Προεκλογικό «άρωμα» είχε η χτεσινή παρουσίαση στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο των δύο αρχαίων αντικειμένων που επέστρεψαν από το Μουσείο «Γκετί», του χρυσού μακεδονικού στεφανιού και του μαρμάρινου αγάλματος κόρης, αφού χαιρέτισε, εκτός του υπουργού Πολιτισμού και ο πρωθυπουργός.

Ο Γ. Βουλγαράκης παρουσίασε το ιστορικό των διαπραγματεύσεων με το «Γκετί», υπογραμμίζοντας ότι το αποτέλεσμα ήταν «να επαναπατρίσουμε, άνευ ουδενός ανταλλάγματος, με εξώδικο τρόπο, και τα τέσσερα αρχαία αντικείμενα». Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά. Τον περσινό Μάη, σε κοινή ανακοίνωση των δύο πλευρών αναφερόταν ότι «η ικανοποίηση των αιτημάτων του ΥΠΠΟ θα καταστήσει δυνατή μια γόνιμη συνεργασία, που θα περιλαμβάνει ενδεχομένως μακροχρόνιους δανεισμούς έργων τέχνης». Και τον περασμένο Ιούλη, αναφερόταν: «Ανάμεσα στα θέματα που θα συζητηθούν είναι η διεκδίκηση εκ μέρους του ΥΠΠΟ της Ελλάδος του αγάλματος κόρης και του χρυσού στεφανιού, καθώς και μακροχρόνιοι δανεισμοί ελληνικών αρχαιοτήτων στο Μουσείο "Getty"». Πάγωσαν... όλα αυτά, ή δε θεωρούνται αντάλλαγμα;

Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι θα κατατεθεί άμεσα νομοσχέδιο για την αρχαιοκαπηλία και προχωρά η σύσταση σχετικής Διεύθυνσης στο ΥΠΠΟ. Αναφέρθηκε στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης και στο αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα, που μαζί με την επιστροφή των δύο θραυσμάτων από τον Παρθενώνα και το Ερέχθειο το 2006, «εξανεμίζουν τις έωλες δικαιολογίες που προβάλλονται για τη μη επιστροφή». Ανέφερε το ψήφισμα στον ΟΗΕ για την επιστροφή των πολιτιστικών αγαθών στις χώρες προέλευσής τους, το πρόσφατο μνημόνιο μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, για συνεργασία μεταξύ των μουσείων και την παρεμπόδιση της αρχαιοκαπηλίας και τη δρομολόγηση σχετικών διμερών συμφωνιών με την Ιταλία και την Κίνα.

Οι λεπτομέρειες του αγάλματος της κόρης, τη συνδέουν με γλυπτά που έχουν βρεθεί στην Πάρο και φανερώνουν ότι κατασκευάστηκε από Παριανό γλύπτη, γύρω στο 530 π.X. Τα χαρακτηριστικά τεχνικής του χρυσού στεφανιού παραπέμπουν σε μακεδονικά εργαστήρια χρυσοχοΐας και τεκμηριώνουν την προέλευσή του από τη Μακεδονία στο τέλος του 4ου αι. π.X.