Τα δύσκολα είναι εδώ στα χαμηλά. Καθώς οι Νέρωνες δε ζουν στο δάσος, ζουν, όμως, κι απ' αυτό.

Μια πλευρά της καταστροφολογίας των ημερών έχει να κάνει και με την καλλιέργεια της μοιρολατρίας, που οδηγεί στην αποδοχή τετελεσμένων. Ετσι αύριο ένας διαχειριστής του καμένου θα εμφανιστεί και σαν σωτήρας.

Το δάσος θέλει την ησυχία του. Το κέρδος, όμως, δεν επιτρέπει σε κανένα δάσος να ζει στην ησυχία του. Για το κέρδος το δάσος είναι κεφάλαιο. Καμένο ή όχι, από το δάσος βγαίνει κέρδος (ποιοι για παράδειγμα έχουν «χτυπήσει» ήδη την εργολαβία για το καθάρισμα των καμένων, ποιοι έχουν έτοιμες μελέτες σωτηρίας; τι τιμή έχουν τα οικόπεδα από τη Χασιά μέχρι τα Δερβενοχώρια; και πόσο ανέβηκε η τιμή στο άκαυτο κομμάτι της ανατολικής πλευράς στην Πάρνηθα; τέτοιους υπολογισμούς κάνουν οι ψύχραιμοι.

Είναι όπως και στη δημοσιογραφία. Ενας θέλει χρόνο, πολύ χρόνο, για να μαζέψει μία μία τις λέξεις του, θέλει να ζήσει εκεί για να μάθει, στον άλλο αρκεί μια ικανότητα να αραδιάζει ένα απέραντο τίποτα σε χιλιάδες λέξεις και σένα χάχα να λες να ένας σοφός.

Ασχετο: Σπαρτσάνα, Πρασιάνη, Τσουμπάνη, Λύκος, Τσακάλι, Φτέρη, το εξάπλευρο των κορφών αυτού του Σαββατοκύριακου. Δασωμένες παρά τη φωτιά που ξέρασαν τότε οι πρώτες ναπάλμ που ρίχτηκαν - τι σύμπτωση... - για να αντιμετωπίσουν την ένοπλη αμφισβήτηση του καπιταλιστικού κέρδους. Πας εκεί για να μην ξεχάσεις, αφήνεις δυο λουλούδια, δεν παίρνεις τίποτα μαζί σου κι επιστρέφεις γνωρίζοντας τι είναι αυτό - το μόνο - που πράγματι πρέπει να ξεριζώσεις.