Ο Αλέκος Βερναρδάκης, από την Κομμουνιστική Ανανέωση, αφού αναφέρθηκε στην ένταση της επίθεσης του κεφαλαίου προς την εργατική τάξη τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ και παγκόσμια είπε:

«Στα πλαίσια αυτά σφαγιάζεται ο παλαιστινιακός λαός και ισοπεδώνεται ο Λίβανος από την κυβέρνηση του Ισραήλ με τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών κέντρων των ΗΠΑ και ΕΕ, που χαρακτηρίζουν τις ισραηλινές επιθέσεις δυσανάλογες και συνιστούν και στις δυο πλευρές αυτοσυγκράτηση με τον, ποδηγετημένο από τις ΗΠΑ, ΟΗΕ ανίκανο να διατυπώσει έστω και ένα ψήφισμα, ενώ στη χώρα μας κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ταυτίζουν θύτη και θύμα».

Στη συνέχεια, αναφερόμενος στις επικείμενες εκλογές σημείωσε: «Θεωρούμε ότι ο ρόλος που παίζει η Τοπική Αυτοδιοίκηση σήμερα, η εξέλιξη δηλαδή των πόλεων, των περιβαλλοντικών και άλλων τοπικών προβλημάτων, δεν είναι ανεξάρτητα από τις πολιτικές αυτές. Στην ουσία τα τοπικά προβλήματα καθορίζονται από τις κεντρικές πολιτικές επιλογές και τις αντανακλούν στην πόλη, στο χώρο και το περιβάλλον.

Οταν το ένα εργοστάσιο κλείνει το ένα μετά το άλλο, όταν οι εργαζόμενοι γίνονται όλο και φτωχότεροι, όταν σχολεία και σχολές, νοσοκομεία και υποδομές είναι ανεπαρκή και υπό ιδιωτικοποίηση, της οποίας επίκειται και συνταγματική θεσμοθέτηση, όταν συγκοινωνίες και οδικές αρτηρίες παραχωρούνται άνευ όρων στο ιδιωτικό κεφάλαιο, όπως έγινε με την Αττική Οδό αλλά και τόσα άλλα, γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου κτλ., και πρόσφατα με την πλήρη απελευθέρωση των ναύλων στην ακτοπλοΐα, όταν κάθε δρόμος και πλατεία διαθέτει και μια χαφιεδοκάμερα, όταν ο χώρος και ο χρόνος περιορίζονται ασφυκτικά, όταν η καταστροφή του περιβάλλοντος κυριολεκτικά δολοφονεί τους ανθρώπους και όταν σε όλες αυτές τις εξελίξεις που εξυπηρετούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρωτοστατεί, γίνεται φανερό ότι οι επερχόμενες Νομαρχιακές και Δημοτικές εκλογές πέρα από τα υπαρκτά τοπικά προβλήματα έχουν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα.

Αναφερόμενος στη συνεργασία των αγωνιστικών, ριζοσπαστικών δυνάμεων μπροστά στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, είπε: «Συνεργαζόμαστε λοιπόν σ' αυτή τη μάχη των Νομαρχιακών και Δημοτικών εκλογών, το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση, η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, οι Οικολογικές Κινήσεις και οι Ανένταχτοι Αριστεροί, για να δοθεί ώθηση για ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο μαχητικής αντιπολίτευσης ή και - γιατί όχι - και δημοτικής αρχής, που θα εκφράζεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ανταγωνιστικά με τις επιδιώξεις του μπλοκ των αντιλαϊκών συμφερόντων».

Μιλώντας για το χαρακτήρα και τις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είπε: «Γνωρίζουμε όλοι ότι οι σημαντικές λειτουργίες του κεντρικού κράτους έχουν περάσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία αναλαμβάνει τη διεκπεραίωση οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών και κατασταλτικών λειτουργιών και παράλληλα την εφαρμογή των βασικών πολιτικών του κεντρικού κράτους και της ΕΕ σε τοπικό επίπεδο. Οι ΟΤΑ αποτέλεσαν και αποτελούν σημαντικό πεδίο εφαρμογής των νέων ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Μέσω των οικονομικών τους λειτουργιών επιδιώκεται η ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ολο και περισσότερο οι δημοτικοί προϋπολογισμοί καλύπτονται από τα δημοτικά τέλη και την ανταποδοτικότητα των Υπηρεσιών που πληρώνουν φυσικά οι εργαζόμενοι.

Οι συμπράξεις δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, αλλά και το πρόγραμμα ΘΗΣΕΑΣ φροντίζουν γι' αυτό. Σε σχέση με τις κοινωνικές λειτουργίες, κινούνται στην κατεύθυνση κατάργησης του όποιου κοινωνικού κράτους. Εχουμε μείωση των δημόσιων δαπανών για κοινωνικές ανάγκες και μεταφορά λειτουργιών σε τοπικό επίπεδο χωρίς αντίστοιχους πόρους, με αποτέλεσμα τη λειτουργία τους με ανταποδοτικό τρόπο ή την εκχώρησή τους στον ιδιωτικό τομέα».

Θέλοντας να αναδείξει τον αγώνα των εργαζομένων ως τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο, υπογράμμισε ότι «ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος, δοκιμάζεται και εξευτελίζεται από την ηρωική αντίσταση του παλαιστινιακού και του ιρακινού λαού. Το ντόμινο των εξελίξεων στη Λατινική Αμερική, η εθνικοποίηση γης και ενέργειας σε Βενεζουέλα και Βολιβία με την ταυτόχρονη συνταγματική τους κατοχύρωση, η ενδυνάμωση της λαϊκής κυριαρχίας, η συνεργασία τους με τη σοσιαλιστική Κούβα, τρομάζουν το κεφάλαιο. Και το τρομάζουν κυρίως διότι οι αλλαγές αυτές είναι αποτέλεσμα ενός ισχυρότατου και μαζικότατου διεκδικητικού Κινήματος που τις επέβαλλε, τις στηρίζει και συνεχίζει να απαιτεί τη διεύρυνσή τους.

Και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όμως, οι εργαζόμενοι και η νεολαία βγαίνουν στο προσκήνιο και επηρεάζουν τις εξελίξεις. Το "όχι" του γαλλικού λαού στο Ευρωσύνταγμα και η απόσυρση του νόμου για τη σύμβαση πρώτης πρόσληψης, υπήρξαν αποτελέσματα ενός ισχυρού μαζικού κινήματος, συμπαράταξης της νεολαίας με τους εργαζομένους».

«Στην επικείμενη μάχη των Νομαρχιακών και Δημοτικών εκλογών, αυτό το δρόμο σας καλούμε να βαδίσουμε μαζί», σημείωσε κλείνοντας και πρόσθεσε: «Να συστρατευτείτε με τις πολιτικές δυνάμεις και τους αγωνιστές που δεν αρκούνται στις καταγγελίες, αλλά επιδιώκουν μια απάντηση, που θα πυροδοτεί κινηματικές διαδικασίες και θα συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός μαζικού δημοτικού κινήματος που σε συνεργασία με τα άλλα κινήματα και κυρίως με το εργατικό, θα παλεύει για να μην εφαρμοστούν ή να ανατραπούν οι αντεργατικές αντιλαϊκές πολιτικές τοπικής και κεντρικής εξουσίας».