Αυτοκτονίες, ναρκωτικά, τραυματισμοί, «ατυχήματα», φάρμακα που χορηγούνται για τη μαλάρια με πιθανές ακόμη και θανατηφόρες παρενέργειες ή ακόμη και παραισθήσεις, παράνοια ή άλλες ψυχικές ασθένειες, σύνδρομο μετατραυματικής αγχωτικής διαταραχής και κυρίως συγκάλυψη συνθέτουν την εικόνα της «υγείας» στον επαγγελματικό στρατό των ΗΠΑ.

Οι αυτοκτονίες στο στρατό είναι στο υψηλότερό τους επίπεδο τα τελευταία 26 χρόνια. Πέρσι καταγράφηκαν 99 αυτοκτονίες στο στρατό, σχεδόν οι μισές από αυτές ήταν στρατιωτών που δεν είχαν ακόμη φτάσει τα 25α τους γενέθλια και το ένα τρίτο εξ αυτών υπηρετούσαν στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν. Για τη συγκάλυψη αυτής της πραγματικότητας χρησιμοποιούνται «επιστήμονες», όπως η συνταγματάρχης Ελσπεθ Ρίτσι, σύμβουλος σε ζητήματα ψυχιατρικής στο γενικό διευθυντή του Ιατρικού Σώματος του στρατού, που δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου του Πενταγώνου ότι ο πρωταρχικός λόγος των αυτοκτονιών είναι οι «αποτυχημένες προσωπικές σχέσεις» και οι «αποτυχημένοι γάμοι» - «παρότι ο στρατός ανησυχεί για το άγχος που προκαλείται από την επανειλημμένη αποστολή των στρατιωτών σε εμπόλεμες ζώνες, που διαρκούν έως και 15 μήνες, δεν έχει ανακαλύψει μία άμεση σχέση ανάμεσα στις αυτοκτονίες και στις μάχιμες αποστολές».

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έκθεσης:

• Από τις 99 αυτοκτονίες του 2006, οι 30 ήταν στρατιωτών που υπηρετούσαν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
• Οι 69 αυτοκτονίες έγιναν από στρατιώτες που δεν είχαν αναπτυχθεί σε κανέναν από τους δύο πολέμους... (Πρόκειται ουσιαστικά για παραπειστική διατύπωση αφού δεν αναφέρεται εάν είχαν προηγουμένως υπηρετήσει είτε στο Ιράκ είτε στο Αφγανιστάν είτε σε κάποια άλλη εμπόλεμη ζώνη).
• Σε ένα στρατό 500.000 και πλέον στρατιωτών ο αριθμός αυτός μεταφράζεται σε ένα ποσοστό 17,3 ανά 100.000 άνδρες, το οποίο είναι το υψηλότερο στο στρατό από το 1980.
• Οι 99 αυτοκτονίες συγκρίνονται με 87 το 2005 και είναι το υψηλότερο σύνολο από το 1991 όταν είχαν αναφερθεί 102, δηλαδή τη χρονιά του πολέμου του Κόλπου, όταν ακόμη περισσότεροι στρατιώτες βρίσκονταν σε εν ενεργεία αποστολές.
• Περίπου το 25% των αυτοχείρων είχαν ιστορικό τουλάχιστον μίας ψυχολογικής διαταραχής.
• Η πιο συχνή μέθοδος αυτοκτονίας είναι η χρήση πυροβόλων όπλων. Οσοι αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν, αλλά δεν το κατάφεραν, έτειναν πιο συχνά να παίρνουν υπερβολικές δόσεις φαρμάκων ή να κόβουν τις φλέβες τους. Αραγε πόσες αυτοκτονίες έχουν συγκαλυφτεί μέσω της κατάταξής τους ως «ατύχημα από εκπυρσοκρότηση όπλου»;

«Επιδημικό» χαρακτηρίστηκε το φαινόμενο των αυτοκτονιών των βετεράνων των πολέμων (σ.σ περιλαμβάνονται εδώ όλες οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλη τη Γη από το Βιετνάμ μέχρι σήμερα), σύμφωνα με αποκαλυπτική και εις βάθος έρευνα του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CBS, που σύμφωνα με τα ευρήματά της τουλάχιστον 120 βετεράνοι αυτοκτονούσαν κάθε εβδομάδα μέσα στο 2005.

