Τα «άλλα» θύματα των επεμβάσεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, από την καταμέτρηση του 2005
Associated Press |
Συγκεκριμένα οι αυτοκτονίες των βετεράνων αυτών, για το 2005, έφτασαν τις 6.256 σε 45 πολιτείες σύμφωνα με την έρευνα του CBS που διήρκεσε πέντε μήνες σε 50 αμερικανικές πολιτείες βάσει των στατιστικών στοιχείων για όλες τις αυτοκτονίες από το 1995. Ακόμη πιο αποκαλυπτικά ευρήματα: Οι βετεράνοι ηλικίας 20-24 ετών, δηλαδή οι βετεράνοι του πολέμου του Ιράκ και του Αφγανιστάν, είναι ακόμη και κατά 4 φορές πιο πιθανό να τερματίσουν τη ζωή τους με την επιστροφή τους στις ΗΠΑ από όσους δεν υπηρέτησαν στις Ενοπλες Δυνάμεις και ανήκουν στην ίδια ηλικιακή ομάδα.
Δεν είναι όμως τα μόνα στοιχεία που έχουν έρθει στη δημοσιότητα όσον αφορά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι έχουν πολεμήσει στα ιμπεριαλιστικά πεδία μαχών του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Σύμφωνα με το ΑΡ, «η ευφορία της επιστροφής στην πατρίδα για τους στρατιώτες που υπηρετούν στο Ιράκ, πολύ γρήγορα δίνει τη θέση της στην κατάθλιψη και στο άγχος», σύμφωνα με έκθεση του Πενταγώνου που περιλαμβάνει τόσο όσους υπηρετούν στις Ενοπλες Δυνάμεις αλλά και στην Εθνοφρουρά.
Τουλάχιστον το 42% των μελών της Εθνοφρουράς αλλά και των εφέδρων και το 20% των εν ενεργεία μαχίμων στρατιωτών, βρέθηκε ότι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα πνευματικής και ψυχικής υγείας. Σχεδόν το ένα τρίτο των 88.000 που έχουν επιστρέψει από τα πεδία μαχών, κατά την έρευνα, αντιμετωπίζουν προβλήματα κατάθλιψης, μετατραυματικής αγχωτικής διαταραχής, συγκρούσεων και διαπροσωπικών προβλημάτων, με αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών ακόμη και όσοι είναι εν ενεργεία, να βρίσκουν διέξοδο στον αλκοολισμό.
Τέλος, μία ακόμη έρευνα του Boston Channel, αναφέρει ότι χιλιάδες στρατιώτες που υποφέρουν από σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα εξαιτίας της μετατραυματικής αγχωτικής διαταραχής, στέλνονται ξανά στην πρώτη γραμμή. Παραβιάζοντας ακόμα και την επίσημη πολιτική του υπουργείου Αμυνας, που υποτίθεται επιτρέπει την επιστροφή τους μόνο εφόσον αντιμετωπιστούν τα προβλήματά τους και είναι σε σταθερή κατάσταση για τουλάχιστον τρεις μήνες.