληθυσμού του Κοσσυφοπεδίου. Τη διάψευση την έκανε στο πρόγραμμα του ARD «Πανόραμα» ο Γερμανός αυτόπτης μάρτυρας, αστυνομικός και ανακριτής του Οργανισμού Ασφάλειας και Συνεργασίας στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) Χένινγκ Χενς, μιλώντας ειδικά για το μακελειό στο Ρόγκοβο.

Γι' αυτή τη «σφαγή» ο Γερμανός υπουργός Εθνικής Αμυνας, Ρούντολφ Σάρπινγκ, είχε δηλώσει σε συνέντευξη Τύπου στις 27 Απρίλη 1999, ότι οι δράστες ήταν Γιουγκοσλάβοι και τα θύματα Κοσσοβάροι πολίτες. Για ενίσχυση του ισχυρισμού του έδειξε στους δημοσιογράφους και σχετική φωτογραφία με τα δεκάδες πτώματα των αθώων θυμάτων. Είχε μάλιστα δηλώσει ότι τη φωτογραφία την είχε πάρει Γερμανός παρατηρητής του ΟΑΣΕ το Γενάρη του 1999, για να υπογραμμίσει ότι ο «δικτάτορας Μιλόσεβιτς», πριν ακόμα την έναρξη του ακήρυκτου πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας, εξόντωνε τους Κοσσοβάρους Αλβανούς (γενοκτονία είχε πει).

Αλλη είναι η αλήθεια για την απαίσια σφαγή στο Ρόγκοβο, δήλωσε στο «Πανόραμα» ο Χένινγκ Χενς: Τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος από τους σκοτωμένους ήταν μαχητές του «UCK», που σκοτώθηκαν σε «στρατιωτική συμπλοκή» με τη σερβική εθνοφυλακή και κατόπιν τα πτώματά τους συγκεντρώθηκαν για την ομαδική ταφή.

Η απάντηση του εκπροσώπου του υπουργείου Αμυνας στη δήλωση του Χενς ήταν ότι πρόκειται για «παλιές επικρίσεις» που δεν έχουν καμιά βάση.

Δεν είναι όμως μόνο ο Χενς που παρουσιάζει άλλη εικόνα απ' αυτή των Γερμανών επισήμων για τις αληθινές αιτίες της έναρξης του ΝΑΤΟικού πολέμου.

Σημαντικές είναι οι αμφισβητήσεις του Γερμανού ταξίαρχου Χάιντς Λοκάι, που γίνονται στο πρόσφατο βιβλίο του «Η σύγκρουση στο Κόσσοβο - Δρόμοι σε έναν αποφευκτέο πόλεμο». Αποκαλύπτει και θεμελιώνει ότι δεν υπήρξε γιουγκοσλαβικό «Σχέδιο Πέταλο» για εκδίωξη και εξόντωση των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, όπως υποστήριξαν ο Σάρπινγκ και άλλα μέλη της γερμανικής κυβέρνησης, αλλά ότι πρόκειται για προπαγανδιστική μπλόφα για δικαιολογία του πολέμου. Εχουν σημασία οι διαπιστώσεις του απόστρατου ταξίαρχου και από την άποψη ότι παλιότερα υπήρξε στέλεχος του γερμανικού υπουργείου Αμυνας και από το 1996 είναι μέλος της αρμόδιας για τα Βαλκάνια αποστολής του ΟΑΣΕ, με έδρα τη Βιέννη.

Γράφει στο αποκαλυπτικό βιβλίο του, ανάμεσα σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα, σχετικά με το «Σχέδιο Πέταλο»: «Τι να πιστέψει κανείς γι' αυτό το "Σχέδιο"; Από τους ειδικούς των πληροφοριών του υπουργείου Αμυνας υπάρχει μια "σύνοψη" του "Σχεδίου Πέταλο". Οταν αυτή τη συγκρίνεις με τις δηλώσεις του υπουργού (σ.σ. Σάρπινγκ), βρίσκεσαι μπροστά σε μια σειρά από σοβαρές αντιφάσεις:

• Σύμφωνα με τον Σάρπινγκ το σχέδιο περιέχει όλες τις λεπτομέρειες μέχρι και την ονομασία όλων των γιουγκοσλαβικών μονάδων "που διαθέτουν για να δράσουν". Αυτό στη στρατιωτική ορολογία σημαίνει: Ως το επίπεδο του λόχου. Αλλά στη σύνοψη αναφέρεται ότι το σχέδιο "δεν είναι γνωστό στις λεπτομέρειές του".
• Ο Σάρπινγκ ισχυρίζεται ότι το σχέδιο στοχεύει στην εθνική εκκαθάριση ολόκληρου του Κοσσυφοπεδίου. Στη σύνοψη διαβάζει κανείς: "Κύριος στόχος της επιχείρησης "Πέταλο" είναι, κατά την εδώ (σ.σ. γερμανική) αντίληψη, η συντριβή ή η εξουδετέρωση του UCK στο Κόσσοβο. Στη συνέχεια στο κείμενο (σ.σ. της σύνοψης) διατυπώνονται προπάντων επιχειρήσεις κατά του UCK και μόνο τοπικά περιορισμένες εκδιώξεις αστικού πληθυσμού, για να στερηθεί το UCK "από βάσεις και υποστήριξη"...