Συγκεκριμένα, οι αυτοκτονίες των στρατιωτών ή πρώην στρατιωτών για το 2005 έφτασαν τις 6.256 σε 45 πολιτείες, σύμφωνα με την έρευνα του CBS που διήρκεσε πέντε μήνες σε 50 αμερικανικές πολιτείες, βάσει των στατιστικών στοιχείων για όλες τις αυτοκτονίες από το 1995. Ακόμη πιο αποκαλυπτικά ευρήματα: Οι ηλικίας 20-24 ετών, δηλαδή οι στρατιώτες του πολέμου του Ιράκ και του Αφγανιστάν είναι ακόμη και κατά 4 φορές πιο πιθανό να τερματίσουν τη ζωή τους με την επιστροφή τους στις ΗΠΑ από όσους δεν υπηρέτησαν στις Ενοπλες Δυνάμεις και ανήκουν στην ίδια ηλικιακή ομάδα.

Δεν είναι όμως τα μόνα στοιχεία που έχουν έρθει στη δημοσιότητα όσον αφορά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι έχουν πολεμήσει στα ιμπεριαλιστικά πεδία μαχών του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Σύμφωνα με το «Ασοσιέιτεντ Πρες», «η ευφορία της επιστροφής στην πατρίδα για τους στρατιώτες που υπηρετούν στο Ιράκ πολύ γρήγορα δίνει τη θέση της στην κατάθλιψη και στο άγχος», σύμφωνα με έκθεση του Πενταγώνου που περιλαμβάνει τόσο όσους υπηρετούν στις Ενοπλες Δυνάμεις, αλλά και στην Εθνοφρουρά.

Τουλάχιστον το 42% των μελών της Εθνοφρουράς, αλλά και των εφέδρων και το 20% των εν ενεργεία μαχίμων στρατιωτών βρέθηκε ότι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα πνευματικής και ψυχικής υγείας. Σχεδόν το ένα τρίτο των 88.000, που έχουν επιστρέψει από τα πεδία μαχών, κατά την έρευνα αντιμετωπίζουν προβλήματα κατάθλιψης, μετατραυματικής αγχωτικής διαταραχής, συγκρούσεων και διαπροσωπικών προβλημάτων, με αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών, ακόμη και όσοι είναι είναι εν ενεργεία να βρίσκουν διέξοδο στον αλκοολισμό.

Τέλος, μία ακόμη έρευνα του «Boston Channel» αναφέρει ότι χιλιάδες στρατιώτες που υποφέρουν από σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα, εξαιτίας της μετατραυματικής αγχωτικής διαταραχής (PTSB), στέλνονται ξανά στην πρώτη γραμμή. Παραβιάζοντας ακόμα και την επίσημη πολιτική του υπουργείου Αμύνης που υποτίθεται επιτρέπει την επιστροφή τους μόνο εφόσον αντιμετωπιστούν τα προβλήματά τους και είναι σε σταθερή κατάσταση για τουλάχιστον τρεις μήνες, σχεδόν το 50% που έχει διαγνωστεί με PTSB επιλέγουν την επιστροφή τους, προφανώς και για βιοποριστικούς λόγους, και φυσικά ο στρατός το επιτρέπει.

Μία εικόνα - πτυχή της ζοφερής πραγματικότητας είναι ότι από τα πρώτα χρόνια της κατοχής του Ιράκ στα αμερικανικά στρατεύματα παρατηρήθηκε μία «φρενίτιδα» χρήσης και κατάχρησης φαρμάκων και ναρκωτικών ουσιών. Μία φρενίτιδα που είχε «καταλάβει» τα αμερικανικά στρατεύματα και σε έναν άλλο πόλεμο, τον πόλεμο του Βιετνάμ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε η βρετανική εφημερίδα «Τέλεγκραφ», μέχρι το καλοκαίρι του 2005, από τους 4.000 άντρες της 256ης Ταξιαρχίας σε 53 μέλη της είχαν απαγγελθεί κατηγορίες που σχετίζονται με τη χρήση και κυρίως την κατάχρηση αλκοόλ και άλλοι 48 με αντίστοιχες κατηγορίες περί ναρκωτικών. Κατά την επίσημη άποψη του Πενταγώνου, από την «πτώση του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν» τα σύνορα του Ιράκ είναι διάτρητα τόσο για τους «τρομοκράτες» όσο και για τους λαθρέμπορους ναρκωτικών από το «Αφγανιστάν και το Ιράν», δημιουργώντας μία πολύ φτηνή αγορά ναρκωτικών για τα αμερικανικά στρατεύματα.

Από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις, κατά τη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», της χρήσης των ναρκωτικών είναι η περίπτωση του μακελειού της Χαντίθα, στο Ιράκ, όπου μια ολόκληρη μεραρχία στρατιωτών που προκάλεσαν το λουτρό αίματος κατηγορήθηκε για «κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών». Αυτή είναι η άλλη πλευρά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που από τη μία καταστρέφει άλλες χώρες και λαούς και από την άλλη σκοτώνει και καταρρακώνει αυτούς που χρησιμοποιεί ως αναλώσιμη ύλη.