...Αξιοπαρατήρητο είναι ότι η σύνοψη τόσο στον τρόπο διατύπωσής της όσο και σε όλη της τη μορφή δε μοιάζει καν με στρατιωτικό σχέδιο επιχειρήσεων. Περιγράφει μια σειρά από γεγονότα, όπως αυτά προκύπτουν από τις υπάρχουσες πηγές του ΟΑΣΕ και άλλων διεθνών οργανισμών. Το σχέδιο φαίνεται να μην εμπεριέχει και επιχειρησιακό στόχο... Αλλά σε ένα γνήσιο σχέδιο επιχειρήσεων το σημαντικότερο μέρος είναι η πρόθεση, ο στόχος της επιχείρησης.

Ηδη μετά απ' αυτή τη σύγκριση είναι σκόπιμες σημαντικές αμφιβολίες, αν η εκδοχή "Σχέδιο Πέταλο" του υπουργού Αμυνας πραγματικά αληθεύει».

Σχετικά με τις τρεις φωτογραφίες-«αποδείξεις» του υπουργού Αμυνας, Ρούντολφ Σάρπινγκ, ο στρατηγός Λοκάι παρατηρεί: «Με τον τίτλο "Η γιουγκοσλαβική ηγεσία προχωρεί σχεδιασμένα και εφαρμόζει από το Γενάρη βαθμιαία το σχέδιό της" επιδείχτηκαν τρεις φωτογραφίες που αποσκοπούν να το αποδείξουν αυτό. Η πρώτη εικόνα αφορά ένα επεισόδιο όταν η σερβική ειδική αστυνομία στις 29 Γενάρη στο Ρόγκοβο/Ρόγκοβε διέλυσε με φρικώδη τρόπο μια βάση του UCK, οι άλλες δύο εικόνες δείχνουν σπίτια που καίγονται και πάρθηκαν από γερμανικά αεροπλάνα μεταξύ 10 και 13 Απρίλη 1999, δηλαδή περίπου τρεις βδομάδες μετά την έναρξη των αεροπορικών επιθέσεων του ΝΑΤΟ. Μπορεί να αποδειχθεί με φωτογραφίες που πάρθηκαν στα μέσα του Απρίλη ότι αυτά συνέβησαν πριν τις 24 του Μάρτη; Μπορεί με παρόμοιες φωτογραφίες να γίνει κάπως πιστευτό ότι εφαρμοζόταν ήδη από την αρχή του έτους ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο εκδίωξης του αστικού πληθυσμού;

Οι αντιφάσεις στις προσκομιζόμενες αποδείξεις του υπουργού Αμυνας είναι τόσο μεγάλες, ώστε πρέπει να έχει κανείς αιτιολογημένες αμφιβολίες για την ύπαρξη ενός τέτοιου ντοκουμέντου, το οποίο να είναι και γνήσιο. Τέτοιες αμφιβολίες θα μπορούσαν κάλλιστα να εξαλειφθούν, αν προσκομιζόταν τουλάχιστον η σελίδα με τις υπογραφές των σχεδιαστών... Το παράδειγμα "Σχέδιο Πέταλο" δείχνει με τον εντυπωσιακότερο τρόπο πόσο εύκολη μπορεί να είναι η διεξαγωγή πολιτικής καμπάνιας για να δικαιολογηθούν οι πολιτικές ενέργειες, εφόσον έχει προετοιμαστεί το κατάλληλο έδαφος. Κανένας εισαγγελέας σε κράτος δικαίου δε θα τολμούσε με ένα τέτοιο αντιφατικό κατηγορητήριο και με τόσο ανίσχυρες αποδείξεις να εγείρει ποινική δίωξη. Ο υπουργός Αμυνας όμως δεν παρουσίασε την κατηγορία του μόνο στους βουλευτές, στα ΜΜΕ και στην κοινή γνώμη. Ποιο αξιοπερίεργο είναι ότι οι ισχυρισμοί του έγιναν αποδεκτοί πρόθυμα και σχεδόν άκριτα. Πάντως την αποστολή του το "Σχέδιο Πέταλο" την εκπλήρωσε στην εσωτερική πολιτική. Παραμέρισε τη δημόσια κριτική στις αεροπορικές επιθέσεις του ΝΑΤΟ, δημιούργησε μάλιστα μια πρόσθετη δικαιολογία γι' αυτές... Μεταξύ του "μακελειού του Ράτσακ" και του "Σχεδίου Πέταλο" υπάρχει συνάφεια. Ο Ουόκερ με την αναπόδεικτη εκδοχή για το "Ράτσακ" άναψε το φιτίλι για τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Ο Σάρπινγκ με το "Σχέδιο Πέταλο" έσβησε την κριτική αυτού του πολέμου. Και οι δύο κατηγορίες, παρότι ήταν πραγματικά δικαιολογημένη η αμφιβολία, έγιναν αποδεκτές ανεξέλεγκτα και σαν αληθινές και έτσι μπόρεσαν να εκπληρώσουν το σκοπό τους».

Αν και το βιβλίο κυκλοφορεί ήδη στη Γερμανία, δεν έγινε γνωστή ως τώρα κάποια αντίδραση του υπουργού Σάρπινγκ, ενός κυβερνητικού εκπροσώπου ή εκπροσώπου των κυβερνώντων κομμάτων.